The Professional Administrator Characteristics Affecting Private School Effectiveness Under Nong Khai Provincial Education Office
Article Sidebar
Published:
Dec 14, 2019
Keywords:
Professional Characteristic School Effectiveness Private School
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) study the level of the professional administrator characteristics, 2) examine the level of private school effectiveness, and 3) investigate the professional administrator characteristics affecting the effectiveness of private schools under the Nong Khai Provincial Education Office. The sample group consisted of 201 teachers selected by using the stratified random sampling method. The research instruments were a 5-level-rating scale questionnaire on professional administrator characteristics and private school effectiveness with the reliabilities of 0.97. The data were analyzed for frequency, mean, standard deviation and the stepwise multiple regression. The results showed that; 1. The characteristics of professional administrators were at the highest level. 2. The private school effectiveness under the Nong Khai Provincial Education Office was at the highest level. 3. The professional administrator characteristics that affected the private school effectiveness under the Nong Khai Provincial Education Office were statistical significant at the .01 level with the multiple correlation coefficient of .814 and the predictive power of 65.70 percent. The equations to predict the effectiveness of the private schools under the Office of Nong Khai Provincial Education Office were as follows:
Equation of raw scores: = .662 + .505 (X6) + .173 (X5) + .166 (X1)
Equation of standard scores: = .556 (X6) + .206 (X5) + .157 (X1)
Article Details
How to Cite
ไชยศาสตร์ ว., เชยบาล พ., & พงษ์ภิญโญ พ. (2019). The Professional Administrator Characteristics Affecting Private School Effectiveness Under Nong Khai Provincial Education Office. Journal of Graduate Research, 10(2), 175–194. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/banditvijai/article/view/183964
Section
Research Article
References
กชกร มิ่มกระโทก. (2547). คุณลักษณะผู้บริหารมืออาชีพยุคปฏิรูปการศึกษาตามเกณฑ์มาตรฐานผู้บริหารการศึกษาของสำนักงานเลขาธิการคุรุสภา พ.ศ. 2540 ในทัศนะผู้บริหารและครูในสถานศึกษาที่จัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน ช่วงชั้นที่ 3 – 4 ในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา สถาบันราชภัฏรำไพพรรณี).
กรรณิการ์ โพธิ์ลังกา. (2557). การศึกษาลักษณะส่วนบุคคล วัฒนธรรมองค์กรลักษณะสร้างสรรค์และสภาพแวดล้อมภายในองค์กรที่มีผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงานระดับปฏิบัติการในย่านธุรกิจอโศก กรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). เอกสารประกอบการพัฒนาหลักสูตรพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อรองรับการกระจายอำนาจ สำหรับผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารโรงเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
จรวยพร ธรณินทร์. (2552). ทำดีถวายพ่อ ชีวิตพอเพียง. กรุงเทพฯ: อักษรไทย.
จําเริญรัตน์ เจือจันทร์. (2552). การรับรู้การปรับใช้ปรัชญาการศึกษาตะวันตก ที่มีต่อการจัดการศึกษาไทยของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน ซึ่งปฏิบัติหน้าที่อยู่ในโรงเรียนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.
ทองคำ พิมพา. (2556). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิสัยทัศน์และภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดอ่างทอง. (สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
ทองทิพภา วิริยะพันธุ์. (2550). ทักษะผู้บริหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:ดวงกมลสมัย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2550). สมรรถนะ (Competency): หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ธงชัย วงศ์ชัยสุวรรณ. (2550). วิทยาการบริการสำหรับนักบริหารมืออาชีพในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ธีระ รุญเจริญ. (2545). ผู้บริหารโรงเรียนมืออาชีพ: ศักยภาพเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: เยลโลการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2548). สู่ความเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดการและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นฤชยา นนท์ยะโส. (2558). คุณลักษณะของผู้บริหารมืออาชีพที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์).
ประณม ถาวรเวช. (2552). องค์ประกอบของบุคลิกภาพ. สืบค้นจาก http://dnfe5.nfe.go.th/loeadata/webimage/
story261individuality.html
ประทวน บุญรักษา. (2552). บทบาทหน้าที่ของผู้บริหารและการเป็นผู้บริหารมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี.
ปิยะมาศ น้อยก่ำ. (2556). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อบรรยากาศองค์การ โรงเรียนสังกัดเทศบาล จังหวัดอุดรธานี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
พิมพ์ใจ รสธรรม. (2558). ปัจจัยความเครียดของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
รังสิทธิ์ มังคละคีรี. (2551). คุณลักษณะผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาหนองคาย เขต 3. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2(3), 127 – 137.
