ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารการตลาดออนไลน์กับความสำเร็จของการตลาดออนไลน์ของธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารการตลาดออนไลน์กับความสำเร็จของการตลาดออนไลน์ของธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทย โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทย จำนวน 124 คน และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์พหุคูณ และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า การบริหารการตลาดออนไลน์ ด้านการจัดการลูกค้าสัมพันธ์ผ่านช่องทางออนไลน์ และด้านเทคโนโลยีการสื่อสารทางการตลาด มีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกกับความสำเร็จของการตลาดออนไลน์โดยรวม ดังนั้น ผู้บริหารธุรกิจพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ ควรให้ความสำคัญเกี่ยวกับการบริหารการตลาดออนไลน์ในด้านการจัดการลูกค้าสัมพันธ์ผ่านช่องทางออนไลน์ และด้านเทคโนโลยีการสื่อสารทางการตลาด เพื่อให้ธุรกิจเกิดความได้เปรียบในการแข่งขันทางการตลาดออนไลน์ และลดความเสี่ยงจากการดำเนินงาน เพื่อให้เกิดประสิทธิผล และประสบความสำเร็จของธุรกิจในการดำเนินงาน
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์. (2561). ผู้ประกอบการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. ค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2019, จาก www.dbd.go.th
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์. (2562). ผู้ประกอบการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2019, จาก www.dbd.go.th
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2560). กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. ค้นเมื่อ 19 มกราคม 2562, จาก www.ditp.go.th
ชลลณา กุลสุวรรณ. (2556). ผลกระทบของการบริหารลูกค้าสัมพันธ์บนอินเทอร์เน็ตที่มีต่อความจงรักภักดีของลูกค้าของธุรกิจเครื่องสำอางในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศธุรกิจ คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธัญญ์ธีรา อภิกุลวราศิษฐ์. (2561). สารพัดวิธี Online Marketing. กรุงเทพฯ : วิตตี้กรุ๊ป.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2549). สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักท์.
บุริม โอทกานนท์. (2552). CEM-การตลาดเชิงประสบการณ์. วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ระชานนท์ ทวีผล. (2560). ความสำเร็จในการกำหนดกลยุทธ์ทางการตลาดออนไลน์ กรณีศึกษา : โรงแรมเซ็นทาราแกรนด์มิราจบีชรีสอร์ท พัทยา. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(2), 31-49.
ราม ปิยะเกตุ และคณะผู้วิจัย. (2555). โครงการศึกษาวิเคราะห์พัฒนาการของ ผู้ประกอบการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์.ค้นเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2561, จาก www.dbd.go.th
สรายุธ กันหลง. (2555). การทดสอบความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม Cronbach’s alpha. ค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2562,
จาก http://www.ipernity.com/blog/252172/477
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ความรู้เกี่ยวกับ E-commerce. ค้นเมื่อ 19 มกราคม 2562. จาก www.etda.or.th
สุดารัตน์ เพ็งขุนทด. (2557). ความสำคัญ และประโยชน์ของ E-Commerce. ค้นเมื่อ 17 พฤษภาคม 2562, จาก www.blog.sogoodweb.com
สุรเดช สุเมธาภิวัฒน์. (2559). การสื่อสารการตลาดในยุคไทยแลนด์ 4.0 เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 2(2), 114-116.
สุรางค์รัตน์ แสงศรี. (2560). การใช้การตลาดอิเล็กทรอนิกส์เพื่อเพิ่มขีดความสามารถด้านการแข่งขันของผู้ประกอบการรายย่อย. วารสารราชนครินทร์, 32(14), 145-151.
Aaker, D. A., Kumar, V. & Day, G. S. (2001). Marketing research. New York : John Wiley and Son.
Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making. 4th ed. USA : John Wiley & Son.
Maltz, A., S.W. Shenhar & M. Reilly. (2009). Refining the search for organizational success measures. New York : Prince. Inc.
