The Results of Learning Management by Using Individualized Education Plan (Iep) to Develop Learning Achievement of Art and Creative Thinking of Mathyomsuksa 2 Students with Learning Disabilities in Mathayomprarajchatanchalermprakiet School
Article Sidebar
Published:
Jun 27, 2018
Keywords:
Individualized Education Plan (IEP) Learning Achievement Learning Disabilities
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to study learning achievements of students with learning disabilities before and after implementing the Individualized Education Plan (IEP) and to investigate their creative thinking before and after implementing the Individualized Education Plan (IEP). The sample group of this study consisted of four students with learning disabilities who studied in MathayomSuksa 2 in the academic year 2015.
The instruments of this case study research consisted of an Individualized Education Plan (IEP), a learning achievement test in Arts and an evaluation form on creative thinking skill in Arts. The data were analyzed for percentage.
The results of the study reveal that the average scores in Arts subject of the students with learning disabilities who learnt by using the Individualized Education Plan (IEP) were higher than before the implementation, and the average scores of their creative thinking skill were higher than before the implementation.
Article Details
How to Cite
วิเศษศักดิ์ จ., เทพประสิทธิ์ ว., & ใจสนิท เ. (2018). The Results of Learning Management by Using Individualized Education Plan (Iep) to Develop Learning Achievement of Art and Creative Thinking of Mathyomsuksa 2 Students with Learning Disabilities in Mathayomprarajchatanchalermprakiet School. Journal of Graduate Research, 9(1), 57–76. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/banditvijai/article/view/103828
Section
Research Article
References
กรมวิชาการ. (2544). ความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). คู่มือการจัดการสาระการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
แก้วใจ อินทรเพชร. (2548). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ด้านศิลปะของนักเรียนระดับก่อนประถมศึกษา โดยใช้แบบฝึกความคิดสร้างสรรค์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
จิราภรณ์ ส่องแสง. (2550). ผลของการใช้กิจกรรมศิลปะบูรณาการที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัย. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
ชัยณรงค์ เจริญพานิชย์กุล. (2539). พัฒนาเด็กด้วยศิลปะ. กรุงเทพฯ: อักษรสัมพันธ์.
ณัชพร นกสกุล, สาลิกา แก้วน้ำ และสุภลักษณ์ ชัยภานุเกียรติ์. (2549). ประสิทธิผลของการจัดทำแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล (IEP) สำหรับเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาและการเรียนรู้ในโรงเรียนราชานุกูล ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานการศึกษาพิเศษ สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
ดนู จีระเดชากุล. (2544). นันทนาการสำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา และสมจิตร ไกรศรี. (2550). โปรแกรมศิลปกรรมบำบัด สถาบันราชานุกูล. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์คุรุสภา.
นพพร ตุ้มทอง. (2552). “การฝึกด้วยกิจกรรมศิลปะเพื่อเพิ่มความสามารถในการจํารูปพยัญชนะของนักเรียนที่มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้”. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร)
นวลใย ปฏิโก. (2551). การใช้กิจกรรมศิลปะพัฒนาความสามารถในการเขียนสะกดคำของเด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร)
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2527). การทดสอบอิงเกณฑ์ แนวคิดและวิธีการ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ผดุง อารยะวิญญู . (2554). แบบคัดกรองเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ซี.อินเตอร์ ฟอร์ม.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 116 ตอนที่ 74 ก, 19 สิงหาคม 2542 ข.
พูลทรัพย์ คชฤทธิ์. (2545). การศึกษาความต้องการนิเทศทางวิชาการของครูโครงการเรียนร่วม โรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสํานักงานการประถมศึกษาจังหวัดสตูล. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ)
วนิดา ชนินทยุทธวงค์, ประเสริฐ จุฑา, จันทนี มุ่งเขตกลาง และอัจจิมา ศิริพิบูลย์ผล. (2554). การวิจัยนำร่องการศึกษาระดับความสามารถทางเชาน์ปัญญาในเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้และเด็กปกติด้วยแบบทดสอบเชาน์ปัญญา. สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
วลัยลักษณ์ พันธุรี. (2556). การพัฒนาแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล (IEP) สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ (LD) ระดับชั้นประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร)
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2543). โครงการวิจัยเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความสามารถ
พิเศษด้านทัศนศิลป์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแหงชาติ.
วัชรา เล่าเรียน. (2552). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. (พิมพ์ครั้งที่ 4). นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรียา นิยมธรรม. (2558). เด็กปัญญาเลิศที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 5(1), 101-105.
สกนธ์ ภู่งามดี. (2545). ศิลปะเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: วาดศิลป์.
สาวิตรี จุ้ยทอง มารุต พัฒผล และวิชัย วงษ์ใหญ่. (2558). แนวทางการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ สำหรับเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 9(3), 124.
