แนวทางการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการฟังภาษาญี่ปุ่นชั้นต้นและชั้นกลาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเสนอแนวทางการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการฟังภาษาญี่ปุ่นชั้นต้นและชั้นกลาง ผู้สอนได้นำรูปแบบการสอนที่ใช้ระเบียบวิธีฟัง-พูด (The Audio-Lingual Method) มาใช้ในการพัฒนาทักษะการฟังเพื่อความเข้าใจ เพื่อให้ผู้เรียนสามารถนำความรู้ที่ได้รับไปประยุกต์ใช้ในการสื่อสาร โดยใช้กิจกรรมในการสอนฟังภาษาต่างประเทศเพื่อการสื่อสาร ซึ่งแบ่งเป็น 3 ขั้นตอน คือ 1) ขั้นตอนก่อนการฟัง (Pre-listening) 2) ขั้นตอนระหว่างฟัง (While-listening) และ3) ขั้นตอนหลังการฟัง (Post-listening) และสำหรับการเรียนการฟังในชั้นต้น ผู้สอนได้จัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบอีเลิร์นนิงเพื่อเสริมการเรียน (Supplement) เข้ามาเป็นส่วนเสริมจากการเรียนในชั้นเรียนปกติเพื่อส่งเสริมในการพัฒนาทักษะการฟังของผู้เรียน
Article Details
References
การฟัง. (ม.ป.ป.) : ออนไลน์.สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2564. แหล่งที่มา http://110.
59.3/chomlearning/media/TH3.pdf
จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ และวีรวัฒน์ อินทรพร, บรรณาธิการ. (2562). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. นครปฐม:
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐาปนีย์ ธรรมเมธา. (2557). อีเลิร์นนิ่ง: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ e-Learning: from theory to practice.
กรุงเทพมหานคร: โครงการไซเบอร์ไทย สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
เตือนใจ อัฐวงศ์ (2557). การเป็นผู้ฟังที่ดี. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2564. แหล่งที่มา:
http://www.readqur.com/doc/2087290/
ธูปทอง กว้างสวาสดิ์. (2561). 200 กิจกรรมสอนภาษาอังกฤษ. (พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพรัตน์ ธนานุรักษากุล. (2548). ผลกระทบการใช้ระเบียบวิธีฟังแล้ว-ว่าตามต่อทักษะการฟังและการพูดของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2564. แหล่งที่มา http//www.sites.google.com/a/sau.ac.th/library/2-7
นฤมล รอดเนียม. (2557). ความพร้อมในการเรียนด้วยอีเลิร์นนิ่งของนักศึกษาสถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตชุมพร. รายงานการวิจัย. คณะศึกษาศาสตร์: สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตชุมพร.
ปวีณัย บุญปก (2554). วิธีสอนภาษาต่างประเทศแบบ ALM: งานวิจัยจากอดีตจนถึงปัจจุบัน. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 29 (2), 61-80.
รัชชุมาศ ลัภยวิจิตร. (2551). อดีต ปัจจุบัน และอนาคตของแนวทางการสอนภาษาอังกฤษ. วารสารนักบริหาร. 28 (2), 90-95.
รุ่งฤดี แผลงศร, (2560). ศาสตร์การสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานราชบัณฑิตยสถาน.(2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554 ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 กันยายน 2564. แหล่งที่มา: https://dictionary.orst.go.th/
อรุณี วิริยะจิตรา และคณะ. (2555). เหลียวหน้าแลหลังการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หน้าต่างสู่โลกกว้าง.
อรุณี อรุณเรือง วีนา สงวนพงษ์ และทรงสิริ วิชิรานนท์. (2556). รูปแบบการเรียนภาษาอังกฤษของนักศึกษาคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. คณะศิลปศาสตร์: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
Yasumasa, M. (2007) NihongoˑShokyuu Reberu ni okeru ｢Choukaishidou｣ no Arikata ni tsuite -｢Choushu｣) kara ｢Choukai｣ he no Katei wo Juushi suru kyoushitsu Katsudou-. (“ความเข้าใจการฟัง” ในภาษาญี่ปุ่นระดับพื้นฐาน-กิจกรรมชั้นเรียนที่เน้นกระบวนการ “ได้ยิน” ไปสู่ “การฟัง”-).วารสารเจแปนฟาวด์เดชั่น. 4, 141-150.