MASTER VOCAL RECITAL BY ISSARAPONG DORKYOR
Keywords:
Vocal performance, Lukthung, International folk songs, Art songsAbstract
A Master Vocal Recital by Issarapong Dokyor had the aim of presenting the essence of Lukthung songs (Thai country music), international folk songs, and art songs. In this performance, the researcher selected 11 songs divided into three categories: 1) six distinct Lukthung songs, 2) three international folk songs in English with renowned melodies, and 3) two art songs. The researcher thoroughly studied social contexts and meanings behind each song to analyze the appropriate singing techniques that align with the traditional norms while also suitable for the newly arranged musical composition of folk songs. Furthermore, the researcher studied the history of international folk songs and art songs to apply them as guidelines for further developing and applying the unique Thai singing techniques in modern performances.
References
Chinsamran, Kittinant. “Doctoral Vocal Performance: Thai Art Song.” PhD diss., Chulalongkorn University, 2018.
กิตตินันท์ ชินสำราญ. “ดุษฎีนิพนธ์งานสร้างสรรค์การแสดงขับร้อง: บทเพลงร้องศิลป์ไทย.” วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.
Devahastin Na Ayudhya Korawij and Weerachat Premananda. “Doctoral Music Performance: The Legacy of Romantic Art Songs.” Parichart Journal Thaksin University 33, No.2 (May-August 2020): 3-4.
กรวิช เทพหัสดิน ณ อยุธยา และวีรชาติ เปรมานนท์. “ดุษฎีนิพนธ์การแสดงดนตรี: สุนทรียะเพลงร้องโรแมนติกแห่งตำนาน.” วารสารปาริชาต ปีที่ 33, ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2563): 3-4.
H.R.H. Princess Maha Chakri Sirindhorn. The Royal Composition of Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn, Luk Thung and Thai Music in Half a Century of Thai Luk Thung Music, Part 2. Bangkok: Office of the National Culture Commission, 1991.
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. พระนิพนธ์สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า
กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ลูกทุ่งกับเพลงไทย ในกึ่งศตวรรษเพลงลูกทุ่งไทย ภาค 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ, 2534.
Pancharoen, Natchar. Music Dictionary. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2021.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2564.
Phlay-in, Pannawadee, Yutthichai Uppakandee, Pariyakorn Chookaew and Alisa Khumkhaim. “Language Uses for Love Imagery in Luk Krung Song by Sawalee Phakaphan.” Journal of Humanities and Social Sciences, Mahasarakham University. 41, No.1 (January-February 2022): 121.
พรรณวดี พลายอินทร์, ยุทธิชัย อุปการดี, ปริยากรณ์ ชูแก้ว และอลิสา คุ่มเคี่ยม. “การใช้ภาษา
จินตภาพในบทเพลงลูกกรุงที่ขับร้องโดยสวลี ผกาพันธุ์.” วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปีที่ 41, ฉบับที่ 1 (มกราคม-กุมภาพันธ์ 2565): 121.
Suttachitt, Narutt. Music Appreciation. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2023
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. สังคีตนิยมความซาบซึ้งในดนตรีตะวันตก. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2566.
Thai Encyclopedia for Youth, Volume 33. 2008. “Thai Country Music.”
สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน, เล่มที่ 33. 2551. “เพลงลูกทุ่ง.”
Thewtong, Duangjai. Vocal Repertoire. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2002.
ดวงใจ ทิวทอง อมาตยกุล. วรรณคดีเพลงร้อง. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545.
Thusaranon, Tatvasin t. “The Development of Thai Country Song Communication through the Storytelling of Thai Social Values from the Past to the Present.” Journal of communication and management, NIDA 4, No. 2 (July-December 2017): 5.
ทัศน์วศิน ธูสรานนท์. “พัฒนาการในการสื่อสารของเพลงลูกทุ่งผ่านการเล่าเรื่องตามค่านิยมของสังคมไทย จากอดีตสู่ปัจจุบัน.” วารสารนิเทศศาสตร์และนวัฒกรรม นิด้า ปีที่ 4, ฉบับที่ 2 (กรกฎาคม-ธันวาคม 2560): 5.
Yusukcharoen, Thanarat. “Uean in Traditional Thai Song.” Journal of Music and Performing Arts, Khon Kaen University 3, No.2 (May-August 2021)
ธนรัฐ อยู่สุขเจริญ. “เสียงเอื้อนในเพลงไทย.” วารสารแก่นดนตรีและการแสดง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ปีที่ 3, ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม 2564)
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 อิสรพงศ์ ดอกยอ, กิตตินันท์ ชินสำราญ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทัศนะของผู้เขียน
กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น
