การสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์: ฉุยฉายธนบุรี

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยเรื่องการสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์: ฉุยฉายธนบุรี มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดกรอบแนวคิดในการสร้างสรรค์ ออกแบบ และเผยแพร่การแสดงนาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์ : ฉุยฉายธนบุรี ซึ่งอยู่ในรูปแบบของงานวิจัยเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้แนวคิดในการสร้างสรรค์ทางด้านนาฏศิลป์ไทย ร่วมกับการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิทางด้านนาฏศิลป์ไทย และการปฏิบัติการ โดยนำข้อมูลทั้งหมดมาวิเคราะห์ แล้วนำมาสร้างสรรค์การแสดงนาฏศิลป์ไทยตามลำดับ

ผลการวิจัยพบว่า การสร้างสรรค์นาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์ในการแสดงชุด ฉุยฉายธนบุรี มี 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การสร้างสรรค์ตามแนวความคิดของการเชิดชูมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี สถาบันอันทรงเกียรติที่เป็นแหล่งเรียนรู้ 2) นักแสดงที่มีทักษะและความสามารถทางด้านนาฏศิลป์ไทยและการสื่อสารอารมณ์ในการแสดง 3) การออกแบบเนื้อร้องและทำนองเพลง โดยการแต่งเนื้อร้องขึ้นใหม่แต่ยังคงรูปแบบฉันทลักษณ์ และการบรรเลงดนตรีตามลักษณะฉุยฉายแบบเต็ม 4) การออกแบบกระบวนท่ารำใช้ท่าหลักและท่าเชื่อมตามรูปแบบนาฏศิลป์ไทย โดยนำมาเรียงร้อยกระบวนท่าใหม่ให้สอดคล้องกับความหมายของเนื้อร้อง 5) การออกแบบเครื่องแต่งกายแบบนาฏศิลป์ไทย โดยใช้โทนสีของเครื่องแต่งกายจากสีประจำมหาวิทยาลัย ได้แก่ สีเหลือง และสีขาว มาใช้เป็นโทนสีหลักในการออกแบบสีเครื่องแต่งกาย 6) การออกแบบพื้นที่เวทีการแสดง เน้นความสมดุลโดยใช้จุดกึ่งกลางเวทีเป็นแกนแบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วนต่าง ๆ นอกจากนี้ในด้านแนวคิดของการสร้างสรรค์งานนาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์: ฉุยฉายธนบุรี ที่ปรากฏภายหลังการสร้างสรรค์ผลงานแล้ว พบว่ามีบางประการ ได้แก่ การคำนึงถึงท่ารำที่แสดงถึงสัญลักษณ์ และสะท้อนความหมายเพื่อการเชิดชูสถาบัน โดยผลจากการวิจัยเชิงสร้างสรรค์นี้ ได้นำมาซึ่งการแสดงชุด ฉุยฉายธนบุรี อันจะเป็นแนวทางหนึ่งของการสร้างสรรค์นาฏศิลป์ไทยเชิงอนุรักษ์ต่อไป