INSTRUCTIONAL LEADERSHIP OF SCHOOL ADMINISTRATORS UNDER BANGKOK METROPOLITAN
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to examine the instructional leadership of school administrators under Bangkok Metropolitian, and 2) to compare the instructional leadership of school administrators under Bangkok Metropolitian, classified by educational background, work experience, and school sizes in the academic year 2023. A survey research methodology was utilized with the sample consisting of 370 teachers working in schools under Bangkok Metropolitian. The sample was categorized using Cohen's sample size tables. Stratified random sampling and simple random sampling were also used to estimate the proportion of different school sizes. The research instrument was a set of questionnaires designed to gather teachers’ opinions on the instructional leadership of school administrators in schools under Bangkok Metropolitan. The questionnaire was evaluated with the index of item objective congruence (IOC) of 1.00, the difficulty value of 0.93, and the reliability of .955. The statistics for data analysis were mean, standard deviation, t–test, One–way ANOVA, and Scheffe's multiple comparison method.
The findings revealed that:
1. The instructional leadership of school administrators under Bangkok Metropolitian was overall and in each aspect at a high level, which was ranked in descending scores as follows: The highest average ratings were curriculum and instructional management, followed by formulation of vision and developmental direction, and promoting professional development. Evaluation and monitoring received the lowest average rating.
2. The instructional leadership of school administrators under Bangkok Metropolitan, categorized by different educational background, work experience, and school sizes, could be summarized as follows: Overall and in each aspect, there were no significant differences in opinions regarding the instructional leadership of school administrators, except in the evaluation and monitoring aspect, which had the lowest mean score. Teachers from different school sizes reported significant differences in their opinions on the instructional leadership of school administrators at the .05 level of significance.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
References
กรรณิการ์ วีระวงค์. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษประถมศึกษาเชียงราย เขต 3. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง กศ.ม. พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
กิ่งกาญจน์ สุขสำราญ. ภาวะผู้ทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มปลวกแดง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. การค้นคว้าอิสระ ศษ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.
เกตุสุดา กิ้งการจร. (2560). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 4 สระบุรี. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
บรรพต รู้เจนทร์ และวัลลภา อารีรัตน์. (2558). ภาวะผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูในสถานศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วน จังหวัดนครราชสีมา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 38(2), 148-157.
ซัมซียะห์ เมาลิดิน. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาตามความคิดเห็นของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 1. สารนิพนธ์ ศษ.ม. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ณัฐพล พัชนี. (2561). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในสหวิทยาเขตวังบูรพา จังหวัดสระแก้ว สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธนิต รัตนศักดิ์ดา. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปราจีนบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกริก.
เนติศักดิ์ มานะพิมพ์. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ ค.ม. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
เบญจมภรณ์ คุ้มทรัพย์. (2565). การศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาจังหวัดชัยนาท สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาอุทัยธานีชัยนาท. การค้นคว้าอิสระ ค.ม. นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ปานหทัย ปลงใจ และกัลยมน อินทุสุต. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตบางบอน กรุงเทพมหานคร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(5), 168-182.
มะไซดี อับดุลกอเดร์. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานราธิวาส. การค้นคว้าอิสระ ค.ม. ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ยามีละห์ สุกี. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 3. การค้นคว้าอิสระ ค.ม. ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
รัตนา ดวงแก้ว. (2562). หน่วยที่ 13 ภาวะผู้นำทางการเรียนการสอน. ใน เอกสารการสอนชุดวิชานวัตกรรมการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รัตนกร พรมวังขวา. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานวิชาการกับคุณภาพผู้เรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 3. การค้นคว้าอิสระ ค.ม. กาญจนบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
สาริตา กรมดิษฐ์. (2556). การศึกษาพฤติกรรมภาวะผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสานักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ค.ม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริวัฒน์ บริพิศ. (2562). ภาวะผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารสานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 11 จังหวัดสุราษฎร์ธานี. การศึกษาค้นคว้าอิสระ ศษ.ม. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุชิน ประสานพันธ์. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 1. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(2), 15-28.
สุชารัตน์ ลูกเมือง. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสตูล. สารนิพนธ์ ศษ.ม. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
สำนักการศึกษา. (2566). แผนปฏิบัติราชการประจำปี พ.ศ. 2566 สำนักการศึกษา. เข้าถึงได้จาก https://webportal.bangkok.go.th/user_files/116/31372437661f7b1743a4727.34480878.pdf. 22 พฤษภาคม 2566.
ศักดาพร ทิพวัจนา และรัตนา กาญจนพันธุ์. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนในสหวิทยาเขตเสรีไทย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร. สิกขา วารสารศึกษาศาสตร์, 9(2), 89-97.
อดิศร ศรีอรัญ. (2558). บทบาทของผู้บริหารในการส่งเสริมกิจกรรมการเรียนการสอนทางด้านดนตรีของกลุ่มโรงเรียนไตรมิตร สังกัดสานักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 2(1), 152-172.
Chell, J. (2001). Introducing Principal to the Role of lnstructional Leadership: A Summary of Master's Project. New York: McGraw–Hill.
Davis, G.A., and Thomas, M.A. (1989). Effective Schools and Effective Teachers. Boston: Allyn and Bacon.
Krug, S.E. (1992). Instructional leadership: A constructivist perspective. Educationa Admin istration Quarterly, 28, 430–443.
Lambert, L. (2002). Toward a deepened theory of constructivist leadership. In The constructivistleader. (2nd ed). (pp. 34–62). New York: Teachers College Press and Oxford, OH: NationalStaff Development Council.
McEwan, E. K. (1998). Seven Steps to Effective Instructional Leadership. California: CorwinPress, inc.
Qian, H., Walker, A., and Li, X. (2017). The west wind vs the east wind: Instructional leadership model in China. Journal of Educational Administration, 55(2), 186–260.