The Model Development to Enhance of Teacher Competencies in Learning Management for Promoting Reading, Writing and Critical Thinking Skills of Elementary School Students
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to: 1) study the context and the need of enhancing teacher competency in learning management for promoting reading, writing and analytical thinking skills of elementary students; 2) design and develop, and try out the model of enhancing teacher competency for promoting reading, writing and analytical thinking skills of elementary students. The target groups were the supervisors, the directors, Thai language teachers, grade 3 and grade 4 students selected by using purposive sampling. The research instruments were a cognitive assessment form, and an assessment instrument of reading, writing and analytical thinking skills. The data were analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation, and content analysis.
The findings of the research were as follows: 1) The context of enhancing teacher competency in learning management for promoting reading, writing and analytical thinking skills of elementary students showed that overall, the teachers used uninteresting instructional materials with learning management for promoting reading, writing and analytical thinking skills. Besides, the instructional models hardly concentrated on Active Learning. Teachers required to enhance competency in learning management, teaching technique, the production of instructional materials, the design of effective assessment form that corresponds with different levels of learners and professional learning community. 2) The model of enhancing teacher competency in learning management for promoting reading, writing and analytical thinking skills of elementary students consisted of three components: 1) the model principle, 2) the purpose of the model, and 3) the main component and subcomponent of the model. The model had appropriateness at a high level and the concordance was at the highest level. 3) Teachers had knowledge and understanding about enhancing teacher competency in learning management for promoting reading, writing and analytical thinking skills. Overall, teachers’ knowledge and understanding were at a high level and after using the model, students’ learning achievement in Thai subject was higher than before experiment.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จุฑามาศ เพิ่มพูนเจริญยศ. (2561). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกผ่านห้องเรียนอัจฉริยะสำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลไทรโยค. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยศรีปทุม).
ฉัตรชัย หวังมีจงมี และองอาจ นัยพัฒน์. (2560). สมรรถนะของครูไทยในศตวรรษที่ 21: ปรับการเรียน เปลี่ยนสมรรถนะ. Journal of HRintelligence, 12(2), 47-63.
ไฉไลศรี เพชรใต้ และพชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2564). ความต้องการจำเป็นและแนวทางการเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ ของครูประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารชุมชนวิจัย, 15(4), 222-234.
ทองพรรณ ปัญญาอุดมกุล. (2563). แนวทางการพัฒนาการใช้กระบวนการ PLC (Professional Learning Community) เพื่อพัฒนาคุณภาพการจัดการเรียนรู้ของครูโรงเรียนบ้านนาอ้อม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพะเยา เขต 2. คุรุสภาวิทยาจารย์, 1(1), 45-55.
นฤมล คล้ายริน. (2564). การพัฒนารูปแบบเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุก สำหรับครูโรงเรียนเทศบาลอินทปัญา วัดใหญ่อินทาราม สังกัดเทศบาลเมืองชลบุรี. HRD JOURNAL, 12(2), 58-74.
ประยูร บุญใช้. (2563). สมรรถนะการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ของครูประถมศึกษา. วารสารเซนต์จอห์น, 23(33), 240-258.
ประยูร บุญใช้. (2564). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูประถมศึกษา. วารสารพัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต, 15(1), 118-137.
ประเวศ เวชชะ. (2561). การบริหารหลักสูตร การสอน การวัดและประเมินผลการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 3). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
พวงเพ็ญ อินทรประวัติ, ณฐกร ดวงพระเกษ และฐิติรัตน์ คล่องดี. (2564). สมรรถนะของครู 4 ด้านที่ผลต่อการเรียนรู้ของผู้เรียนมากที่สุด. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 22(1), 180-195.
ศูนย์ศึกษาการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2562). รายงานการดำเนินงานโครงการยกระดับคุณภาพการจัดการเรียนรู้ด้านการอ่าน การเขียน และการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ลำปาง: มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
สมาพันธ์ครู. (2563). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก https://karusatpanya.org/การพัฒนา-สมรรถนะ/
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2562). ผลการประเมิน PISA 2018: บทสรุปผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.)
สิทธิพงษ์ สุพรม. (2561). การพัฒนาความสามารถในการเรียนรู้เชิงรุกในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี, 7(2), 49-58.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
International Institute for Management Development: IMD. (2018). World competitiveness yearbook 2018. Switzerland: Lausanne.
Sweller, J. (2006). The worked example effect and human cognition: Learning and Instruction. New Jersey: Educational Technilogies.
Tyler, R.W. (1950). Basic principles of curriculum and instruction. Chicago: University of Chicago Press.