THE DEVELOPMENT OF CRITICAL READING ABILITY OF MATHAYOMSUKSA 6 STUDENTS BY USING AN INSTRUCTIONAL MODEL BASED ON READER RESPONSE THEORY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The aims of this study were to 1) compare critical reading ability of Mathayomsuksa 6 students by using reader response model, and 2) study the opinions of Mathayomsuksa 6 students towards an instructional model based on reader response theory. The sample group used in this research, derived by cluster random sampling, were 39 students studying in Mathayomsuksa 6, class 6/2, in the academic year 2022 at Sirattanawittaya School, Sisaket
Provice under the Sisaket-Yasothon Secondary Educational Service Area Office. The research instruments were 1) lesson plans, 2) critical reading ability test, and 3) a questionnaire on the students’ opinions towards reader response instructional model. Data were by mean, standard deviation (SD), and independent t-test.
The results found that:
- The critical reading ability of Mathayomsuksa 6 students after attending an instructional model based on reader response theory was higher than that of before with statistical significance at .05 level.
- The overall opinion of Mathayomsuksa 6 students towards an instructional model based on reader response theory was at the highest level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
เนื้อหาของแต่ละบทความเป็นทัศนะของผู้เขียน ซึ่งที่ปรึกษา บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการบริหารวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
References
ฉวีวรรณ คูหาภินันทน์. (2542). การอ่านและการส่งเสริมการอ่าน. กรุงเทพฯ: โสภณการพิมพ์.
ชลธิชา หอมฟุ้ง. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีไทยโดยประยุกต์ใช้อริยสัจสี่เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดนยา วงศ์ธนะชัย. (2542). การอ่านเพื่อชีวิต. ลพบุรี: สถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม.
ถนิมรักษ์ ชูชัยมงคล. (2557). การศึกษาผลสัมฤทธิ์การเรียนวรรณคดีไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่จัดการเรียนรู้ตามทฤษฎีการตอบสนองของผู้อ่าน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธีรรัตน์ นาคละมัย. (2559). ผลของการสอนตามทฤษฎีการตอบสนองของผู้อ่านที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวรรณคดีไทยและความสามารถในการอ่านอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประเทิน มหาขันธ์. (2530). การสอนอ่านเบื้องต้น. กรุงเทพ: โอเอสพริ้นติ้งเฮ้าส์.
ปาริชาต ตามวงค์. (2550). ผลของการใช้รูปแบบการเรียนการสอนตามทฤษฎีการตอบสนองของผู้อ่านที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจและเจตคติต่อวรรณกรรมล้านนาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรทิพย์ ศิริสมบูรณ์เวช. (2547). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวรรณคดีไทยตามทฤษฎีการตอบสนองของผู้อ่านเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการตอบสนองต่อวรรณคดี การอ่านเพื่อความเข้าใจ และการคิดไตร่ตรองของนิสิตระดับปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2558). วิธีวิจัยทางการศึกษา (Research methodology in education). นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วนิดา พรมเขต. (2559). การอ่านอย่างมีวิจารณญาณ. อุดรธานี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ศูนย์ดำเนินงาน PISA แห่งชาติ สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2564). ผลการประเมิน PISA 2018 การอ่าน คณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.).
สมบัติ จำปาเงิน และสำเนียง มณีกาญจน์. (2548). กลเม็ดการอ่านให้เก่ง (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 และมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดฯ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุขุม เฉลยทรัพย์. (2531). การส่งเสริมการอ่าน (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปทุมธานี: ภาควิชาบรรณารักษศาสตร์ คณะวิชามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วิทยาลัยครูเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2560). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อานุภาพ เอื้อยฉิมพลี. (2550). ผลของการสอนภาษาอังกฤษตามแนวคิดการตอบสนองของผู้อ่านที่มีต่อความสามารถในการอ่าน และการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอมอร เนียมน้อย. (2551). พัฒนาการอ่านอย่างมีวิจารณญาณด้วยวิธี SQ3R. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
Al-Bulushi, Y. (2011). Teaching short stories in the Omani context: The use of the reader response theory. Literacy Information and Computer Education Journal, 2 (3), 450-455.
Brown, E. & Stephen, C. (1995). Teaching young adult literature sharing the connection. California: International Thomson Publishing.
Carlisle. A. (2000). Reading logs: An application of reader response theory in ELT. ELT Journal, 54 (1), 12.
Probst, R. E. (1987). Transactional theory in the teaching of literature. Retrieved 8 January 2022, from https://eric.ed.gov/?id=ED284274
Sahragard, R. & Rasti A. (2013). Application of reader response theory in Iranian tertiary-level reading classes: A practical demonstration study. International Journal of Language Learning and Applied Linguistics World, 4 (3), 247-255.
Savolainen, R. (2019). Sharing information through book reviews in blogs. Journal of Documentation, 76 (2), 440-461.
Taschow, H. G. (1972). Pathway to critical reading. Regina: University of Saskatchewan Canada.
Trisnawati, R. K. (2009). Implementing reader-response theory: An alternative way of teaching literature research report on the reading of Booker T. Washington’s up from slavery. Journal of English and Education, 3 (1), 1-14.