การพัฒนาโมเดลการวัดและแบบวัดออนไลน์ความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาโมเดลการวัดความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัย
ธรรมาธิราช 2) สร้างแบบวัดออนไลน์ความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และ 3) ตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลการวัดความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชกับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชที่ใกล้สำเร็จการศึกษาที่เหลือ 1 - 3 ชุดวิชาสุดท้ายในปีการศึกษา 2563 จำนวน 417 คน ได้มาด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบวัดออนไลน์ความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าอำนาจจำแนก ค่าความยากง่าย และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory Factor Analysis)
ผลการวิจัยพบว่า 1) โมเดลการวัดความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ พลเมืองที่มีคุณภาพมี 3 องค์ประกอบย่อย คือ การพัฒนาตนเอง ทักษะการคิดวิเคราะห์ และทักษะการมีส่วนร่วม พลเมืองประชาธิปไตยมี 3 องค์ประกอบย่อย คือ มีอิสรภาพ รู้สิทธิและหน้าที่ และยอมรับความแตกต่าง และพลเมืองต้นแบบมี 3 องค์ประกอบย่อย คือ มีวินัย ความพอเพียง และจิตสาธารณะ 2) แบบวัดออนไลน์ความเป็นพลเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ข้อคำถามแบบสถานการณ์ ชนิดปรนัย 5 ตัวเลือก มีค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.24 – 0.89 ค่าความยากง่ายระหว่าง 0.22- 0.55 และค่าความเที่ยง KR-20 เท่ากับ 0.740 และส่วนที่ 2 ข้อคำถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 4 ระดับ มีค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.203 – 0.629 และค่าความเที่ยง (Cronbach's Alpha Coefficient) เท่ากับ 0.762 และ 3) โมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (χ2 = 22.832, df= 19, p= .245, GFI= 0.988, AGFI= 0.971, RMR=0.0291 และ RMSEA=0.0220) มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบคะแนนมาตรฐาน (ß) ทั้ง 9 องค์ประกอบย่อยมีค่าเป็นบวกระหว่าง 0.615 – 0.890 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กิตติพงษ์ พิพิธกุล. (2561). คุณภาพเครื่องมือแบบสอบถาม : Validity กับ Reliability ในการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 8(2), 104 – 110.
กิตติยานนท์ วรรณวงศ์, สิทธิพร เกษจ้อย, สุรศักดิ์ อุดเมืองเพีย, ปาณจิตร สุกุมาลย์, และชารีวัฒน์ ถวิลวงษ์. (2564). หน้าที่พลเมืองตามแนวพระพุทธศาสตร์. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(3), 961 - 973.
จารุชา สหัสรังสี และติน ปรัชญพฤทธิ์, (2563). อัตลักษณ์ของพลเมืองไทยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 9(1), 205 – 217.
จิราพร พรหมลิ และสมนึก ภัททิยธนี. (2562). การพัฒนาแบบวัดคุณลักษณะอันพึงประสงค์ด้านความมุ่งมั่นในการทำงานโดยใช้สื่อมัลติมีเดียของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์เขต 2. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 25(2), 52 – 65.
ถวิลวดี บุรีกุล, ทศพล สมพงษ์, และสมเกียรติ นากระโทก. (2564). การศึกษาพฤติกรรมความเป็นพลเมืองสำหรับสังคมไทย.วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 19(2), 23 – 43.
ถวิลวดี บุรีกุล, รัชวดี แสงมหะหมัด, และ Eugenie, M. (2562). ความเป็นพลเมืองในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า. สืบค้นจาก https://www.kpi.ac.th/knowledge/book/data/740
ปริญญาภรณ์ ธนะบุญปวง, ศิริเดช สุชีวะ, และโชติกา ภาษีผล. (2560). การพัฒนาแบบวัดความรับผิดชอบของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(2), 212-219.
พงษ์สนิท คุณนะลา. (2563). บทบาทพลเมืองภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดลำพูน. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 5(1), 85-99.
พนิดา ทองเงา ดอร์น,สิทธิพงษ์ วัฒนานนท์สกุล, และสิริวรรณ ศรีพหล. (2561). การพัฒนาโมเดลการวัดคุณลัษณะความยึดมั่นในความเป็นพลเมืองสำหรับเยาวชนไทย. สุทธิปริทัศน์, ฉบับพิเศษ, 39-52.
พิทักษ์ ปินใจ และสุนทรพจน์ ดำรงพานิช. (2563). โมเดลการวัดความเป็นพลเมืองโลกของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 14(3), 77 – 86
พระครูนิเวศน์สีลากร (สมพงษ์ ธนะคูณ), วรกฤต เถื่อนช้าง, และทะนง ทศไกร. (2563). แนวทางการเสริมสร้างจิตสาธารณะให้กับนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดนครสวรรค์. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(2), 285-296.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (ม.ป.ป.). ข้อมูลเกี่ยวกับมสธ. สืบค้นจาก ttps://www.stou.ac.th/main/history.html
รุ้งนภา ยรรยงเกษมสุข, และโอฬาร ถิ่นบางเดียว. (2564). ความเป็นพลเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมือง. วารสารปัญญาปณิธาน, 6(2), 183 – 196.
