การแสดงขับร้องเดี่ยวระดับมหาบัณฑิตโดย อิสรพงศ์ ดอกยอ

ผู้แต่ง

  • อิสรพงศ์ ดอกยอ สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ตะวันตก คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • กิตตินันท์ ชินสำราญ สาขาวิชาดุริยางคศิลป์ตะวันตก คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การแสดงขับร้อง, บทเพลงลูกทุ่ง, บทเพลงพื้นบ้านนานาชาติ, บทเพลงร้องศิลป์

บทคัดย่อ

          การแสดงขับร้องเดี่ยวโดย อิสรพงศ์ ดอกยอ มีจุดประสงค์เพื่อนำเสนอและถ่ายทอดบทเพลงลูกทุ่ง บทเพลงพื้นบ้านนานาชาติ และบทเพลงร้องศิลป์ต่อสาธารณชน โดยการแสดงขับร้องเดี่ยวในครั้งนี้ ผู้วิจัยมีการคัดเลือกบทเพลงเพื่อการแสดงรวมทั้งสิ้น 11 เพลง แบ่งออกเป็น 3 ประเภท 1) บทเพลงลูกทุ่ง ที่มีความเป็นเอกลักษณ์ของไทยอย่างชัดเจน จำนวน 6 เพลง 2) บทเพลงพื้นบ้านนานาชาติเนื้อร้องภาษาอังกฤษ ที่ล้วนมีความไพเราะและมีชื่อเสียงโด่งดัง จำนวน 3 เพลง และ 3) บทเพลงร้องศิลป์ จำนวน 2 บทเพลง ทั้งนี้ผู้วิจัยมีการค้นคว้าศึกษาเกี่ยวกับความหมาย และบริบททางสังคมของบทเพลงทั้ง 3 ประเภท เพื่อนำไปสู่การศึกษาและวิเคราะห์วิธีการขับร้องที่ถูกต้องตามขนบธรรมเนียมดั้งเดิมที่สืบทอดกันมาแต่ช้านาน ตลอดจนวิธีการขับร้องที่มีความเหมาะสมกับบทเพลงพื้นบ้านนานาชาติ ที่ได้ผ่านการสร้างสรรค์และเรียบเรียงดนตรีขึ้นใหม่และได้ศึกษาเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของบทเพลงพื้นบ้านนานาชาติและบทเพลงร้องศิลป์ เพื่อใช้เป็นแนวทางในการต่อยอดและประยุกต์กับการขับร้องบทเพลงของไทย ในรูปแบบการนำเสนอที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และเหมาะสมกับการจัดแสดงในยุคปัจจุบัน

เอกสารอ้างอิง

Chinsamran, Kittinant. “Doctoral Vocal Performance: Thai Art Song.” PhD diss., Chulalongkorn University, 2018.

กิตตินันท์ ชินสำราญ. “ดุษฎีนิพนธ์งานสร้างสรรค์การแสดงขับร้อง: บทเพลงร้องศิลป์ไทย.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.

Devahastin Na Ayudhya Korawij and Weerachat Premananda. “Doctoral Music Performance: The Legacy of Romantic Art Songs.” Parichart Journal Thaksin University 33, No.2 (May-August 2020): 3-4.

กรวิช เทพหัสดิน ณ อยุธยา และวีรชาติ เปรมานนท์. “ดุษฎีนิพนธ์การแสดงดนตรี: สุนทรียะเพลงร้องโรแมนติกแห่งตำนาน.” วารสารปาริชาต ปีที่ 33, ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2563): 3-4.

H.R.H. Princess Maha Chakri Sirindhorn. The Royal Composition of Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn, Luk Thung and Thai Music in Half a Century of Thai Luk Thung Music, Part 2. Bangkok: Office of the National Culture Commission, 1991.

สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. พระนิพนธ์สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า

กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ลูกทุ่งกับเพลงไทย ในกึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทย ภาค 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2534.

Pancharoen, Natchar. Music Dictionary. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2021.

ณัชชา พันธุ์เจริญ. พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2564.

Phlay-in, Pannawadee, Yutthichai Uppakandee, Pariyakorn Chookaew and Alisa Khumkhaim. “Language Uses for Love Imagery in Luk Krung Song by Sawalee Phakaphan.” Journal of Humanities and Social Sciences, Mahasarakham University. 41, No.1 (January-February 2022): 121.

พรรณวดี พลายอินทร์, ยุทธิชัย อุปการดี, ปริยากรณ์ ชูแก้ว และอลิสา คุ่มเคี่ยม. “การใช้ภาษา

จินตภาพในบทเพลงลูกกรุงที่ขับร้องโดยสวลี ผกาพันธุ์.” วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปีที่ 41, ฉบับที่ 1 (มกราคม-กุมภาพันธ์ 2565): 121.

Suttachitt, Narutt. Music Appreciation. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2023

ณรุทธ์ สุทธจิตต์. สังคีตนิยมความซาบซึ้งในดนตรีตะวันตก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2566.

Thai Encyclopedia for Youth, Volume 33. 2008. “Thai Country Music.”

สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน, เล่มที่ 33. 2551. “เพลงลูกทุ่ง.”

Thewtong, Duangjai. Vocal Repertoire. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2002.

ดวงใจ ทิวทอง อมาตยกุล. วรรณคดีเพลงร้อง. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545.

Thusaranon, Tatvasin t. “The Development of Thai Country Song Communication through the Storytelling of Thai Social Values from the Past to the Present.” Journal of communication and management, NIDA 4, No. 2 (July-December 2017): 5.

ทัศน์วศิน ธูสรานนท์. “พัฒนาการในการสื่อสารของเพลงลูกทุ่งผ่านการเล่าเรื่องตามค่านิยมของสังคมไทย จากอดีตสู่ปัจจุบัน.” วารสารนิเทศศาสตร์และนวัฒกรรม นิด้า ปีที่ 4, ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2560): 5.

Yusukcharoen, Thanarat. “Uean in Traditional Thai Song.” Journal of Music and Performing Arts, Khon Kaen University 3, No.2 (May-August 2021)

ธนรัฐ อยู่สุขเจริญ. “เสียงเอื้อนในเพลงไทย.” วารสารแก่นดนตรีและการแสดง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ปีที่ 3, ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2564)

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-11-27

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย | Research Article