การทดลองใช้ประโยชน์จากเปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อย เพื่อความเป็นไปได้ของวัสดุ สำหรับงานออกแบบผลิตภัณฑ์

Main Article Content

เยาวรัตน์ สิริวัฒนานุสรณ์
จรัล รัตนโชตินันท์
วราภรณ์ แพงป้อง
ชลัช โกตระกูล

บทคัดย่อ

งานวิจัย นี้มีวัตถุประสงค์  1. เพื่อศึกษาและทดลองการผลิตวัสดุเปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อยไม้ยางพาราคุณสมบัติของวัสดุในการอัดขึ้นรูป  2. ทดสอบคุณสมบัติทางกายภาพ ความสามารถในการรับน้ำหนัก เพื่อนำไปสู่ความเป็นไปได้ในการใช้เป็นของวัสดุสำหรับงานออกแบบผลิตภัณฑ์ โดยการดำเนินการเป็นการวิจัยเชิงทดลอง โดยใช้วัสดุจากเปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อย และใช้กาวแป้งเปียกเป็นตัวประสาน อัตราส่วนนี้ใช้เป็นอัตราส่วนที่ทดสอบขึ้นเพื่อให้ได้ค่าที่เหมาะสม คือ เปลือกลูกหยี 35% กาวแป้งเปียก 60% ขี้เลื่อยไม้ยางพารา 5 % ผสมและอัดขึ้นรูป ตากแดดจัด 7 วัน การทดสอบแบ่งเป็น 2 ชนิด Test ก เปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อยหยาบ ขนาด 6.5x18.5x1.5 ซม. และ Test ข เปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อยละเอียด ขนาด 6.5x18.5x2 ซม. ใช้ตัวทดลองทั้งหมด 4 ตัวทดลอง และทำการหาค่าความชื้นและความสามารถในการรับน้ำหนัก ค่าเฉลี่ยความชื้นของวัสดุ Test ก1  ความชื้น 11.5 % Test ก2  ความชื้น 13 % Test ข1 ความชื้น 10.5% Test ข2 ความชื้น 12.75% ความสามารถในการรับน้ำหนัก โดยมีค่าเฉลี่ย Test ก1 สามารถรับน้ำหนักได้ 2.725 กก./ตร.ซม. Test ก2 สามารถรับน้ำหนักได้ 3.475 กก./ตร.ซม. และ Test ข1 สามารถรับน้ำหนักได้ 3.625 กก./ตร.ซม. Test ข2 สามารถรับน้ำหนักได้ 4.075 กก./ตร.ซม. ความสามารถในการรับน้ำหนักของแต่ละชนิดวัสดุ จะเห็นว่า Test ข จะมีการรับน้ำหนักได้ดีกว่า แต่ทั้งสองชนิดการทดลองมีความเป็นไปได้ในการใช้เป็นของวัสดุสำหรับงานออกแบบผลิตภัณฑ์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สิริวัฒนานุสรณ์ เ., รัตนโชตินันท์ จ., แพงป้อง ว., & โกตระกูล ช. (2021). การทดลองใช้ประโยชน์จากเปลือกลูกหยีผสมขี้เลื่อย เพื่อความเป็นไปได้ของวัสดุ สำหรับงานออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.กรุงเทพ, 3(1), 59–71. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/larts-journal/article/view/247538
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จันทร์ธรรม อินทรีย์เกิด และบุญเลิศ โอฐสู. (2563). การแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมตามหลักภาวนา 4. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 4(2), 87-105.

ตระกูลพันธ์ พัชรเมธา. (2558). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์จากขี้เลื่อยไม้ยางพารา. วารสารวิชาการ สิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 14(1), 83-94.

ทรงวุฒิ เอกวุฒิวงศา. (2557). การศึกษาและพัฒนากระบวนการใช้ประโยชน์จากเศษ วัชพืชในนาข้าวพื้นที่ภาคกลาง เพื่อประยุกต์ใช้ในการ ออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัยและการสร้างสรรค์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 11(2), 42-67.

วรรณวิภา ไชยชาญ, วีระศักดิ์ ไชยชาญ, และเอนก สาวะอินทร์. (2561). รายงานการวิจัย เรื่อง กระถางเพาะชำจากกากกาแฟ ปูนขาวจากเปลือกหอยและขี้เลื่อยไม้ยางพารา. สงขลา: มหาวิทยาลัยศรีวิชัย.

อาศิรา พนาราม. (2554). วัสดุ การออกแบบ สร้างแรงบันดาลใจ–พัฒนาการของไม้วีเนียร์. สืบค้นจาก https://tcdc.or.th.

โอภาส เมืองยศ. (2560). ความแข็งแรงของวัสดุ(Strength of material). สืบค้นจาก https://sites.google.com/site/opasmuongyot2540/khwam-khaeng-raeng-khxng-wasdu-strength-of-material