ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำกับการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2

Main Article Content

Nopphalit Seehabut
Pitoon Puangyod
Chanwit Hanrin

Abstract

This research aimed to: 1) examine leadership under the Nakhon Phanom Primary Educational Service Area Office 2; (2) investigate the application of sufficiency economy philosophy for primary school management; 3) determine the relationship between leadership and application of sufficiency economy philosophy for primary school management; and 4) identify the predictive equations of leadership affecting the application of sufficiency economy philosophy for primary school management. The sample group consisted of school administrators and teachers, yielding a total of 316 participants. The research instrument was a set of questionnaires. The statistics for data analysis were percentage, mean, standard deviation, Pearson's product-moment correlation coefficient, and Stepwise multiple regression analysis.                                                        The research results revealed that:                                                                                                                                        1. the level of leadership under the Nakhon Phanom Primary Educational Service Area Office 2 was overall at a high level.                                                                                                                                                                      2. the level of application of sufficiency economy philosophy for primary school management was overall at a high level.                                                                                                                                                                                    3. the correlation coefficient of leadership and application of sufficiency economy philosophy for primary school management were at a high level.                                                                                                                                    4. leadership in terms of teaching supervision and evaluation, environment and culture arrangement for conducive learning, curriculum management and development, and student potential development was able to predict the application of sufficiency economy philosophy for school management at 71 percent. The predictive equations was written as follows:                                                                                                                                  gif.latex?{Y}'= -.22 + 0.47X4 + 0.19X2 + 0.18X 5 + 0.17X3                                                                                                                       gif.latex?{Z}'y = 43Z X4 + 0.18Z X5 + 0.16Z X2 + 0.15Z X3

Article Details

Section
บทความวิจัย

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). การขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. (2549). เศรษฐกิจพอเพียงคืออะไร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

นภาดาว เกตุสุวรรณ. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาพอเพียงกับการขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของสถานศึกษาพอเพียงในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 4. วิทยานิพนธ์ ค.ม. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

เบญจภรณ์ ผินสู่. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32. วิทยานิพนธ์ ค.ม. สุรินทร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

พัทธยา ชนะพันธ์. (2555). รูปแบบภาวะผู้นำทางการเรียนการสอนของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 30. วิทยานิพนธ์ ค.ด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

สิร์รานี วสุภัทร. (2551). ภาวะผู้นำทางวิชาการและสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุดาวรรณ เครือพานิช. (2554). การเรียนรู้ผ่านกระบวนการค่าย. วารสารวิชาการ, 13(1), 16-19.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

Flemming and Flemming. (2001). Teaching and learning styles: VARK strategies. Christchurch, New Zealand: N.D. Fleming

Hallinger, P. & Murphy, J. (1985). Assessing the Instructional Management Behaviors of Principals. Taylor and Francis ; Ltd.

Heck, R. & others. (1990). Instructional leadership and School Achievement: Validation of Causal Mode. Educational Administration Quarterly, 26(2), 94-125.

McEwan, A.T. (1998). Educational leadership: culture and diversity. Gateshead: Athenaeum Press.

Weber, J. (1996). Leading the instructional program. In S. Smith. & P. Piele (Eds.), School leadership. Clearinghouse of Educational Management. Eugene: Oregon.