DEVELOPMENT OF WOMEN'S CLOTHING STYLES FROM SECOND-HAND DENIM
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) study styles of women's clothing from second-hand denim, 2) design women's clothing from second-hand denim, and 3) assess the satisfaction of developing women's clothing styles from denim fabrics. Second, the sample group was students in the Department of Clothing Technology and Patterns at the Rajamangala University of Technology Krungthep, with 50 students. The instrument used to collect data was the satisfaction assessment form for the sample group towards women's clothing made from second-hand denim. The data were analyzed by finding the percentage, mean, and standard deviation. The study of women's clothing styles made from second-hand denim found that second-hand denim clothing was designed by combining thick and hard denim with techniques. The sewing comes from pleating, inserting the fabric, cutting the fabric, and using decorative materials such as metal straps, tassels, ruffles, and tear marks in the design and sewing to make the clothes look soft and beautiful to wear. To create a distinctive design to meet the needs of adolescents Development of women's clothing styles from second-hand denim There are operating steps as follows: The researcher designed six sets of women's clothing from second-hand fabrics. The designs were selected by five experts, consisting of three experts in sewing and two in format, leaving only three sets of plans for actual sewing. It starts with making a prototype pattern, laying out the cutouts, and sewing. Then, bring the finished set to a satisfaction assessment. By giving a sample group of students in the Department of Clothing Technology and Patterns Faculty of the Home Economics Technology Rajamangala University of Technology Krungthep, 50 people assessed their satisfaction with the styles of women's clothing made from second-hand denim. The research results found that most assessors were 18–21 years old. The satisfaction level was high (=4.36, SD=0.82). Considering each item, it was found that the second set had the highest level of satisfaction (=4.44, SD=0.80). The third set had a high level of satisfaction (=4.37, SD=0.81), and the first set had a high level of satisfaction (=4.29, SD=0.86).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
จันทรรัตน์ ศิริวุฒิพงศ์. (2564). การพัฒนารูปแบบผ้าคลุมศีรษะสำเร็จรูปของสตรีมุสลิมด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปPhotoshop กรณีศึกษา: กลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านคลองเนียง ตำบลกระบี่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่. วารสารวิชาการ สถาบันการอาชีวศึกษาภาคใต้ 1. 6(1), 86-79.
จันทรรัตน์ ศิริวุฒิพงศ์, ลัคคนา ส่วนลม้าย, อารียา สารคำ, อารีญา แสงส่อง, สถาพร ศรีสุข. (2564). การออกแบบหน้ากากผ้า และฮิญาบเพื่อป้อกันเชื้อโรคของสตรีมุสลิม. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.กรุงเทพ. 3(1), 38-48.
เจียรนัย เล็กอุทัย และจักราวุธ พานิชโยทัย. (2554). การพัฒนาโปรแกรมการออกแบบผ้าจก วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 19(2), 75-80.
ฐปนีย์ ศรีแก้ว และตติยา เทพพิทักษ์. (2560). การออกแบบเครื่องแต่งกายสตรีสำหรับผู้บริโภคสีเขียว. วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. 10(2), 125-141.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: สามัญบิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
วลิสษา โสวรรณา. (2558). การออกแบบเครื่องแต่งกายสุภาพสตรี (ภาคนิพนธ์ปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).เทคโนโลยีราชมงคลพระนคร, กรุงเทพฯ.
อฐิติยา เนาไพร, กานติมา โต๊ะระมัน, ณปภัช จันทร์เมือง, และอัจฉรสิริ อนุมณี. (2564). การพัฒนาการออกแบบเสื้อผ้ามัดย้อมแฟชั่นสำหรับสตรีวัยรุ่นมุสลิม. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ไอรดา สุดสังข์. (2559). การออกแบบและพัฒนาชุดทำงานสตรีด้วยเทคนิคการจับจีบจากผ้าทอลายดอกปีบ จังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 7(2), 170-179.