รัตนากร ยิ้มประเสริฐ. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำใฝ่บริการของผู้บริหารระดับต้น มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 10(1), 55 – 64.
ราชกิจจานุเบกษา. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
รุ่ง แก้วแดง. (2553). ปฏิวัติการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
วันวดี กู้เมือง. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารโรงเรียนกับประสิทธิผล
การบริหารงานโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 3. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี).
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2557). การบริหาร: หลักการ ทฤษฎี และประเด็นทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.
ศรีภูมิ สุขหมั่น. (2552). การศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางพัฒนาความเป็นผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 3. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์).
สถาบันพัฒนาผู้บริหารการศึกษา. (2546). การบริหารจัดการศึกษาตามยุทธศาสตร์ใหม่ของการพัฒนาระบบราชการ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยผู้บริหาร.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2550). แนวทางการดำเนินงานการมีส่วนร่วมการบริหารจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2549). ข้อบังคับคุรุสภา ว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองคาย. (2560). รายงานผลการปฏิบัติราชการ ประจำปีงบประมาณ 2560. หนองคาย: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองคาย.
สิทธิชัย พลายแดง. (2557). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของชุมชนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3), 917 - 929.
สุธารัตน์ ทองเหลือ. (2559). คุณลักษณะและพฤติกรรมการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 2. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(3), 1055 - 1068.
สุพรรษา ลอยสมุทร. (2559). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครูผู้สอนกับประสิทธิผลสถานศึกษาเอกชนในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี).
สุรศักดิ์ ปาแฮ. (2553). การพัฒนาครูทั้งระบบตามยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 – 2561). แพร่: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแพร่ เขต 2.
สุวิชชา สุทธิธรรม. (2553). อิทธิพลของบุคลิกภาพแบบห้าองค์ประกอบของผู้นำต่อผลงาน ความไว้วางใจในตัวผู้นำ และความคาดหวังที่จะเติบโตในงานของผู้ตาม โดยมีความเป็นผู้นำแบบนักปฏิรูปของผู้นำเป็นตัวแปรส่งผ่าน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
หวน พินธุพันธ์. (2549). นักบริหารมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อนุปกรณ์ สมบัติมี. (2558). โมเดลเชิงพหุระดับของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผล โรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
อารีย์ พันธ์มณี. (2557). ฝึกให้เป็นคิดให้สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Barnard, C. L. (1968). The functions of executive. Cambridge: Harvard University Press.
Bowling, C. A. (2006). Perceptual patterns of involvement management and effectiveness in public higher education. (Doctoral Dissertation, Faculty of Public Administration, University of Pensylvania).
Davis, K. (2004). Human relations at work. (3rd ed). New York: McGraw - Hill Book.
Hannan, M. T. & Freeman, J. H. (1977). The population ecology of organizations. The American Journal of Sociology, 82, 929 – 964.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Magnuson, W. G. (2001). The Characteristics of successful school business manager. (Doctoral Dissertation, Graduate School, University of Southern California).
Stadt, R. W. (2003). Managing career education programs englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hall.
กรรณิการ์ โพธิ์ลังกา. (2557). การศึกษาลักษณะส่วนบุคคล วัฒนธรรมองค์กรลักษณะสร้างสรรค์และสภาพแวดล้อมภายในองค์กรที่มีผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงานระดับปฏิบัติการในย่านธุรกิจอโศก กรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). เอกสารประกอบการพัฒนาหลักสูตรพัฒนาผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อรองรับการกระจายอำนาจ สำหรับผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารโรงเรียน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
จรวยพร ธรณินทร์. (2552). ทำดีถวายพ่อ ชีวิตพอเพียง. กรุงเทพฯ: อักษรไทย.
จําเริญรัตน์ เจือจันทร์. (2552). การรับรู้การปรับใช้ปรัชญาการศึกษาตะวันตก ที่มีต่อการจัดการศึกษาไทยของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอน ซึ่งปฏิบัติหน้าที่อยู่ในโรงเรียนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.
ทองคำ พิมพา. (2556). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิสัยทัศน์และภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดอ่างทอง. (สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
ทองทิพภา วิริยะพันธุ์. (2550). ทักษะผู้บริหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ:ดวงกมลสมัย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2550). สมรรถนะ (Competency): หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ธงชัย วงศ์ชัยสุวรรณ. (2550). วิทยาการบริการสำหรับนักบริหารมืออาชีพในยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
ธีระ รุญเจริญ. (2545). ผู้บริหารโรงเรียนมืออาชีพ: ศักยภาพเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: เยลโลการพิมพ์.
