ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการแปลภาษาญี่ปุ่นผ่านการเรียนการสอนรูปแบบออนไลน์ของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่นคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ผู้แต่ง

  • คชาภัช หลิมเจริญ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

คำสำคัญ:

ความสามารถในการแปลภาษาญี่ปุ่น, ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์, การแปลภาษาญี่ปุ่น

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการแปลภาษาญี่ปุ่น ผ่านการเรียนการสอนรูปแบบออนไลน์ ของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น         จำนวน 121 คน วิธีการเลือกแบบเจาะจง ที่เรียนในรายวิชาการแปล ในรูปแบบออนไลน์

ผลการศึกษาพบว่า ตัวแปรปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการแปลภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ ปัจจัยด้านความรู้ทางภาษา ด้านวัฒนธรรมและความหมายในการแปล ปัจจัยด้านลักษณะทางกายภาพในวิชาการแปลภาษาญี่ปุ่น และปัจจัยด้านความรู้สึก ในการเรียนรายวิชาการแปล รูปแบบออนไลน์ สามารถอภิปรายผลได้ว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทักษะความสามารถในการแปลภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น อันดับแรกคือ ปัจจัยด้านความรู้ทางภาษาโดยมีค่าความสัมพันธ์ เท่ากับ 0.243 รองลงมาคือปัจจัยด้านวัฒนธรรมและความหมายในการแปล มีค่าความสัมพันธ์เท่ากับ 0.225 และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์น้อยที่สุดคือปัจจัยด้านความรู้สึกต่อการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ในรายวิชาการแปลภาษาญี่ปุ่น มีค่าความสัมพันธ์เท่ากับ 0.182 ซึ่งเห็นได้ว่า การจัดการเรียนการสอนรายวิชาการแปลภาษาญี่ปุ่น ถึงแม้ว่าเป็นจากจัดในรูปแบบออนไลน์ ผู้สอนยังจำเป็นที่ต้องคำนึงถึง การจัดการเรียนการสอนที่เน้นพัฒนาทักษะความรู้ทางภาษา และด้านวัฒนธรรมและความหมายในการแปลที่มากขึ้นและการใช้สื่อออนไลน์เพื่อพัฒนาทักษะของผู้เรียนก็เป็นสิ่งที่จำเป็นเช่นเดียวกัน

เอกสารอ้างอิง

กนกรัตน์ ปิลาผล. (2565). ผลการจัดกิจกรรมสนทนาอิสระที่มีต่อความสามารถในการพูดภาษาญี่ปุ่นของ

นักศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. วารสารครุพิบูล, 9(1), 25-34.

ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ. (2546). สภาพการศึกษาภาษาญี่ปุ่นในประเทศต่างๆทั่วโลก.วารศาสตร์ศิลปศาสต

ธรรมศาสตร์, 5(1), 76-84.

ธนพรรณ ทรัพย์ธนาดล. (2554). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการจัดการเรียนการสอนบทเรียน ออนไลน์ของ

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. วารสาร Veridian E-Journal SU, 4(1), 652 – 666.

บุปผา ไชยแสง.(2562). ผลการจัดการเรียนการสอนโดยใช้สื่อสังคมออนไลน์วิชาสารสนเทศเพื่อการเรียนรู้

ตลอดชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. วารสารอินฟอร์เมชั่น,26(1),73-86.

ปรีมา มัลลิกะมาส. (2562). ปัญหาการแปลที่เกิดจากหน่วยสร้างกริยาเรียงในภาษาไทย. วารสารการแปล

และ การล่าม, 1(1), 50-62.

สมเกียรติ เชวงกิจวณิช.(2563). ปัญหาการแปลภาษาญี่ปุ่น-ปัญหาเกี่ยวกับโครงสร้าง. วารศาสตร์ ศิลปศาสตร์

ธรรมศาสตร์, 20(1), 40-54.

อรรถพล ทองวิทยาพรม,จำนง วงษ์ชาชม, และสุทิศา ซองเหล็กนอก. (2561). การใช้สื่อออนไลน์เพื่อ

ส่งเสริมการเรียนรู้ของนักศึกษาวทิยาลยัเทคโนโลยีอุตสาหกรรมศรีสงคราม มหาวิทยาลัยนครพนม.

วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 8 (3), 81-89.

อัจฉรา ไล่ศัตรูไกล. (2560). ตำรา EN 322 จุดมุ่งหมาย หลักการและวิธีแปล (Nature and Method of

Translations). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Komori kazuko, Mikuni jynko and Koudou yasugeshi, (2004). What Percentage of

Known Words in a Text Facilitates Reading Comprehension? A Case Study for Exploration of the Threshold of Known Words. Journal of Japanese

language teaching. 120, 83-92.

Michels, Dianne Marie. (1996) .Tow-Year Colleges and the Internet: An Investigation of TheIntegration Practices and Beliefs of Faculty Internet Users. Dissertation abstract; Ed.D.,University of Minnesota.

Satoko Suzuki. (2006). Emotive Communication in Japanese. Amsterdam and

Philadelphia: John Benjamins, 2006. ISBN 90-272-5394-3234 pp

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-06-28