The Superleadership of School Administrators Affecting the High Performance Organizations Under the Secondary Educational Service Area
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to study the level of the high performance organization of the schools under the Secondary Educational Service Area Office 20, 2) to examine the level of superleadership of the school administrators in the study area, and 3) to establish forecast equations of high performance organization of the schools. The sample group used in this research were 346 school teachers. The research instrument was the 5-level-rating scale questionnaire on superleadership and high performance organization of schools. The data were analyzed for frequency, mean, standard deviation and the stepwise multiple regression. The results of this investigation revealed that the level of high performance organization of the schools was at the highest level both overall and for each aspect. The level of superleadership of the school administrators was the highest level both overall and for each aspect. The forecast equations of the high performance organization of the schools were as follows:
Equation of raw scores:
= .837 + .213 (X3) + .171 (X5) + .180 (X4) + .160 (X2) + .103 (X1)
Equation of standard scores:
= .280X3 + .233X5 + .242X4 + .206X2 + .125X1
Article Details
References
ชารี มณีศรี. (2552). การนิเทศการศึกษา. กรุงเทพฯ: รุ่งวัฒนา.
ปิยวัฒน์ มีคุณ. (2556). ภาวะผู้นำเหนือผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20 อุดรธานี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี).
พสุ เดชะรินทร์. (2549). การพัฒนาองค์การที่มีขีดสมรรถนะสูง รายงานผลการศึกษารูปแบบเบื้องต้นของหน่วยงานภาครัฐ: องค์การที่มีขีดสมรรถนะสูง. กรุงเทพฯ: วิชั่น พริ้น แอนด์มีเดีย จำกัด.
พิชัย ลิ้มเฉลิม. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นําเหนือผู้นํากับพฤติกรรมการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครู โรงเรียนในสหวิทยาเขตราชนครินทร์. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
รับขวัญ ภูษาแก้ว. (2557). กลยุทธ์การบริหารคนเก่งและองค์การสมรรถนะสูงสำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
วรรณี แกมเกตุ. (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิเชียร วิทยอุดม. (2553). องค์การและการจัดการ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
ศักดิ์ไทย สุรกิจบวร. (2549). การแสวงหาและแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารมืออาชีพ กรณีผู้บริหารการศึกษาและผู้บริหารสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2556). การพัฒนาระบบราชการไทย พ.ศ. 2556 - พ.ศ.2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.
สุรีย์มาศ สุขกสิ. (2553). การศึกษาความต้องการในการพัฒนาภาวะผู้นําเหนือผู้นําของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจันทบุรี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี).
อารี พันธุ์มณี. (2546). จิตวิทยาสร้างสรรค์การเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: ใยไหม ครีเอทีฟ กรุ๊ป.
Holbeche, L. (2004). HR and the high-Performance Organization. Strategic HR Review, 5(2), 32-35.
Hoy, W. K. and Miskel, C. G. (2001). Educational Administration : Theory, Research and Practice. 6 th ed. Mc Graw – Hill International Edition 2001.
Dimmock, C. and Walker, A. (2002). School Leadership and Administration: Adopting a Cultural Perspective. New York: Routledge Falmer.
Manz & Sims. (1989). Super leadership : Leading Others to Lead Themselves. New Jersey: Prentice-Hall.
Mische, M. A. (2001). Strategic renewal, Becoming a High – Performance Organization. New Jersey: Prentice - Hall.
Senge, P. M. (1990). The Fifth Discipline : The Art and Practice of Learning Organizations. New York: Doubleday.