ปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนทางการเกษตรของเกษตรกรชาวไร่อ้อย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
The purposes of this research were to analyze factors influencing the agricultural sustainability of sugarcane farmers through Structural Equation Modeling (SEM). Data were collected from 422 households of small sugarcane farmers with under 60 Rai of sugarcane planting areas in Udon Thani Province,
The results of the research showed that the causal model of factors influencing agricultural sustainability of sugarcane farmers was fit with the empirical data, by considering the statistics/goodness of fit index, including c2 = 64.108, c2/df = 1.282, df = 50, p = .087, RMSEA = .026, RMR = .023, GFI = .980, CFI = .992, NFI = .968 and TLI = .984. For the path analysis, the causal factors influencing agricultural sustainability of sugarcane farmers were ranked in descending order: public and private sector supports and promotion, financial management, sugarcane farm management, individual farmer. The total effect was equal to .737, .385, .363 and .316, respectively.
The results indicated that the public and private sectors played important role to reinforce the agricultural sustainability for sugarcane famers by providing supports under the sugarcane price assurance program with the initial and final cane price determination, supporting for production factors, providing trainings of practical knowledge about sugarcane production, and private sectors’ funding for modern sugarcane farming and environmentally friendly production technology.
Article Details
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2556). การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEM) ด้วย AMOS. กรุงเทพฯ: สามลดา.
ทัตสัณฑ์ชัย ตรีสัตย์ และจำนง จุลเอียด. (2556). สภาพทางสังคมและเศรษฐกิจ และปัญหาการปลูกอ้อยของเกษตรกร ในอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. Princess of Naradhiwas University Journal, ฉบับพิเศษ, 28-37.
ธัญชนก ขันศิลา, วิรงรอง มงคลธรรม และเพ็ญประภา เพชระบูรณิน. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกปลูกอ้อยของเกษตรกรในอำเภอ นํ้าพอง จังหวัดขอนแก่น. เข้าถึงได้จาก http://gsbooks.gs.kku.ac.th/57/grc15/files/pmp6.pdf. 9 พฤษภาคม 2559.
ธันวา จิตต์สงวน. (2543). การพัฒนาการเกษตรแบบยั่งยืน: บทวิเคราะห์จากปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคม. ใน รายงานการสัมมนาระบบเกษตรแห่งชาติ ครั้งที่ 1. 15-17 พฤศจิกายน 2543. เข้าถึงได้จาก http://www.mcc.cmu.ac.th/Seminar/pdf/657.pdf. 7 มิถุนายน 2559.
นิภาพร ศรีวงษ์ และอุไรวรรณ อินทร์ม่วง. (2556). ผลกระทบต่อสุขภาพจากการทำไร่อ้อยของเกษตรกรชาวไร่อ้อย ตำบลหนองกุง อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์, 6(2), 14-21.
ประสิทธิ์ ใจศิล. (2557). เอกสารประกอบการฝึกอบรม “โครงการจัดทำต้นทุนผลผลิตและถ่ายทองความรู้เพื่อลดต้นทุนการผลิตอ้อยของเกษตรกร ในปีเพาะปลูก 2557/58”. เข้าถึงได้จาก http://www.sugarzone.in.th/cane/cost_cane5758.pdf. 22 มีนาคม 2559.
มหาวิทยาลัยขอนแก่น. (2558). รายงานฉบับสมบูรณ์ “โครงการจัดทำต้นทุนผลผลิตและถ่ายทอดความรู้เพื่อลดต้นทุนการผลิตอ้อยของเกษตรกร ในปีเพาะปลูก 2557/58”. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รัชนีกร กระจงกลาง และกาญจนา นาถะพินธุ. (2555). สถานการณ์คุณภาพอากาศในพื้นที่อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิจัย มข., 12(1), 80-91.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). สถิติประยุกต์สำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สร้อยฟ้า เสริฐแก้ว. (2546). การประเมินความยั่งยืนทางเศรษฐกิจของระบบวนเกษตร: กรณีศึกษาเครือข่ายอินแปง จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ วท.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักงานเกษตรจังหวัดอุดรธานี. (2558). สถิติการเพาะปลูกพืช จังหวัดอุดรธานี. เข้าถึงได้จาก http://www.udonthani.doae.go.th/index2.html. 25 มีนาคม 2559.
สำนักงานคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทราย. (2557). รายงานพื้นที่ปลูกอ้อยปีการผลิต 2556/2557. เข้าถึงได้จาก http://www.ocsb.go.th/upload/journal/fileupload/923-9193.pdf. 7 กันยายน 2559.
สำนักงานคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทราย. (2558). FAQ พระราชบัญญัติอ้อยและน้ำตาลทราย พ.ศ. 2527 มีเนื้อหาโดยสรุปอย่างไร. เข้าถึงได้จาก http://www.ocsb.go.th/th/faq/index.php?gpid=10. 11 พฤษภาคม 2558.
สำนักงานคณะกรรมการอ้อยและน้ำตาลทราย. (2561). รายงานการผลิตอ้อยของประเทศไทย ประจำปีการผลิต 2560/2561. เข้าถึงได้จาก http://www.ocsb.go.th/upload/journal/fileupload/923-3254.pdf. 15 กุมภาพันธ์ 2562.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2554). แผนพัฒนาการเกษตรในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 - 2559). เข้าถึงได้จาก http://www.oae.go.th/download/document_plan/planAgi11_Sep55.pdf. 10 มีนาคม 2559
สุนทรียา การดี. (2557). ความชุกและการพัฒนาแนวทางการปฏิบัติในการดูแลผู้ป่วยโรคหนังเน่าในโรงพยาบาลหนองบัวลำภู. วารสารสาธารณสุขล้านนา, 10(1), 83-99.
สุพจน์ บุญแรง. (2552). คุณภาพและความปลอดภัยทางอาหารของผักอินทรีย์สดพร้อมบริโภค. เชียงใหม่: โรงพิมพ์แสงศิลป์.
สุภมาศ อังศุโชติ, สมถวิล วิจิตรวรรณา และรัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2554). (พิมพ์ครั้งที่ 3). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
สุวิมล ติรกานันท์. (2555). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ติรกานันท์. (2557). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Benidir, M., Ghozlane, F., Bousbia, A. & Belkheir, B. 2013. The use of a critical analysis of a multicriterion method (IDEA) for assessing the sustainability of sedentary sheep rearing systems in the Algerian steppe areas. African Journal of Agricultural Research, 8(9), 804–811.
Grenz, J., Thalmann, C., Stämpfli, A., Studer, C. & Häni, F. (2009). RISE-a method for assessing the sustainability of agricultural production at farm level. Rural Development News, 1, 5–9.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., & Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis. Seventh edition. USA: Pearson Education.
Meul, M., van Passel, S., Nevens, F., Dessein, J., Rogge, E., Mulier, A. & van Hauwermeiren, A. (2008). MOTIFS: A monitoring tool for integrated farm sustainability. Agronomy for Sustainable Development, 28, 321-332.
Parent, D., Bélanger, V., Vanasse, A., Allard, G. & Pellerin, D. (2010). Method for evaluation of farm sustainability in Quebec, Canada. In The social aspect. European IFSA Symposium. 4-7 July 2010. Vienna: Austria. Retrieved from http://ifsa.boku.ac.at/cms/fileadmin/Proceeding2010/2010_WS2.1_Parent.pdf. May 3, 2016.
Praneetvatakul, S., Janekarnkij, P., Potchanasin, C. & Prayoonwong, K. (2001). Assessing the sustainability of agriculture a case of Mae Chaem catchment, northern Thailand. Environment International, 27, 103–109.
Statistics calculators. (2015). Retrieved from http:// www.danielsoper.com/statcalc3/calc.aspx?id=89 November 28, 2015.
Talisa, N., Rungsarid, K. & Chakrit, P. (2014). Evaluating the sustainability of agricultural by indicator that appropriate to the area of Ban Phaeo District, Samut Sakorn Province, Thailand. International Journal of Biological, Food, Veterinary and Agricultural Engineering, 8(7), 711-714.
Tatsanee Muangkaew. (2006). Sustainable livelihood: an analysis of rice-based farming system in Southern Thailand. Thailand:. Asian Institute of Technology.
Waney, N.F.L., Soemarno, Yuliaty, Y. & Polii, B. 2014. Developing indicators of sustainable agriculture at farm level. Journal of Agriculture and Veterinary Science, 7(2), 42–53.