ธีระ รุญเจริญ. (2548). สู่ความเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดการและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นฤชยา นนท์ยะโส. (2558). คุณลักษณะของผู้บริหารมืออาชีพที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์).
ประณม ถาวรเวช. (2552). องค์ประกอบของบุคลิกภาพ. สืบค้นจาก http://dnfe5.nfe.go.th/loeadata/webimage/
story261individuality.html
ประทวน บุญรักษา. (2552). บทบาทหน้าที่ของผู้บริหารและการเป็นผู้บริหารมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี.
ปิยะมาศ น้อยก่ำ. (2556). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อบรรยากาศองค์การ โรงเรียนสังกัดเทศบาล จังหวัดอุดรธานี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
พิมพ์ใจ รสธรรม. (2558). ปัจจัยความเครียดของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
รังสิทธิ์ มังคละคีรี. (2551). คุณลักษณะผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาหนองคาย เขต 3. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2(3), 127 – 137.
รัตนากร ยิ้มประเสริฐ. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำใฝ่บริการของผู้บริหารระดับต้น มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 10(1), 55 – 64.
ราชกิจจานุเบกษา. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
รุ่ง แก้วแดง. (2553). ปฏิวัติการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
วันวดี กู้เมือง. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารโรงเรียนกับประสิทธิผล
การบริหารงานโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 3. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี).
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2557). การบริหาร: หลักการ ทฤษฎี และประเด็นทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.
ศรีภูมิ สุขหมั่น. (2552). การศึกษาสภาพปัญหาและแนวทางพัฒนาความเป็นผู้บริหารมืออาชีพของผู้บริหารโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 3. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์).
สถาบันพัฒนาผู้บริหารการศึกษา. (2546). การบริหารจัดการศึกษาตามยุทธศาสตร์ใหม่ของการพัฒนาระบบราชการ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยผู้บริหาร.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2550). แนวทางการดำเนินงานการมีส่วนร่วมการบริหารจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2549). ข้อบังคับคุรุสภา ว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองคาย. (2560). รายงานผลการปฏิบัติราชการ ประจำปีงบประมาณ 2560. หนองคาย: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองคาย.
สิทธิชัย พลายแดง. (2557). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของชุมชนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 10. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3), 917 - 929.
สุธารัตน์ ทองเหลือ. (2559). คุณลักษณะและพฤติกรรมการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรี เขต 2. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(3), 1055 - 1068.
สุพรรษา ลอยสมุทร. (2559). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครูผู้สอนกับประสิทธิผลสถานศึกษาเอกชนในจังหวัดระยอง จันทบุรี และตราด. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี).
สุรศักดิ์ ปาแฮ. (2553). การพัฒนาครูทั้งระบบตามยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษาทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552 – 2561). แพร่: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแพร่ เขต 2.
สุวิชชา สุทธิธรรม. (2553). อิทธิพลของบุคลิกภาพแบบห้าองค์ประกอบของผู้นำต่อผลงาน ความไว้วางใจในตัวผู้นำ และความคาดหวังที่จะเติบโตในงานของผู้ตาม โดยมีความเป็นผู้นำแบบนักปฏิรูปของผู้นำเป็นตัวแปรส่งผ่าน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจิตวิทยาสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
หวน พินธุพันธ์. (2549). นักบริหารมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ศูนย์การพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อนุปกรณ์ สมบัติมี. (2558). โมเดลเชิงพหุระดับของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผล โรงเรียนเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
อารีย์ พันธ์มณี. (2557). ฝึกให้เป็นคิดให้สร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Barnard, C. L. (1968). The functions of executive. Cambridge: Harvard University Press.
Bowling, C. A. (2006). Perceptual patterns of involvement management and effectiveness in public higher education. (Doctoral Dissertation, Faculty of Public Administration, University of Pensylvania).
Davis, K. (2004). Human relations at work. (3rd ed). New York: McGraw - Hill Book.
Hannan, M. T. & Freeman, J. H. (1977). The population ecology of organizations. The American Journal of Sociology, 82, 929 – 964.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Magnuson, W. G. (2001). The Characteristics of successful school business manager. (Doctoral Dissertation, Graduate School, University of Southern California).
Stadt, R. W. (2003). Managing career education programs englewood Cliffs. New Jersey: Prentice-Hall.