The Strategy of Communication for Management of Cultural Tourism Case study: Tapon Community Market, Chanthaburi Province

Main Article Content

Suttinun Sotwitee
Wikhanesuan Tagong
Paradeee Phuengsamran
Alisa Prasompol

Abstract

This research aimed to investigate the strategy of communication for management cultural tourism participation of Tapon community, Klung district, Chanthaburi province and to study the current situations. The data was collected at the field study with an in-depth interview, focus group, and brainstorming stage. The sampling group was selected from representatives, Tapon market committee, and associated member of Tapon market. The results indicated that the strategy of communication must be started from the participation of all stakeholders. The cultural heritage was used as tourism resources with the various manipulation by sharing the ideas between leaders, negotiation, agreement of the leaders, and associated members. In conclusion, the unique Tapon community market showed the effectiveness and benefits of management with love, harmonious, and traditional succession planning. Whereas, the subsidized budget and good management were the major problems.

Article Details

How to Cite
Sotwitee, S., Tagong, W., Phuengsamran, P. . ., & Prasompol, A. (2021). The Strategy of Communication for Management of Cultural Tourism Case study: Tapon Community Market, Chanthaburi Province. INTERDISCIPLINARY SOCIAL SCIENCES AND COMMUNICATION JOURNAL, 4(1), 53–62. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/ISSC/article/view/247883
Section
RESEARCH ARTICLE

References

กรวรรณ เวชชานุเคราะห์ และนิธิดา แสงสิงแก้ว. (2556). การสื่อสารเพื่อการพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนกรณีศึกษาการจัดการการท่องเที่ยงเชิงอนุรักษ์พื้นที่ชุมชนคลองโคน จังหวัดสมุทรสาคร. (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพมหานคร. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชายชาญ ปฐมกาญจนา และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2558). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตลาดบางหลวง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. Academic Services Journal Prince of Songkla University, 26(1), 118-129.
ชิตาพร กันหลง. (2543). กระบวนการสื่อสารในการผลักดันรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2540. (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพมหานคร. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐนันท์ วงษ์ประสริฐ. (2557). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวงานประเพณีรับบัวของอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารบัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 3(2), 1-18.
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์, 18(1),
31-50.
ปรียนันท์ สิทธิจินดาร์. (2551). การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงเกษตร-วัฒนธรรม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลตะปอน อำเภอขลุง จังหวัดจันทบุรี (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). จันทบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
พระครูปลัดสุวัฒนจริยคุณ. (2559). การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: วิกฤตหรือโอกาสของวัดในล้านนา. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 1(2), 135-145.
พุฒิธร อุดมพงษ์. (2548). กระบวนการสื่อสารในการผลักดันนโยบายและมาตรการจัดระเบียบโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. 2546. (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพมหานคร. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มาฆะ ขิตตะสังคะ และคณะ. (2553). การศึกษาการพัฒนาศักยภาพการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในพื้นที่ภาคเหนือตอนบน กรณีศึกษา จังหวัดเชียงราย เชียงใหม่ และแม่ฮ่องสอน. (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). เชียงราย. วิทยาลัยนานาชาติภูมิภาคลุ่มน้ำโขง มหาวิทยําลัยราชภัฏเชียงราย.
วัชระ ชัยเขต, พล เหลืองรังษี และธิญาดา แก้วชนะ. (2560). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยว กรณีศึกษาแหล่งท่องเที่ยวชุมชนในจังหวัดสงขลา (รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
สำนักงานจังหวัดจันทบุรี. (2558). คู่มือการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์บริษัท พี.เอ.ลิฟวิ่ง จำกัด.
Berlo, D.K. (1960). The process of communication. New York: Holt, Rinehart and Winston.
World Tourism Organization. (2001). Sustainable development of tourism. Report of the Secretary-General(Document No. E/CN.17/2001/PC/21). New York. UN