การศึกษาสภาพปัญหา และความต้องการในการเสริมสร้างความสามารถทางการพูดภาษาจีน สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี

บทคัดย่อ

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน และสภาพปัญหาการพูดภาษาจีนระดับต้นของนักศึกษา และ 2.) ศึกษาความต้องการจำเป็นของอาจารย์ผู้สอนและนักศึกษาที่มีต่อการพัฒนาการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างความสามารถทางการพูดภาษาจีน ประชากรที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วยอาจารย์ผู้สอนวิชาภาษาจีนในระดับอุดมศึกษา และนักศึกษาที่เรียนสาขาภาษาจีน/การสอนภาษาจีน โดยเป็นการเลือกแบบเจาะจง(Purposive Sampling)  เครื่องมือแบบสัมภาษณ์ข้อมูลพื้นฐานและความคิดเห็นของอาจารย์ และแบบสอบถามข้อมูลพื้นฐานและความต้องการจำเป็นของนักศึกษาที่มีต่อการเรียนการสอนที่มุ่งเน้นการพัฒนาความสามารถทางการพูดภาษาจีน การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้  ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษาส่วนใหญ่เคยเรียนภาษาจีนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ไม่มีเชื้อสายจีนและไม่ได้ใช้ภาษาจีนในการสื่อสารกับครอบครัว แต่เลือกศึกษาด้านภาษาจีนเนื่องจากเล็งเห็นถึงความสำคัญของภาษาจีนในยุคปัจจุบันและการใช้ภาษาจีนประกอบอาชีพในอนาคต อีกทั้ง นักศึกษาบางส่วนเลือกศึกษาภาษาจีนเพราะอยากเป็นครูสอนภาษาจีนตามสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ในด้านสภาพปัญหาการพูดภาษาจีนระดับต้นของนักศึกษาพบว่า 1) นักศึกษาออกเสียงพยัญชนะและสระในภาษาจีน เช่น zh ch sh z c s r ü üeไม่ถูกต้อง  2) นักศึกษามีคลังคำศัพท์ที่ใช้ในการสื่อสารไม่เพียงพอ 3) นักศึกษามักจะเรียบเรียงประโยคภาษาจีนตามไวยากรณ์ภาษาไทย 4) นักศึกษาใช้เวลาในการเรียบเรียงประโยคภาษาจีนค่อนข้างนาน

2. ด้านความต้องการจำเป็นของอาจารย์ผู้สอน และนักศึกษาที่มีต่อการพัฒนาการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างความสามารถทางการพูดภาษาจีน พบว่า อาจารย์ผู้สอน และนักศึกษาเห็นตรงกันว่าควรมีการสร้างรูปแบบการเรียนการสอนที่สามารถส่งเสริมความสามารถทางการพูดภาษาจีนของนักศึกษา โดยจะต้องให้นักศึกษาฝึกฝนการพูดออกเสียงภาษาจีนผ่านกิจกรรมต่าง ๆ อีกทั้งควรใช้วิธีการสอน การวัดประเมินผลที่หลากหลาย ควรเพิ่มเวลาเรียน เนื้อหาในตำราควรมีความทันสมัย มีหัวข้อที่สามารถเทียบเคียงได้กับบริบทในชีวิตประจำวันของนักศึกษา และควรแฝงเนื้อหาวัฒนธรรมจีนเพื่อให้ผู้เรียนเข้าใจบริบททางวัฒนธรรมจีนมากยิ่งขึ้น