THE EFFECTS OF USING LEARNING CYCLE APPROACH ON SCIENTIFIC CONCEPT UNDERSTANDING AND REASONING ABILITY IN SCIENCE OF MATAYOMSUKSA 5 STUDENTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this reseach were to compare scientific concept understanding and reasoning ability in science of Matayomsuksa 5 students of Benjamarachutit School, Nakhonsithammarat under the secondary Education Service Area 12 in the second semester of the academic year 2015 The sample were two classes chosen by simple random sampling and randomly assingned into experimental group and control group. the experimental group was 33 students of M.5/6 and the control group was 30 students of M.5/5. The research instruments consists of 6 lesson plans of using learning cycle for experimental group and 6 lesson plans of using conventional approach for the control group. A 12 item scientific concept understanding and reasoning ability test were used to collect the data. The data were analyzed by using mean, standard deviation and t-test.
The result of the research were as follows :
1) The posttest score in scientific concept understanding and reasoning ability of the learning cycle group was significantly higher than the pretest at .05 level.
2) The posttest score in scientific concept understanding and reasoning ability of the learning cycle group was significantly higher than there of the conventional learning cycle group.
Article Details
ในกรณีที่กองบรรณาธิการ หรือผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งได้รับเชิญให้เป็นผู้ตรวจบทความวิจัย หรือ บทความทางวิชาการมีความเห็นว่าควรแก้ไขความบกพร่อง ทางกองบรรณาธิการจะส่งต้นฉบับให้ ผู้เขียนพิจารณาจัดการแก้ไขให้เหมาะสมก่อนที่จะลงพิมพ์ ทั้งนี้ กองบรรณาธิการจะยึดถือความคิด เห็นของผู้เชี่ยวชาญเป็นเกณฑ์
References
เกรียงไกร อภัยวงศ์. (2548). ผลของการเรียนการสอนชีววิทยาโดยใช้วงจรการเรียนรู้แบบการตั้งสมมติฐานนิรนัยที่มีต่อความสามารถในการให้เหตุผลเชิงวิทยาศาสตร์และมโนทัศน์ชีววิทยาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทร์พร พรหมมาศ. (2541). ผลการใช้วิธีวงจรการเรียนรู้ในการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ที่มีต่อสัมฤทธิ์ผลและพฤติกรรมการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จุฬาลักษณ์ ยิ้มดี. (2557).ผลของการเรียนการสอนโดยใช้ขั้นการเรียนรู้แบบอนุมานเบื้องต้นที่มีต่อความสามารถในการให้เหตุผลเชิงวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนฟิสิกส์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนาธิป พรกุล. (2557). การสอนกระบวนการคิด : ทฤษฎีและการนำไปใช้. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุติมา รอดสุด. (2550). ผลของการเรียนการสอนตามแนวคอนสตรักติวิสต์ที่มีต่อมโนทัศน์ชีววิทยาและความสามารถในการให้เหตุผลเชิงอุปนัยของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดารารัตน์ นกขุนทอง. (2546). ผลการใช้ชุดกิจกรรมวิทยาศาสตร์ เรื่อง ชีวิตกับสิ่งแวดล้อมตามแนวคิดวงจรการเรียนรู้ที่มีผลต่อความเข้าใจมโนทัศน์และการให้เหตุผลเชิงวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บรรจง อมรชีวิน. (2554). Thinking School สอนให้คิด. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
เบญจมราชูทิศ.โรงเรียน. (2557). รายงานการประเมินตนเองและผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสาม. โรงเรียนเบญจมราชูทิศ : นครศรีธรรมราช.
ประภัสจิต เตชะ. (2558). ผลการเรียนด้วยวิธีการวิเคราะห์ตัวอย่างมโนทัศน์ที่มีต่อความเข้าใจมโนทัศน์ทางวิทยาศาสตร์และความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านสบค่อม อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปิยะมาศ บุญประกอบ. (2554). ผลของการจัดการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์โดยใช้วงจรการเรียนรู้เมตาคอกนิชันที่มีต่อมโนทัศน์ เรื่อง แรงและการเคลื่อนที่และความสามารถในการคิดอย่างเป็นเหตุผลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผกาทิพย์ ยันตะศิริ. (2556). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนวิทยาศาสตร์แบบพุทธะกับแบบสืบเสาะหาความรู้. วิทยานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ลัดดาวรรณ เจริญศักดิ์ศิริ. (2548, กรกฎาคม-กันยายน). ประเมินการอ่าน คิด วิเคราะห์และเขียนตามสภาพจริงในวิชาวิทยาศาสตร์, วารสารวิชาการ. 8 : 15 - 24.
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). การจัดการเรียนการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพฯ : วัฒนาพานิช.
ส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, สถาบัน. (2554). รายงานผลการวิจัยโครงการ TIMSS 2011 วิชาวิทยาศาสตร์ กรุงเทพฯ : สถาบันส่งเสริมการสอน. วิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยี.
สำเร็จ นางสีคุณ. (2557). การใช้กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ที่เน้นการให้เหตุผลแบบนิรนัยเชิงสมมติฐานผ่านสื่อการเรียนรู้ดิจิตอล เรื่องพันธุกรรม เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการให้เหตุผลเชิงวิทยาศาสตร์ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ชั้นปีที่ 3. หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Lawson, A. E. 1995. Science Teaching and Developing of Thinking. Belmont: Wadsworth Publishing Company.
Novak, J.D, and Gowin, D.B. (1984). Learning how to learn. London : Cambridge University Press.
Peterson, Ray.,Treagust , David and Garnet, Patrick. (1986). Identification of Secondary Student is Misconception of Covalent Bonding and Structure Concept Using a Diagostic Instrument. Research in Science Education, 16.
Purser, R. K., and Renner, J. W. (1983). Results of Two Tenth-Grade Biology Teaching Procedures. Science Education 67: 85-98.
