ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและเปรียบเทียบปัจจัยการบริหารของสถานศึกษา จำแนกตามสถานภาพและขนาดสถานศึกษา 2) ศึกษาและเปรียบเทียบความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน จำแนกตามสถานภาพและขนาดสถานศึกษา 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน และ 4) ศึกษาอำนาจพยากรณ์ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 34 คน และครูผู้สอน จำนวน 225 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 259 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้เกณฑ์ร้อยละ ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้นเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม 2 ฉบับ คือ 1) แบบสอบถามปัจจัยการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษามีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง .80–1.00 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง .33–.72 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .92 และ 2) แบบสอบถามความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม มีค่าดัชนีความสอดคล้องระหว่าง .80–1.00 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง .34–.84 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .95 สถิติที่ใช้ได้แก่ร้อยละค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยใช้ค่าที (t–test แบบ Independent Samples) การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวและการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัย พบว่า
1. ปัจจัยการบริหารของสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก ผลการเปรียบเทียบจำแนกตามสถานภาพและขนาดของโรงเรียน พบว่า โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
2. ความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน โดยรวมอยู่ในระดับมาก ผลการเปรียบเทียบจำแนกตามสถานภาพ พบว่าโดยรวมแตกต่างกัน ผลการเปรียบเทียบจำแนกตามขนาดของโรงเรียน พบว่า โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
3. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริหารและความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม โดยรวมอยู่ในระดับค่อนข้างสูง ตัวแปรปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน มีตัวแปร 4 ตัวแปร ได้แก่ ด้านนโยบายการบริหาร (X1) ด้านครู (X2) ด้านงบประมาณ (X7) และด้านสภาพแวดล้อม (X6) โดยร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 58 สามารถเขียนสมการได้ ดังนี้
สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ Y' = 1.99 + .22 X1 + .15 X2 + .08 X7 + .08 X6
สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน Zy' = .37 Z1 + .27 Z2 + .16 Z7 + .15 Z6
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
References
จันทรานี สงวนนาม. (2553). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติในการบริหารสถานศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท.
ชนัญญา สุขสมวัฒน์. (2562). แนวทางการจัดการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการของนักเรียน : คราวน์ซอร์สซิ่ง. วิทยานิพนธ์ ค.ม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิภาภัทร์ พรหมดนตรี. (2558). ประสิทธิภาพการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานตามทัศนะของผู้บริหารและครู อำเภอวังวิเศษ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตรัง เขต 2. สารนิพนธ์มหาบัณฑิต. http://mis.sct.ac.th/eResearch/eResearch.cfm?id=16.
นิรุตติ์ พรมผง. (2562). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อการส่งเสริมสนับสนุนการปฏิบัติตามนโยบาย ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วิทยานิพนธ์ ค.ม. นครพนม: มหาวิทยาลัยนครพนม.
บารี มะแซ. (2559). ปัจจัยด้านการบริหารที่ส่งผลต่อคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น จำกัด.
บุญฑวรรณ วิงวอน. (2556). การเป็นผู้ประกอบการยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรญาณี หิรัญศุภโชติ. (2562). แบบจำลองความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของความตั้งใจที่จะเป็นผู้ประกอบการรุ่นเยาว์ที่ใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีที่สร้างความพลิกผันของนักศึกษาหญิงในระดับปริญญาตรี. Veridian E–journal, 12(4), 384–413.
พสิษฐ อ่อนอ้าย. (2562). ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับสภาพการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 30. สารนิพนธ์มหาบัณฑิต. http://journal.nmc.ac.th/th/admin/Journal/2562Vol9No1_53.pdf.
พิมพ์พร จารุจิตร์. (2559). ภาวะผู้นํากับการบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. (เอกสารประกอบการเรียนการสอน). อุดรธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ไพวรรณ บุญเหลา. (2564). สภาพ ความต้องการจำเป็น และแนวทางพัฒนาการจัดการศึกษาเพื่อส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วิทยานิพนธ์ ค.ม. นครพนม: มหาวิทยาลัยนครพนม.
วิไล พึ่งผล. (2561). สมรรถนะทางปัญญาเชิงธุรกิจของผู้ประกอบการยุคใหม่สำหรับ SMEs ไทยเพื่อผลประกอบการธุรกิจในยุคประเทศไทย 4.0. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำคัญสุด สีหตุลานนท์. (2560). ปัจจัยแวดล้อมที่เกื้อหนุนต่อการเป็นผู้ประกอบการรุ่นเยาว์ กรณีศึกษา นักศึกษาคณะวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. (2565). แผนพัฒนาคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2566–2570. นครพนม: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม.
_______. (2566). จำนวนครูและบุลากรทางการศึกษา. เข้าถึงได้จาก https://sesaonkp.org/pmc/online/pages/index.php. 18 มิถุนายน 2563.
สำนักงานจังหวัดนครพนม. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดนครพนม พ.ศ. 2566–2570. นครพนม: สำนักงานจังหวัดนครพนม.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). สภาการศึกษาเสวนา (OEC Forum) 2015–2016 : จากข้อเสนอแนะสู่นโยบาย. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
สุธีรา อะทะวงษา. (2557). คุณลกัษณะของการเป็นผู้ประกอบการและลักษณะของสถานประกอบการที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
เสถียร อ่วมพรหม. (2559). การพัฒนาระบบการบริหารสถานศึกษาเพื่อส่งเสริมประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของผู้บริหารสถานศึกษา. วิทยานิพนธ์ ค.ด. นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
Coulter, M. K. (2003). Entrepreneurship in Action. (2nd ed). New Jersey: Prentice Hall.
Entrialgo, M. (2002). The Impact of the Alignment of Strategy and Managerial Characteristics on Spanish SMEs, Journal of Small Business Management, 40(3), 260–270.
Hatten, T. S. (2006). Small Business Management: Entrepreneurship and Beyond. (3rded). Boston: Houghton Mifflin.
Lackéus, M. (2015). Entrepreneurship in Education. What, Why, When, How. Entrepreneurship 360, Background Paper, European Commission: OECD.
Swanson, L. A. (2017). Entrepreneurship and Innovation. Retrieved from https://openpress.usask.ca/entrepreneurshipandinnovationtoolkit/. May 24th, 2021.
Zimmerer, T. W. and Scarborough, N.M. (1996). Entrepreneurship and New Venture Formation. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.