บทประพันธ์เพลงสำหรับเดี่ยวเปียโนจากวรรณคดีไทย
คำสำคัญ:
เปียโน, บัลลาด, ดนตรีคลาสสิกร่วมสมัย, วัฒนธรรมไทย, วรรณคดีไทยบทคัดย่อ
โครงการวิจัยเรื่อง บทประพันธ์เพลงสำหรับเดี่ยวเปียโนจากวรรณคดีไทย มุ่งศึกษาบทบาทของนักแสดงที่มีต่อการนำเสนอบทประพันธ์เพลง ผู้วิจัยต้องการศึกษา วิเคราะห์ และแสดงบทเพลงเดี่ยวเปียโนที่ได้รับอิทธิพลจากศิลปวัฒนธรรมและวรรณคดีไทย จึงได้เชิญนักประพันธ์เพลงคลาสสิกร่วมสมัยชาวไทยสี่ท่านมาร่วมประพันธ์เพลงสำหรับโครงการวิจัยนี้ บทประพันธ์เพลงของผู้ประพันธ์สี่ท่าน ได้แก่
บทประพันธ์เพลงอิเหนา โดย ศาสตราจารย์ ดร.ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร ถ่ายทอดดนตรีที่มีกลิ่นอายชวา ใช้เทคนิคการประพันธ์ที่มีหลายแนวทำนอง และมีเนื้อดนตรีแบบวงดุริยางค์ บทประพันธ์เพลงพระอภัยมณี โดยผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เด่น อยู่ประเสริฐ ใช้การประสานเสียงแบบดนตรีแจ๊ส มีลีลาที่ฟังคล้ายการด้นสด บทประพันธ์เพลงรามเกียรติ์ โดยรองศาสตราจารย์ ดร.วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น ใช้ทำนองที่เลียนเสียงพายุ ฟ้าผ่า ฟ้าร้อง และมีสังคีตลักษณ์ที่เคร่งครัด บทประพันธ์เพลงมัทนะพาธา โดยรองศาสตราจารย์ ดร.ศักดิ์ศรี วงศ์ธราดล เป็นผลงานประพันธ์เชิงโศกนาฏกรรม มีเทคนิคที่รุนแรงและแพรวพราว มุ่งเน้นการถ่ายทอดอารมณ์ที่เข้มข้นและลึกซึ้ง
โครงการวิจัยชิ้นนี้ได้รับการนำเสนอที่สถาบันชั้นนำทั้งในประเทศและต่างประเทศ เช่น สถาบันดนตรีกัลยาณิวัฒนา วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และมหาวิทยาลัย UCSI ประเทศมาเลเซีย นอกจากนี้ โครงการวิจัยยังได้รับความสนใจจากสื่อต่าง ๆ เช่น หนังสือพิมพ์มติชน หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ สถานีวิทยุจุฬาฯ และสถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส
โครงการวิจัยเรื่อง บทประพันธ์เพลงสำหรับเดี่ยวเปียโนจากวรรณคดีไทย ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.)
เอกสารอ้างอิง
ณัชชา พันธุ์เจริญ. พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. กรุงเทพฯ : เกศกะรัต, 2552.
นายตำรา ณ เมืองใต้ (เปลื้อง ณ นคร). เล่าเรื่องพระอภัยมณี. กรุงเทพฯ : พิมพ์คำ, 2548.
พิกุล ทองน้อย. รามเกียรติ์ ร้อยแก้วประกอบคำกลอน (พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 1) ฉบับสมบูรณ์.กรุงเทพฯ : ศรีปัญญา, 2561.
รามสูร สีตลายัน. บทประพันธ์เพลงสำหรับเดี่ยวเปียโนจากวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2562.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. นามานุกรมรามเกียรติ์. กรุงเทพฯ : สถาพรบุ๊คส์, 2554.
________. เล่าเรื่องอิเหนา ฉบับร้อยแก้ว. กรุงเทพฯ : แสงดาว, 2561.
วิเชียร เกษประทุม. เล่าเรื่องมัทนะพาธา. กรุงเทพฯ : พัฒนาศึกษา, 2554.
________. เล่าเรื่องอิเหนา. กรุงเทพฯ : พัฒนาศึกษา, 2553.
สุนทรภู่. พระอภัยมณี. กรุงเทพฯ : แสงดาว, 2558.
Donington, Robert. Baroque Music: Style and Performance. New York: Norton, 1982.
Gillespie, John. Five Centuries of Keyboard Music. New York: Dover Publications, 1972.
Grout, Donald Jay, and Claude V. Palisca. A History of Western Music. 5th ed. New York, Norton, 1996.
Hinson, Maurice. Guide to the Pianist’s Repertoire. Bloomington: Indiana University Press, 1973.
Hutcheson, Earnest. The Literature of the Piano. Toronto: Alfred A. Knopf, 1949.
Landon, H. C. Robbins, ed. The Mozart Compendium: A Guide to Mozart’s Life and Music. Ann Arbor: Borders Press, 1990.
Plantinga, Leon. Anthology of Romantic Music. New York: Norton, 1984.
Randel, Don Michael, ed. The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge Harvard University Press, 1999.
Samson, Jim. Chopin: The Four Ballades. Cambridge: Cambridge University Press, 1992.
Sitalayan, Ramasoon. 4 Ballades from Thai Literature for Piano Solo. Bangkok: Thana Press, 2019.
Straus, Joseph N. Introduction to Post-Tonal Theory. New Jersey: Prentice Hall, 2000.
Walker, Alan, ed. The Chopin Companion: Profiles of the Man and the Musician. New York: Norton, 1973.
Wingell, Richard J, and Silvia Herzog. Introduction to Research in Music. New Jersey: Prentice Hall, 2001.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น
