แนวคิดและอัตลักษณ์ของสถาปัตยกรรมมัสยิดในจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานี และพระนครศรีอยุธยา

ผู้แต่ง

  • อาดิศร์ อิดรีส รักษมณี ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร., สาขาสถาปัตยกรรม, คณะวิศวกรรมศาสตร์และสถาปัตยกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ

คำสำคัญ:

อัตลักษณ์, สถาปัตยกรรม, มัสยิด

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาสาเหตุและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการสร้างมัสยิดในจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานี พระนครศรีอยุธยา และศึกษาแนวคิดและอัตลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมของมัสยิดใน 3 จังหวัด ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ก่อให้เกิดรูปแบบทางสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์ และพัฒนาไปพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงด้านสังคมและวิถีชีวิตของมุสลิมใน 3 จังหวัด โดยเลือกศึกษามัสยิด 30 แห่ง จากมัสยิดที่จดทะเบียนทั้งหมด 115 แห่ง แบ่งเนื้อหาตามลำดับเวลาไว้ 5 ช่วง ได้แก่

ช่วงที่ 1 สมัยกรุงศรีอยุธยา

ช่วงที่ 2 สมัยกรุงธนบุรี-รัชกาลที่ 3

ช่วงที่ 3 สมัยรัชกาลที่ 4-รัชกาลที่ 6

ช่วงที่ 4 สมัยรัชกาลที่ 7-รัชกาลที่ 8

ช่วงที่ 5 สมัยรัชกาลที่ 9-พ.ศ.2561

จากการศึกษาพบว่า มุสลิมใน 3 จังหวัด มีแนวคิดที่สำคัญเกี่ยวกับมัสยิดเหมือนมุสลิมทั่วไป ได้แก่ การมองว่า “มัสยิดเป็นบ้านของพระเจ้า” “เป็นศูนย์กลางชุมชนมุสลิม” และ “เป็นสถาปัตยกรรมอิสลามที่สื่อถึงอัตลักษณ์ของชุมชนมุสลิม” ซึ่งนำไปสู่การแสดงออกทางด้านอัตลักษณ์ของแต่ละชุมชนในประเด็นต่าง ๆ ได้แก่

1. การสื่อถึงชาติพันธุ์

2. การสื่อถึงความเป็นอุมมะฮ์หรือประชาชาติอิสลาม

3. การสื่อถึงความศรัทธาและการรำลึกถึงพระเจ้าและศาสดา

4. การสื่อถึงการปฏิบัติตามหลักคำสอนศาสนา

เอกสารอ้างอิง

ธวัชชัย ตั้งศิริวานิช. (2549). กรุงศรีอยุธยาในแผนที่ฝรั่ง. มติชน.

เสาวนีย์ จิตต์หมวด. (2531). กลุ่มชาติพันธุ์ชาวไทยมุสลิม. กองทุนสง่า รุจิระอัมพร.

อาดิศร์ อิดรีส รักษมณี. (2557). มัสยิดในกรุงเทพฯ. มติชน.

Hattstein, M. and Delius, P., eds. (2000). Islam: Art and Architecture. Konemann.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-27

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย | Research Article