11 การพัฒนากลยุทธ์การจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิในเขตจังหวัดสุโขทัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ1) ศึกษาสภาพ ปัญหาและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิ 2) พัฒนาและประเมินกลยุทธ์การจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิจังหวัดสุโขทัย กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา ประกอบด้วย อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขระดับตำบล จำนวน 373 คน ผู้ให้ข้อมูลในการพัฒนากลยุทธ์ ได้แก่ ผู้บริหาร ผู้เชี่ยวชาญในการพัฒนากลยุทธ์และผู้บริหาร ผู้ที่มีความชำนาญที่มีประสบการณ์ในการจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิที่ประสบผลสำเร็จ จำนวน 15 คน และผู้ทรงคุณวุฒิประเมินกลยุทธ์ จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถามวิธีการเก็บรวมรวมมข้อมูลได้แก่ การสัมภาษณ์ การประชุมเชิงปฏิบัติการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) จังหวัดสุโขทัยมีการกำหนดเป้าหมายของแผนงานการจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิแต่ยังไม่สอดคล้องกับสภาพการณ์จริงในปัจจุบัน ยังขาดการประสานการทำงานของคณะทำงานฝ่ายต่าง ๆ ผลการวิเคราะห์จุดแข็ง พบว่า บุคลากรมีความรับผิดชอบสูงในการปฏิบัติงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ด้านจุดอ่อน ขาดการถ่ายทอดองค์ความรู้ในการจัดการโรคไตเรื้อรังกับเครือข่าย ผลการวิเคราะห์โอกาส ได้แก่ เทคโนโลยีการสื่อสารที่ทันสมัย ช่วยในการประสานงาน อุปสรรค ได้แก่ ประชาชนเข้าถึงสื่อโฆษณาชวนเชื่อง่ายโดยไม่มีการควบคุมจากหน่วยงาน 2) กลยุทธ์การจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิที่พัฒนาจังหวัดสุโขทัย มีประเด็นกลยุทธ์ จำนวน 4 ประเด็น 11 กลยุทธ์ และ ตัวชี้วัด 27 ตัว 3) ผลการประเมินกลยุทธ์การจัดการโรคไตเรื้อรังระดับปฐมภูมิที่พัฒนาจังหวัดสุโขทัย ในภาพรวม พบว่า มีความสอดคล้อง ความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และการยอมรับได้ในระดับมาก และระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กิตติพัทธ์ เอี่ยมรอด และสุพร กาวินำ. (2558). การพัฒนากลยุทธ์การดำเนินงานควบคุมโรคโนพื้นที่จังหวัดตาก. The Public Health Journal of Burapha University. 10(1), 1 – 12.
กรมควบคุมโรค .(2559). คู่มือปฏิบัติการเพื่อดำเนินงานลดผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง (CKD)ในผู้ป่วยเบาหวานและความดันโลหิตสูง. นนทบุรี: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์กรสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์
ปุณณพัฒน์ ไชยเมล์. (2557). วิธีการวิจัยทางสาธารณสุข. สงขลา:นำศิลป์โฆษณา.
เพ็ญจนทร์ สิทธิปรีชาชาญ. (2557). กระบวนการพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพชุมชน: 14 กรณีศึกษาในชุมชนพื้นที่ภาคกลาง. สถาบันวิจัยและพัฒนาระบบการพยาบาลและสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2559). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ท๊อป.
โรคไม่ติดต่อกรมควบคุมโรคกระทรวงสาธารณสุข, สำนัก. (2559). คู่มือปฏิบัติติการเพื่อดำเนินงานลดโรคไตเรื้อรัง CKD. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข
โรคไม่ติดต่อกรมควบคุมโรคกระทรวงสาธารณสุข, สำนัก. (2560ข). การดูแลตนเองเพื่อลดโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง.กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข
วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2561). การจัดการยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: โฟร์เพซ.
สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2564). การบริหารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรินทร์กรุ๊ป.
สาธารณสุข, กระทรวง. (2560). ตัวชี้วัดกระทรวงสาธารณสุข. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2560, จาก moph.go.th/hdc.
สมาคมโรคไตแห่งประเทศไทย. (2563). ข้อมูลการบำบัดทดแทนไตในประเทศไทย พ.ศ. 2563.กรุงเทพฯ: สมาคมโรคไตแห่งประเทศไทย.
สาคร สุขศรีวงศ์. (2560). การจัดการ : จากมุมมองนักบริหาร. กรุงเทพฯ: จี.พี.ไซเบอร์พรินท์.
International Society for Peritoneal Dialysis. (2011). The Road Mad to PD First Policy Easy- Safety, Efficiency, and Excellence in PD (5th ed.). Dusit Resort Pattaya,Thailand.
Pamela A. Ohman Strickland. (2010, May - June). Features of the Chronic Care Model (CCM) Associated with Behavioral Counseling and Diabetes Care in Community Primary Care JABFM. 23(3), 295 – 305.
