งานสร้างสรรค์ดุริยางคศิลป์เพื่อสังคมสีขาว
คำสำคัญ:
ดนตรี, ครอบครัว, สังคม, ความรุนแรง, ผ่อนคลาย, จรรโลงจิตใจบทคัดย่อ
โครงการวิจัยชุด “งานสร้างสรรค์ดุริยางคศิลป์เพื่อสังคมสีขาว” ประกอบด้วยโครงการย่อย 5 โครงการ ได้แก่ ดนตรีกับสมาธิ ดนตรีกับความรัก ดนตรีกับความสมานฉันท์ ดนตรีกับพลังใจ และดนตรีกับเทคโนโลยี ได้สร้างสรรค์บทประพันธ์เพลงขึ้นจำนวน 50 บท ในรูปแบบต่าง ๆ เช่น บทเพลงบรรเลง บทเพลงร้อง และบทเพลงที่ใช้เทคโนโลยีดนตรี มีวัตถุประสงค์ในการใช้ดนตรีเป็นสื่อในการรณรงค์สร้างจิตสำนึกการลดพฤติกรรมการใช้ความรุนแรงในครอบครัวและสังคม มุ่งเน้นบทเพลงที่เข้าถึงง่าย จรรโลงจิตใจ เพื่อการพัฒนาจิตใจของคนในครอบครัวไปสู่สังคมสีขาว สามารถดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคงและยั่งยืนในกระแสโลกาภิวัตน์ โดยมีกลุ่มเป้าหมายเป็นเยาวชน เด็ก ผู้ปกครอง อันเป็นรากฐานที่สำคัญของสังคมในการพัฒนาชาติให้มั่นคง ผลการวิจัยพบว่า ดนตรีที่ได้สร้างสรรค์ขึ้นมีรูปแบบเหมาะสมทั้งทางด้านเนื้อหา โครงสร้างและองค์ประกอบทางดนตรี ผสมผสานกับเทคโนโลยีดนตรีร่วมสมัย สามารถจรรโลงจิตใจ ลดความตึงเครียด เสริมสมาธิ สร้างพลังใจ ปลูกฝังความรักใคร่ปรองดองสมานฉันท์ได้เป็นอย่างดีผลสำเร็จจากการสร้างสรรค์บทเพลงเพื่อสังคมสีขาว จะเป็นผลงานดนตรีที่เปิดกว้างสำหรับชุมชนทั่วประเทศไทย เน้นการเผยแพร่ไปสู่กลุ่มเยาวชน ครอบครัว มุ่งหวังให้เกิดผลกระทบในเชิงบวกต่อชุมชนและสังคม สะท้อนประเด็นปัญหาของสังคมไทยร่วมสมัย อันเกิดจากความรุนแรงในครอบครัว เพื่อสร้างคนไทยที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม การอยู่ร่วมกันอย่างสมานฉันท์และเสริมพลังเพื่อสร้างความมั่นคงทางสังคม ทั้งนี้คณะผู้วิจัยหวังว่า ผลงานวิจัยชุดนี้จะได้นำไปต่อยอดในการพัฒนาแนวทางดนตรีที่เหมาะสมกับสภาพสังคมในปัจจุบัน เป็นแบบอย่างให้กับนักดนตรีหรือผู้สร้างงานดนตรีรุ่นใหม่ให้หันมาตระหนักถึงคุณค่าของการผลิตผลงานที่คำนึงถึงสังคม ส่งเสริมให้มีจิตสาธารณะต่อส่วนร่วมมากยิ่งขึ้น เพื่อให้สามารถเดินหน้าไปสู่สังคมพลวัตได้ในที่สุด
เอกสารอ้างอิง
Clarke, Erik. Music and Mind in Everyday Life. Oxford: Oxford University Press, 2010.
Daengsuwan, Karuna. “Social Harmony Promotion: Role of Professional Nurse in The Deep South Border Provinces.” Princess of Naradhiwas University Journal 2, no. 1 (January-April 2010): 14-23.
