รูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณลักษณะความเป็นครูและสมรรถนะการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

Main Article Content

Thipwimol Wangkaewhiran

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาคุณลักษณะความเป็นครูและสมรรถนะการสอน สร้างตัวชี้วัดและประเมินพฤติกรรมการปฏิบัติตนที่เกิดจากรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ อาจารย์ผู้สอนคณะครุศาสตร์ ที่เข้าร่วมโครงการวิจัย จำนวน 8 คน และนักศึกษาครู คณะครุศาสตร์ที่สมัครเข้าร่วมโครงการ จำนวน 55 คน รูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น อาศัยแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา การวิจัยเป็นฐาน ระบบพี่เลี้ยง ชุมชนแห่งการเรียนรู้อาชีพ และยุทธศาสตร์สะท้อนอภิปัญญา มาเป็นหลักการในการพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ การเรียนรู้ด้วยรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ดังกล่าว เป็นการเรียนรู้ผ่านกิจกรรมที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ ผู้เรียนได้เรียนรู้ผ่านการสร้างองค์ความรู้ต่อยอดจากความรู้เดิมของตนเอง ได้ฝึกทักษะกระบวนการคิด เกิดการเรียนรู้กระบวนการเรียนรู้ด้วยตนเอง ได้เรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติจริง และมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในชุมชนแห่งการเรียนรู้อาชีพร่วมกัน ผลการตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ พบว่า ทุกองค์ประกอบ ได้แก่ แนวคิดและหลักการของรูปแบบ วัตถุประสงค์ของรูปแบบ ขั้นตอนกระบวนการเรียนการสอนของรูปแบบ และผลที่เกิดขึ้นกับผู้เรียน มีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด วัตถุประสงค์ของรูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้มีความสอดคล้องกับขั้นตอนของรูปแบบ และองค์ประกอบของรูปแบบมีความสอดคล้องกันในระดับมากที่สุด โดยผู้เชี่ยวชาญทุกคนมีความเห็นไปในแนวทางเดียวกัน

Article Details

บท
บทความวิจัย (Research Articles)

References

จิตตา จี่พิมาย. (2555). การพัฒนาบุคลากรด้านการจัดการเรียนรู้แบบจิตปัญญา โรงเรียน
ประชาราษฎร์สามัคคี อำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษา
มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จุมพล พูลภัทรชีวิน. (2553). 11 กันยายน 2553. ยกระดับคุณภาพผู้บริหารสถานศึกษาผ่าน
กระบวนการทางจิตปัญญาศึกษา (2). มติชน.
พงษธร ตันติฤทธิศักดิ์และคณะ (2552). จิตตปัญญาศึกษา : กรณีศึกษาสองชั้นเรียน.หนังสือรวม
บทความการประชุมวิชาการประจำปี จิตตปัญญาศึกษา ครั้งที่ 2. นครปฐม: โครงการศูนย์
จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
วันทนีย์ นามสวัสดิ์ (2558). “ผลการใช้จิตตปัญญาศึกษาเพื่อสร้างเสริมคุณลักษณะความเป็นครู
สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ”. วารสารบัณฑิตศึกษา. ปีที่ 12 ฉบับที่ 57
เมษายน-มิถุนายน 2558. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
วิจารณ์ พานิช (2550). เรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ การศึกษาดั่งเส้นทางแสวงหาทางจิตวิญญาณ.
กรุงเทพมหานคร: ส่วนเงินมีนา.
สมจิตร์ ทรัพย์อัประไมย. (2540). ผลของการใช้รูปแบบเพื่อพัฒนาเมตาคอกนิชันที่มีต่อเมตา
คอกนิชันและสัมฤทธิ์ผลทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์
ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต. (จิตวิทยาการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สาลินี จงใจสุรธรรม และคณะ (2558). กลวิธีการกำกับตนเองในการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (self-
regulated learning strategies of 21st century). วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อ
การพัฒนา. 7 (1), 15-26.
สุนทรา โตบัว (2556). “การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ผ่านการสะท้อนคิดและการวิจัยเป็นฐาน เพื่อ
การพัฒนาตนเองด้านสมรรถนะวิจัยของนิสิตระดับบัณฑิตศึกษา”. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์
ประยุกต์. กรกฎาคม - ธันวาคม 2556.
Keeves P.J. (1988). Educational research, methodology and measurement : An
international handbook. Oxford: Pergamon Press.