เลิศพร อุดมพงษ์. (ม.ป.ป.). การศึกษาเพื่อสร้างความเป็นพลเมือง (civic/citizenship education) ในการส่งเสริมบทบาทของ ภาคพลเมืองในการเมืองระบบตัวแทน: แนวทางที่ยั้งยืน ผ่านประสบการณ์จากต่างประเทศ. สืบค้นจาก http://kpi. ac.th/media/pdf/M8_272.pdf
วัชรินทร์ ชาญศิลป์. (2561). ความเป็นพลเมืองของเยาวชนไทย. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 5(1), 187-209.
วิภาดา พินลา. (2558). การพัฒนาพลเมืองดีตามวิถีประชาธิปไตยผ่านวิชาหน้าที่พลเมือง วัฒนธรรม และการดำเนินชีวิตในสังคม. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 11(1), 7-19.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (ม.ป.ป.). ยุทธศาสตร์การจัดการศึกษาเพื่อความเป็นพลเมืองและพลโลกในศตวรรษที่ 21. สืบค้นจาก https://www.slideshare.net/Surinthai/5-15060411
ศศิวิมล ศรีนวล, กันธิยา เส้าเปา, และน้ำทิพย์ องอาจวาณิชย์. (2564). การพัฒนาแบบวัดความเป็นพลเมืองดิจิทัลสําหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารงานวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 8(2), 43 – 51.
ศิวพร โพธิวิทย์. (2562). ความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารสารสนเทศ, 18(1), 83-91.
สัมพันธ์ รอดพึ่งครุฑ, ฐิติมา หิรัญรักษ์, และพัณนิดา อุปหนอง. (2564). จิตสำนึกความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 8(2), 153-165.
สุทธิวรรณ เปรี่ยมพิมาย และสุวรรณา นาควิบูลย์วงศ์. (2561). จิตสาธารณะผู้เรียนอาชีวศึกษา : แนวทางการพัฒนาในบริบทความเป็นพลเมืองโลก. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(1), 364-380.
สุมาลี บุญเรือง และเติมศักดิ์ ทองอินทร์. (2564). การเสริมสร้างและปลูกฝังจิตสำนึกค่านิยมวัฒนธรรมทางการเมืองภาคพลเมือง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(1), 240 – 254.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบาย การพัฒนาการศึกษาเพื่อสร้างความเป็นพลเมือง. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักทะเบียนและวัดผล มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2559). คู่มือการวัดและประเมินผลในระบบการศึกษาทางไกลสำหรับหลักสูตร ระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (ม.ป.ป). ความเป็นพลเมืองในวิถีระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า. (2564). การสร้างและพัฒนาความเป็นพลเมืองภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(3), 121-134.
อมฤตา รัตนภานพ, และวรัชญ์ ครุจิต. (2563). ระดับของการมีส่วนร่วมของพลเมืองบนเฟสบุ๊ค ปัจจัยและแรงจูงใจในการสร้างพลเมืองที่มีคุณภาพบนอินเตอร์เน็ต กรณีศึกษาของนักศึกษา ของนักศึกษามหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ. วารสารการสื่อสารและการจัดการ นิด้า, 6(1), 1-22.
Association of American Colleges & Universities. (n.d.). Civic engagement value rubric. Retrieve from https://www.aacu.org/civic-engagement-value-rubric.
Kenneth, A.S., (2020), Local citizenship in a global age. Cambridge: Cambridge University Press.
Riazi, A.M. (2016). Innovative Mixed-methods research: Moving beyond Design technicalities to epistemological and methodological realizations. Applied Linguistics, 37, 33-49.
Sentot, K., Chanita, H.W.P., Nural H., & Ahmad, S. (2021). Kinematic test in multimedia formats: A preliminary validation. TEM Journal, 10(4), 1789‐1795.
Sima, A. (2019). Assessment of 21st century skills. Singapore: Office of Education Research, NIE Working Paper Series No. 14, National Institute of Education, Nanyang Technological University.
Sklad, M., Friedman, J., Park, E., & Oomen, B. (2016). Going glocal: A qualitative and quantitative analysis of global citizenship education at a Dutch liberal arts and sciences college. High Educ, 72, 323–340.
Toshikazu, K. (2018). Global citizenship education through study abroad programs with service learning
experiences. Nagoya University of Foreign Studies, 2018(2), 73-101.
Theodoros, A.K., (2018). Applied pychometrics: Sample size and sample power considerations in factor analysis (EFA, CFA) and SEM in general. Psychology, 9(8), 2207-2230.