กรุณา แดงสุวรรณ. “การเสริมสร้างความสมานฉันท์ในสังคม : บทบาทของพยาบาลวิชาชีพในจังหวัดชายแดนภาคใต้.” วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ ปีที่ 2, ฉบับที่ 1 (มกราคม-เมษายน 2553): 14-23.
Faculty of Medicine Siriraj Hospital. “Music for Health (Part 1).” Siriraj online. https://www.si.mahidol.ac.th/Siriraj_online/thai_version/Health_detail.asp?id=119.
คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. “ดนตรีเพื่อสุขภาพ (ตอนที่ 1).” Siriraj online. https://www.si.mahidol.ac.th/Siriraj_online/thai_version/Health_detail.asp?id=119.
Google Arts & Culture. “ความรัก.” https://artsandculture.google.com/entity/m048knlz?hl=th.
Hanser, B. Suzanne and Susan E. Mandel. Manage Your Stress and Pain through Music. Boston: Berklee Press, 2010.
Laowanich, Mansikan. Raising children with music. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2018.
มนสิการ เหล่าวานิช. เลี้ยงลูกด้วยเสียงดนตรี. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.
Margulis, Hellmuth Elizabeth. Repeat: How Music Plays the Mind. New York: Oxford University Press, 2014.
North, Adrian, Mark Tarrant, and J. David Hargreaves. “The Effects of Music on Helping Behavior.” Environment and Behavior 36, no. 2 (March 2004): 266–275.
Prior, Nick. Popular Music Digital Technology and Society. London: SAGE Publishing, 2018.
Sathaanan, Chaiwat. Violence hiden/found in Thai society. Bangkok: Matichon, 2010.
ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. ความรุนแรงซ่อน/หาสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร : มติชน, 2553.
Siriratrekha, Taweesak and Chutiwan Kaewsai. Music Therapy, opening ceremony document for Music Therapy Center. Bangkok: Rajanukul Institute, 2004.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา และ ชุติวรรณ แก้วไสย. ดนตรีบำบัด (Music Therapy) เอกสารพิธีเปิดศูนย์ดนตรีบำบัด. กรุงเทพฯ : สถาบันราชานุกูล, 2547.
Small, Christopher. Music, Society, Education (Music/Culture). New Hampshire: Wesleyan University Press, 1980.
Storr, Anthony. Music and the Mind. NY: Ballentine Books, 1993.
Sucaromana, Ashara. “Resilience Quotient: RQ.” Journal of MCU Peace Studies 4, no. 1 (January-June 2016): 209-220.
อัจฉรา สุขารมณ์. “การฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤต.” วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร ปีที่ 4, ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2559): 209-220.
Trainor, Laurel J. and Louis A. Schmidt. “Processing Emotions Induced by Music.” In The Cognitive Neuroscience of Music, 310-324, Oxford: Oxford University Press, 2003.
Trakanwijit, Wiroj and Suphat Sikhachat. Adjust the Mind, Heal the Body: Mind-Body Medicine. Bangkok: SOOK Publishing, 2019.
วิโรจน์ ตระการวิจิตร และ สุภัฏ สิขชาติ. ปรับใจ เยียวยากาย: Mind-Body Medicine. กรุงเทพฯ : SOOK Publishing, 2562.
Waenpetch, Wichai et al. Technology and development. Documentation of teaching technology and development. Bangkok: Phranakhon Rajabhat University, 2014.
วิชัย แหวนเพชร และคณะ. เทคโนโลยีกับการพัฒนา เอกสารประกอบการสอนวิชาเทคโนโลยีกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 2557.
Wongsawat, Pramote. Experimental Research Patterns: Applications in Research for Health Behavior Development. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2018.
ปราโมทย์ วงศ์สวัสดิ์. แบบแผนการวิจัยเชิงทดลอง: การประยุกต์ใช้ในงานวิจัยเพื่อพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 SASI PONGSARAYUTH, RAMASOON SITALAYAN, YOS VANEESORN, KITTINANT CHINSAMRAN, DANUCHATE WISAIJORN

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น


