แนวทางการจัดการภาครัฐแนวใหม่ตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลเมืองเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยแบบผสานวิธีครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการจัดการภาครัฐแนวใหม่ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นต่อการจัดการภาครัฐแนวใหม่ จำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล 3) ศึกษาหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อการจัดการภาครัฐแนวใหม่ และ 4) ศึกษาแนวทางการจัดการภาครัฐแนวใหม่ตามหลักธรรมาภิบาลของเทศบาลเมืองเพชรบุรี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรของเทศบาลเมืองเพชรบุรี จำนวน 170 คน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 8 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที ความแปรปรวนทางเดียว การถดถอยเชิงพหุ และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษา 1) การจัดการภาครัฐแนวใหม่ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี อยู่ในระดับมาก 2) ลักษณะส่วนบุคคลที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นที่ไม่แตกต่างกัน 3) หลักการกระจายอำนาจและหลักความเสมอภาคส่งผลต่อการจัดการภาครัฐแนวใหม่ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.001 หลักมุ่งเน้นฉันทามติส่งผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และ 4) แนวทางทางการจัดการภาครัฐแนวใหม่ตามหลักธรรมาภิบาล พบว่า ควรมีการแบ่งงานและความรับผิดชอบให้เหมาะสม ควรมีการพัฒนาบุคลากร ควรมุ่งเน้นการให้บริการที่มีคุณภาพ ควรปฏิบัติงานด้วยความถูกต้องรวดเร็วเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ควรนำรูปแบบการบริหารจัดการของเอกชนมาปรับใช้ และควรใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่าเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ถือว่าเป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
เอกสารอ้างอิง
กมลพรรณ พึ่งด้วง. (2560). การบริหารตามหลักธรรมาภิบาลกับประสิทธิผลของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฉัตรชัย นาถ้ำพลอย. (2563). การบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 2(2), 461–470.
เทศบาลเมืองเพชรบุรี. (2562). รายงานการวิเคราะห์ผลการประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562 ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี. เข้าถึงได้จาก http://www.phetchaburicity.go.th/. 7 สิงหาคม 2565.
เทศบาลเมืองเพชรบุรี. (2565). ข้อมูลพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก http://www.phetchaburicity.go.th/home/index.php. 8 สิงหาคม 2565.
พัชราวลัย ศุภภะ. (2562). นโยบายสาธารณะและการวางแผนเพื่อจัดการองค์กรภาครัฐ. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรรราชวิทยาลัย.
พีรพงษ์ แสงแก้ว และกัมปนาท วงษ์วัฒนพงษ์. (2565). การจัดการภาครัฐแนวใหม่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอําเภอเมืองพิจิตร จังหวัดพิจิตร. Journal of Modern Learning Development, 7(5), 179–192.
มัธยันห์ จันทรแขวก. (2563). แนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการด้วยการจัดการภาครัฐแนวใหม่ ของเรือนจำกลางเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ รป.ม. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
วรากร พุฒิพงศ์พะยอม. (2558). การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอโนนแดง จังหวัดนครราชสีมา. การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “การสร้างสรรค์และพัฒนา เพื่อก้าวหน้าสู่ประชาคมอาเซียน” ครั้งที่ 2, 755–766.
ว่าที่ ร.ต.ท. ปัญญวัฒน์ หอมคง. (2564). การประยุกต์การจัดการภาครัฐแนวใหม่ภายใต้นโยบายไทยแลนด์ 4.0 ของโรงเรียนนายร้อยตำรวจสามพราน. วิทยานิพนธ์ รป.ม. เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
วันวิสา แย้มกระจ่าง และชลิดา แสนวิเศษ. (2561). การปฏิบัติงานตามหลักธรรมาภิบาลที่มีต่อความพึงพอใจในการให้บริการสาธารณะของเทศบาลในจังหวัดลพบุรี สระบุรี และสิงห์บุรี. การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2561. หน้า 235–244.
วิภาภัทร์ ธิโนชัย. (2562). ปัจจัยการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านในจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ รป.ม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ศยาภรณ์ มีแสงแก้ว. (2565) การจัดการภาครัฐแนวใหม่และหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานของเทศบาลตำบล ในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 16(1), 46–63.
ศุภชัย คล่องขยัน. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการภาครัฐแนวใหม่กับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลในจังหวัดเพชรบูรณ์. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 2 (หน้า 1214–1223). มหาสารคาม:มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สมพิศ สายบุญชื่น. (2559). การปฏิรูประบบราชการตามหลักการจัดการภาครัฐแนวใหม่. วารสารวิชาการเครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ, 6(10), 31–42.
สุกัญญา จัตตุพรพงษ์. (2560). การนำหลักธรรมาภิบาลไปปฏิบัติในการบริหารงานของสำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดเพชรบุรี. วิทยานิพนธ์ รป.ม. เพชรบุรีฯ: มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
สำนักงาน ก.พ.ร.. (2552). คู่มือการจัดระดับการกำกับดูแลองค์การภาครัฐตามหลักธรรมาภิบาลของการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี (Good Governance Rating). กรุงเทพฯ: สำนักงาน ก.พ.ร..
เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร. (2563). การพัฒนาการบริหารจัดการเทศบาลตำบลกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. รายงานการวิจัย มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
องค์การบริหารส่วนตำบลบางปอ. (2565). การจัดการองค์การรู้องค์การบริหารส่วนตำบลบางปอ. เข้าถึงได้จาก http://www.bangpor.go.th/index.php?op=dynamiccontent_detail&dynamiccontent_id=73358. 6 สิงหาคม 2565.
Green, S. B. (1991). How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis?. Multivariate Behavioral Research, 26(3), 499–510.
Gruening, G. (2001). Origin and Theoretical Basic of New Public Management. International Public Management Journal, 4(1), 1–26.
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons?. Public Administration, 69(1), 3–19.
