ผลกระทบของการบริหารคุณภาพที่มีต่อประสิทธิภาพการดำเนินงานของวิทยาลัยสังกัดสำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลกระทบของการบริหารคุณภาพที่มีต่อประสิทธิภาพการดำเนินงานของวิทยาลัยสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้บริหารวิทยาลัยสังกัดสำนักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา จำนวน 203 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหพันธ์แบบพหุคูณการวิเคราะห์ความถดถอยแบบพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า การบริหารคุณภาพมีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกกับประสิทธิภาพการดำเนินงาน ดังนั้น ผู้บริหารวิทยาลัยสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ควรมีการส่งเสริมในเรื่องของกระบวนการวางแผน กระบวนการปฏิบัติตามแผน กระบวนการตรวจสอบ และกระบวนการปรับปรุงงานให้กับหน่วยงานและพนักงานในองค์กร เพื่อที่จะสามารถทำการปรับปรุง พัฒนา การให้บริการเพื่อตอบสนองความต้องการของทุกฝ่ายที่มีส่วนร่วมกับองค์กร ซึ่งจะนำไปสู่ประสิทธิภาพ การดำเนินงานให้บรรลุวัตถุประสงค์องค์กรที่ตั้งไว้
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
กิติศักดิ์ พลอยพานิชเจริญ. (2557). TQM : การบริหารเพื่อคุณภาพโดยรวม. กรุงเทพฯ : สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยีไทย-ญี่ปุ่น
จรัญ จูปรางค์. (2559). การนำเสนอแนวทางพัฒนาคุณภาพการศึกษาโดยการบริหารคุณภาพวงจรเดมมิ่งของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2. ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ฐิตินันท์ นาดี. (2554). ผลกระทบของค่านิยมร่วมที่มีต่อผลการดำเนินงานของสถาบันการศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ทิตาภา จุลศิริวงค์. (2550). ระดับการบริหารคุณภาพองค์รวมของศูนย์ฝึกอาชีพกรุงเทพมหานคร จตุจักร 2 (มีนบุรี). ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2547). ยอดกลยุทธ์การบริหารสำหรับองค์กรยุคใหม่. กรุงเทพฯ : เอ็กซ์เปอร์เน็ท.
พสุ เตชะรินทร์. (2545). เส้นทางกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และ Performance Indicator.พิมพ์ครั้งที่ 4 กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิวัฒนาการการศึกษาไทยและการศึกษาโลก. (2559). ความสำคัญของการประกันคุณภาพการศึกษา. ค้นเมื่อ 15 มกราคม 2559, จาก http://www.Koobannok.com
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2555). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.(2558). มาตรฐานการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2555 หลักเกณฑ์และแนวปฏิบัติเกี่ยวกับการประกันคุณภาพภายในการอาชีวศึกษา พ.ศ.2555 และที่ปรับปรุงแก้ไข และ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2559). ความเป็นมา. ค้นเมื่อ 15 มกราคม 2559, จาก http://www.vec.go.th
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2554). รายงานผลการดำเนินงานขับเคลื่อนการปฏิรูปการศึกษาในศตวรรรษที่สองในช่วง พ.ศ. 2552-2554. : กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
Aaker, D.A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing research. New York : John Wiley & Sons.
Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making (4th ed.). New York : John Wiley & Sons.
Car, J. N. (1995). Improvement in production process for pipelines manufacturing based on quality management method in Texas A & M University. Procedia Engineering. 206(6) : 950-957. Texas : USA
Cavalluzzo, K. S., & C.D. Ittner, (2004). Implementing performance measurement innovation. evidence from government, Accounting Organization and Society. 29 : 243-267.
Norreklit, H. (2000). The balance on the balance scorecard a critical analysis of some of its assumptions, Management Accounting Research. 11(1) : 65-88.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.) New York : McGrew-Hill.
