ความคิดเชิงนามธรรมของสังคมพหุวัฒนธรรมในสถาปัตยกรรมของภาคใต้ : รูปแบบศิลปะจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิเคราะห์ความคิดเชิงนามธรรมของสังคมพหุวัฒนธรรมรูปแบบศิลปะจีน ในสถาปัตยกรรมของภาคใต้ เป็นการวิเคราะห์รูปธรรมด้านองค์ประกอบศิลป์ เนื้อหาสาระทางพุทธศาสนา และรูปแบบการแสดงออกที่ผสมผสานความหลากหลายของพหุวัฒนธรรม ในสมัยรัตนโกสินทร์ (รัชกาลที่ 1-รัชกาลที่ 9) จำนวน 19 วัด และเพื่ออนุรักษ์ สืบทอด สืบสาน และส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรมด้านพุทธศิลป์ของภาคใต้
ผลการวิเคราะห์ ความคิดเชิงนามธรรมของสังคมพหุวัฒนธรรมรูปแบบศิลปะจีน ในสถาปัตยกรรมของภาคใต้ ที่มีความโดดเด่นของรูปแบบ ประกอบด้วยองค์ประกอบศิลป์สร้างสรรค์รูปธรรม ที่มีเนื้อหาด้านพระพุทธศาสนา และความเชื่อ ประเพณี วิถีชีวิตในศิลปะจีน และความเชื่อของท้องถิ่นภาคใต้ ที่ปรากฏในงานสถาปัตยกรรมเกี่ยวข้องกับสังคมของภาคใต้ โดยมีศาสนาพุทธเป็นแกนในการดำเนินชีวิตและความเชื่อท้องถิ่นภาคใต้ เชื่อมโยงในรูปแบบการแสดงออกของรูปธรรมในการประกอบกันของรูปทรงที่มีการผสมผสานในงาน เกิดความงาม วิธีคิด ของรสนิยมการแสดงออกที่ตรงไปตรงมาเรียบง่าย มีความหลากหลายในความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน โดยการประกอบกันของรูปแบบศิลปะจีน ซึ่งปรากฏการผสมผสานความเป็นเอกภาพในสถาปัตยกรรม เกิดเป็นชุดความรู้ที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ภูมิปัญญา ที่แสดงออกถึงความเชื่อ ความศรัทธา ประเพณี ศิลปวัฒนธรรม วิถีชีวิต และสังคมชุมชนในภาคใต้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชลูด นิ่มเสมอ. (2534). องค์ประกอบของศิลปะ. ไทยวัฒนาพานิช.
ปัญญา เทพสิงห์. (2548). ศิลปะเอเชีย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรณิภา ณ สงขลา. (2534). จิตรกรรมไทยประเพณี ชุดที่ 001 เล่มที่ 2 วรรณกรรม. อมรินทร์.
สถาบันทักษิณคดีศึกษา. (2529). สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ เล่มที่ 9. มูลนิธิทักษิณคดีศึกษา.
สมพร ธุรี. (2555). การวิเคราะห์ทัศนศิลป์ พิมพ์ครั้งที่ 2. ทริปเปิ้ล เอ็ดดูเคชั่น
สมพร ธุรี. (2565). พุทธศิลป์ของภาคใต้: แนวความคิดเชิงนามธรรมในรูปธรรมแบบพหุวัฒนธรรม. ทริปเปิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
สันติ เล็กสุขุม. (2550). ความสัมพันธ์จีน – ไทยโยงใยในลวดลายประดับ. เมืองโบราณ.
สุชาติ เถาทอง. (2559). ศิลปะวิจัย. จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
สุชาติ เถาทอง. (2553). การวิจัยสร้างสรรค์ทัศนศิลป์. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุเชาวน์ พลอยชุม. (2545). สุนทรียศาสตร์. มหามกุฏราชวิทยาลัย.
อมรา พงศาพิชญ์. (2545). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม: กระบวนทัศน์และบทบาทในประชาสังคม. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