สุวรรณา ก้อนทอง. (2547). ผลการจัดกิจกรรมศิลปะประกอบเสียงดนตรีคลาสสิคที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
สัมภาษณ์ ปลอดขาว. (2549). ศักยภาพในการจัดทําแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคลของครูโรงเรียนที่จัดการเรียนร่วม สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาสตูล ปีการศึกษา 2548. (สารนิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
อรธิดา ประสาร. (2549). การใช้กิจกรรมศิลปศึกษาเพื่อพัฒนาสมาธิและความคิดสร้างสรรคของเด็กออทิสติกศูนย์วิจัยและพัฒนาการจัดการศึกษาพิเศษแบบเรียนรวมสําหรบเด็กออทิสติก โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
Simpson. D W. (1971). Social Policy Research and Analysis: The Experience in The Federal Social Agencies.
New York: American Elsevier Publishing Co.
Water, W. (1971). Social Policy Research and Analysis: The Experience in The Federal Social Agencies.
New York: American Elsevier Publishing Co.
กรมวิชาการ, กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). คู่มือการจัดการสาระการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
แก้วใจ อินทรเพชร. (2548). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ด้านศิลปะของนักเรียนระดับก่อนประถมศึกษา โดยใช้แบบฝึกความคิดสร้างสรรค์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
จิราภรณ์ ส่องแสง. (2550). ผลของการใช้กิจกรรมศิลปะบูรณาการที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัย. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
ชัยณรงค์ เจริญพานิชย์กุล. (2539). พัฒนาเด็กด้วยศิลปะ. กรุงเทพฯ: อักษรสัมพันธ์.
ณัชพร นกสกุล, สาลิกา แก้วน้ำ และสุภลักษณ์ ชัยภานุเกียรติ์. (2549). ประสิทธิผลของการจัดทำแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล (IEP) สำหรับเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาและการเรียนรู้ในโรงเรียนราชานุกูล ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานการศึกษาพิเศษ สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
ดนู จีระเดชากุล. (2544). นันทนาการสำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา และสมจิตร ไกรศรี. (2550). โปรแกรมศิลปกรรมบำบัด สถาบันราชานุกูล. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์คุรุสภา.
นพพร ตุ้มทอง. (2552). “การฝึกด้วยกิจกรรมศิลปะเพื่อเพิ่มความสามารถในการจํารูปพยัญชนะของนักเรียนที่มีภาวะบกพร่องทางการเรียนรู้”. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร)
นวลใย ปฏิโก. (2551). การใช้กิจกรรมศิลปะพัฒนาความสามารถในการเขียนสะกดคำของเด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการประถมศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร)
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2527). การทดสอบอิงเกณฑ์ แนวคิดและวิธีการ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ผดุง อารยะวิญญู . (2554). แบบคัดกรองเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ซี.อินเตอร์ ฟอร์ม.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 116 ตอนที่ 74 ก, 19 สิงหาคม 2542 ข.
พูลทรัพย์ คชฤทธิ์. (2545). การศึกษาความต้องการนิเทศทางวิชาการของครูโครงการเรียนร่วม โรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสํานักงานการประถมศึกษาจังหวัดสตูล. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ)
วนิดา ชนินทยุทธวงค์, ประเสริฐ จุฑา, จันทนี มุ่งเขตกลาง และอัจจิมา ศิริพิบูลย์ผล. (2554). การวิจัยนำร่องการศึกษาระดับความสามารถทางเชาน์ปัญญาในเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้และเด็กปกติด้วยแบบทดสอบเชาน์ปัญญา. สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
วลัยลักษณ์ พันธุรี. (2556). การพัฒนาแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล (IEP) สำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ (LD) ระดับชั้นประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร)
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2543). โครงการวิจัยเพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความสามารถ
พิเศษด้านทัศนศิลป์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแหงชาติ.
วัชรา เล่าเรียน. (2552). รูปแบบและกลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะการคิด. (พิมพ์ครั้งที่ 4). นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรียา นิยมธรรม. (2558). เด็กปัญญาเลิศที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 5(1), 101-105.
สกนธ์ ภู่งามดี. (2545). ศิลปะเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: วาดศิลป์.
สาวิตรี จุ้ยทอง มารุต พัฒผล และวิชัย วงษ์ใหญ่. (2558). แนวทางการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ สำหรับเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 9(3), 124.
สุวรรณา ก้อนทอง. (2547). ผลการจัดกิจกรรมศิลปะประกอบเสียงดนตรีคลาสสิคที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
สัมภาษณ์ ปลอดขาว. (2549). ศักยภาพในการจัดทําแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคลของครูโรงเรียนที่จัดการเรียนร่วม สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาสตูล ปีการศึกษา 2548. (สารนิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ)
อรธิดา ประสาร. (2549). การใช้กิจกรรมศิลปศึกษาเพื่อพัฒนาสมาธิและความคิดสร้างสรรคของเด็กออทิสติกศูนย์วิจัยและพัฒนาการจัดการศึกษาพิเศษแบบเรียนรวมสําหรบเด็กออทิสติก โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยขอนแก่น)
Simpson. D W. (1971). Social Policy Research and Analysis: The Experience in The Federal Social Agencies.
New York: American Elsevier Publishing Co.
Water, W. (1971). Social Policy Research and Analysis: The Experience in The Federal Social Agencies.
New York: American Elsevier Publishing Co.