17th To Early 19th Century Burmese Murals in Relation to Murals of Siam and Lan Na.

Abstract

Less than twenty years after the 1767 conquest of Ayutthaya by the Burmese, a pictorial revolution occurred at Pagan, evident in a single monument that embodies a series of more than ten innovations found between 150 and 50 years earlier in Siamese murals. Achieved in 1786, the murals of this monument, the Ananda Ok-kyaung, together with the 1794 murals of the Upali Thein and the 1790 - 1800’s murals of the Kamma Kyaung U Phaya and Mingala Shwe Kyaung U Phaya, constitute a coherent group defined as ‘Anandian’ by the author.

These new technical means and aesthetics then spread outside Pagan at the beginning of the 19^th century. The Burmese pictorial tradition remained strongly committed to its fundamentals. In regards to conceptual influence, these Siamese innovations initiated at the Ananda Ok-kyaung were a radical factor in the evolution of Burmese murals. They allowed the rapid development of one of the most dramatic changes since the Pagan period: the shift from the depiction of the Buddha to the depiction of Buddhist society, first witnessed in murals from the first half of the 18^th century.

ความสัมพันธ์ระหว่างจิตรกรรมฝาผนังพม่า กับจิตรกรรมฝาผนังสยามและล้านนา ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19

เป็นเวลาไม่ถึง 20 ปีภายหลังการเสียกรุงศรีอยุธยาแก่พม่าในปี ค.ศ. 1767 การปฏิวัติด้านการเขียนภาพได้เกิดขึ้นที่พุกาม ดังหลักฐานในโบราณสถานเดี่ยวๆ หลังหนึ่ง ซึ่งรวบรวมนวัตกรรมใหม่ๆ กว่าสิบลักษณะซึ่งได้เกิดขึ้นเป็นเวลา 150 ถึง 50 ปีมาแล้วในงานจิตรกรรมฝาผนังสยามเข้าไว้ด้วยกัน ภาพจิตรกรรมฝาผนังในโบราณสถานดังกล่าว คือ อานันดาโอวจาวง์ เสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 1786 รวมทั้งจิตรกรรมฝาผนังในอุโบสถอุปาลีเต่ยซึ่งกำหนดอายุอยู่ใน ค.ศ. 1794 และจิตรกรรมฝาผนังของกัมมะจาวง์ อู พยา และเฉว่จาวง์ อู พยา กำหนดอายุใน ค.ศ. 1790 จนสิ้นสุดทศวรรษที่ 1800 สามารถจัดตั้งเป็นกลุ่มจิตรกรรมที่มีลักษณะสอดคล้องกันซึ่งผู้เขียนได้ขนานนามว่า“แบบอานันดา”

ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 เทคนิควิธีการและคุณค่าความงามแบบใหม่ในงานจิตรกรรมฝาผนังเหล่านี้ได้แพร่กระจายออกไปนอกพุกาม ขณะที่ธรรมเนียมนิยมในการเขียนภาพแบบพม่าก็ยังคงรักษาไว้ได้อย่างเข้มแข็งในระดับพื้นฐาน หากพิจารณาถึงอิทธิพลเชิงมโนทัศน์ นวัตกรรมแบบสยามเหล่านี้ซึ่งเริ่มต้นขึ้นเป็นครั้งแรกที่อานันดาโอวจาวง์ ได้กลายเป็นตัวแปรในระดับรากฐานต่อการปฏิวัติงานจิตรกรรมฝาผนังพม่า ทั้งยังยอมรับการพัฒนาอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับหนึ่งในบรรดาการเปลี่ยนแปลงราวกับละครที่สุดนับตั้งแต่ยุคพุกามเป็นต้นมา นั่นคือการเปลี่ยนจากภาพเล่าเรื่องพระพุทธเจ้า มาสู่ภาพเล่าเรื่องสังคมชาวพุทธ ดังหลักฐานที่พบในงานจิตรกรรมฝาผนังนับตั้งแต่ครึ่งแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 18