ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารตราสินค้าสมัยใหม่กับความสำเร็จทางการตลาดของธุรกิจเครื่องสำอางในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารตราสินค้าสมัยใหม่กับความสำเร็จทางการตลาดของธุรกิจเครื่องสำอางในประเทศไทย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารฝ่ายการตลาดธุรกิจเครื่องสำอางในประเทศไทย จำนวน 152 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์สหสัมพันธ์พหุคูณ และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า การบริหารตราสินค้าสมัยใหม่ ด้านการกำหนดบุคลิกภาพตราสินค้า
ด้านการสร้างเอกลักษณ์ตราสินค้า และด้านการสื่อสารเพื่อการสร้างตราสินค้า มีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกกับความสำเร็จทางการตลาด ดังนั้น ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิจัยในครั้งนี้ ผู้บริหารฝ่ายการตลาดธุรกิจเครื่องสำอาง ควรตระหนัก และให้ความสำคัญกับเกี่ยวกับ การบริหารตราสินค้าสมัยใหม่ เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการบริหารตราสินค้าให้ทันกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป อันจะส่งผลให้เกิดความสำเร็จทางการตลาดในอนาคต
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2562). บริการด้านงานทะเบียนธุรกิจ. ค้นเมื่อ 27 เมษายน 2562, จาก http://www.moc.go.th.
กวิน มุสิกา กฤช จรินโท สามารถ ดีพิจารณ์ และภูริศ ศรสรุทร์. (2556). ปัจจัยด้านผลิตภัณฑ์ และคุณค่าตราสินค้าที่ส่งผลต่อทัศนคติในตราสินค้าของเครื่องสำอางไทยในสปป. ลาว. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 8(2), 107–116.
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2552). ระเบียบวิธีวิจัย. เชียงใหม่ : โรงพิมพ์คลองช่าง.
จรุมาศ พลทองสถิตย์. (2560). ผลกระทบของการจัดการตราสินค้าที่มีต่อศักยภาพการแข่งขันทางการตลาดของธุรกิจเครื่องสำอางในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ญาณิน ขมะณะรงค์ และช่อ วายุภักตร์. (2557). การบริหารตราสินค้าในอุตสาหกรรมเครื่องสำอาง. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2(1), 71-78.
ฐานเศรษฐกิจ. (2561). ธุรกิจบิวตี้ ปี 62 เทรนด์ "ธรรมชาติ". ค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2563, จาก https://www.thansettakij.com/content/341246.
ณฐมน บัวพรมมี ก่อพงษ์ พลโยราช และสถิร ทัศนวัฒน์. (2561). ตำแหน่งทางการตลาดของตราสินค้าน้ำอัดลมในการรับรู้ของผู้บริโภค: การวิจัยเชิงสืบเสาะ. วารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี, 1(2), 65-73.
ณภัทร จันทะกล. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างกลยุทธ์การบริการที่เป็นเลิศกับความสำเร็จทางการตลาดของธุรกิจสปาในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ตระหนักจิต ยุตยรรยง. (2560). การสื่อสารการตลาดและความคิดสร้างสรรค์เพื่อสร้างตราสินค้าแฟชั่นสัญชาติไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 35(3), 38-49.
ธีรพันธ์ โล่ทองคำ. (2553). เรื่องของแบรนด์. กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทัช จิระวุฒินันท์. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างอัตลักษณ์ตราสินค้ากับผลการดำเนินงานทางการตลาดของธุรกิจเครื่องดื่มในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ, 9(1), 146-155.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสําหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ : จามจุรีโปรดักท์.
ประดิษฐ์ จุมพลเสถียร. (2547). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาด. กรุงเทพฯ : แพคอินเตอร์กรุ๊ป.
ปราณี เอี่ยมละออภักดี. (2559). องค์ประกอบสำคัญของการจัดการแบรนด์องค์กร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 36(1), 209-221.
พรศิริ วิรุณพันธ์ ประทานพร จันทร์อินทร์ และปกรณ์ สัจจพงษ์. (2561). ศักยภาพการจัดการตราสินค้าเชิงกลยุทธ์และความอยู่รอดของธุรกิจ:ตรวจสอบหลักฐานเชิงประจักษ์ของธุรกิจอาหารเสริมในประเทศไทย. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 13(1), 114-133.
ราม ปิยะเกตุ ศิริพงศ์ พฤทธิพันธ์ และประสบโชค ประมงกิจ. (2555). โครงการศึกษาวิเคราะห์พัฒนาการของผู้ประกอบการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. ค้นเมื่อ 30 เมษายน 2562, จาก http://www.dbd.go.th.
รัตนสุดา แสงรัตนา. (2552). การศึกษาทัศนคติและพฤติกรรมด้านส่วนประสมทางการตลาดในการซื้อเครื่องสำอางของประชากรในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. (2562). ธุรกิจเครื่องสำอางเกิดง่ายดับยากจริงหรือ?. ค้นเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2563, จาก http://www.ksr.co.th/.
สุภัสสร อุ่นศิริ. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่กับความสำเร็จทางการตลาดของธุรกิจเครื่องดื่มในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อาภาภรณ์ ดรงค์เดชกุล. (2558). การเปรียบเทียบการสื่อสารเพื่อสร้างแบรนด์ขององค์การธุรกิจเสื้อผ้ามุสลิมในประเทศไทยระหว่างแบรนด์ใหญ่กับแบรนด์เล็ก. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรวารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการสื่อสารองค์กร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อารีรัตน์ ปานศุภวัชร ประวีณ ปานศุภวัชร และญาดา สามารถ. (2563). ผลกระทบของการสื่อสารทางการตลาดด้วยสื่อสังคมออนไลน์ ความผูกพันของลูกค้า และความภักดีในตราสินค้าที่มีต่อความตั้งใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางของเจนเนอเรชันวายในประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ, 9(1), 65-82.
Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing Research. 7thed. New York : John Wiley & Sons.
Black, K. (2006). Business Statistics for Contemporary decision making. 4thed. New York : John Wiley & Sons.
Blt Bankok. (2563). Thai Beauty Business Park the economy, Creating a Value of 1.68 Billion Baht. Retrieved 5 July 7, 2020 from https://www.bltbangkok.com/news/14633/.
Japutra, A., & Molinillo, S. (2019). Responsible and Active Brand Personality: on the Relationships with Brand Experience and Key Relationship Constructs. Journal of Business Research, 99(2019), 464-471.
Tsai, H. S. (2014). Understanding Online Safety Behaviors : A Protection Motivation Theory Perspective. Computers & Security, 1(40), 991-1000.
