POLICY RECOMMENDATIONS FOR THE MANAGEMENT OF AUTONOMOUS UNIVERSITIES

Main Article Content

บรรจบ ภิรมย์คำ Bunjob Piromkam
สุมิตร สุวรรณ Sumit Suwan
ธีรศักดิ์ สร้อยคีรี Theerasak Soykeeree
กุลธิดา นุกูลธรรม Kultida Nigultham
จรูญศรี มาดิลกโกวิท Charoonsri Madiloggovit
พิชญาภา ยืนยาว Pitchayapa Yuenyaw
สุธารัตน์ ชาวนาฟาง Sutarat Chaonafang
วิไลลักษณา สร้อยคีรี Wilailaksana Soykeeree

Abstract

          This research aimed to: 1) study the management of the autonomous universities; 2) propose the policy recommendations for the management of the autonomous universities. Mixed-method research was used in this research. For quantitative data, the sample was 617 personnel from Chulalongkorn University, Mahidol University, and Chiang Mai University, derived by accidental sampling. The research instrument was a questionnaire with Item Objective Congruence Index between 0.67-1.00 and validity of 0.98. The data was analyzed with mean and standard deviation. The qualitative research was conducted through the interview and seminar of 49 administrators, lecturers, and staffs of autonomous universities, derived by purposive selection. The data was analyzed using content analysis. The research results revealed that:


  1. The management of autonomous universities in the aspect of education quality development toward academic excellence had the highest average, followed by publication of institutional performance, and system application to monitor, inspect, and evaluate work operation along with budget spending. However, the aspect with the lowest average was consideration for fair termination of employment, followed by fair salary raising, performance appraisal to promote work efficiency, and work process reduction to increase work efficiency.

  2. The policy recommendations includes: 1) the university should develop curricula based on the needs of society and the university contexts; 2) for personnel management university staff should be only type of employment status; 3) budget should be sought from alumni and private sectors; 4) work process should be reduced to promote fast and flexible system for academic excellence; 5) universities considering changing to be autonomous universities should be well-prepared in all aspects and suitable to the university contexts; 6) the Office of the Higher Education Commission and universities should devise a good mechanism to select members of the university council; and 7) regulations should be revised or newly written to indicate that autonomous universities are public entities and university staff are public officials.

Article Details

Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). คำสั่ง คสช.จัดระเบียบและแก้ไขปัญหาธรรมาภิบาลในสถาบันอุดมศึกษา. ค้นเมื่อ 13 ธันวาคม 2559, จาก http://www.moe.go.th/websm/2016/jul/293.html
กฤษฎีกาชี้ชัดสภาสถาบันอุดมศึกษาต้องส่งหลักสูตรให้ กกอ.ตรวจสอบ. (2559, ธันวาคม 23). หนังสือพิมพ์สำนักข่าวอิสรา. ค้นเมื่อ 23 ธันวาคม 2559, จาก https://www.isranews.org/isranews-news/52757-krisdika-72518.html
กฤษณพงศ์ กีรติกร. (2544). มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐบาล: จุดเด่นและจุดด้อย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เทคนิค 19.
จรัส สุวรรณเวลา. (2539). รื้อปรับระบบสถาบันอุดมศึกษา กรณีศึกษา: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนินทร์ จักรภพโยธิน. (2554). ความคิดเห็นของบุคลากรด้านการบริหารงานบุคคลของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐและพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กร กรณีศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชลธิชา จินาติ. (2552). ความคาดหวังต่อการเปลี่ยนแปลงสถานภาพเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยในกำกับของบุคลากรคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทบวงมหาวิทยาลัย. (2545). การเตรียมความพร้อมของมหาวิทยาลัยของรัฐเพื่อเป็นมหาวิทยาลัยในกำกับรัฐ. กรุงเทพฯ: ทบวงมหาวิทยาลัย.
เทียนฉาย กีระนันท์. (2542). รวมบทสัมภาษณ์รายการเจาะข่าวเช้านี้เรื่อง. “มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ” สถานีวิทยุแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วันที่ 30 มิถุนายน-27 สิงหาคม 2542. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรียาลักษณ์ อินเพลา. (2555). การศึกษาเปรียบเทียบระบบการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐบาล. การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
รัตนะ บัวสนธ์. (2551, มีนาคม). ธรรมาภิบาลของมหาวิทยาลัยของรัฐ: พหุกรณีศึกษา. วารสารวิจัยและวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 6 (1), 72-73.
วุฒิสาร ตันไชย และคณะ. (2547). การประเมินผลองค์การมหาชนและหน่วยงานในกำกับของรัฐ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). ความเป็นมาของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ: อดีตถึงปัจจุบัน. ค้นเมื่อ 14 กรกฎาคม 2558, จาก http://www.mua.go.th/
สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 9. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุมิตร สุวรรณ. (2551). การจัดระบบเงินเดือนและสวัสดิการเพื่อการพัฒนาองค์กรสู่มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ: บทสะท้อนจากพนักงานมหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2559, ธันวาคม 29). อาจารย์มหาวิทยาลัยไทยต้องปรับตัว พัฒนาตัวเองและเตรียมตัวตกงาน. หนังสือพิมพ์ผู้จัดการออนไลน์. ค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2559, จาก https://mgronline.com/daily/detail/9590000129178
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological test (5th ed.). New York: Harper Collins.