ประติมากรรมนุ่มในศิลปกรรมร่วมสมัย

บทคัดย่อ

                ศิลปะที่สะท้อนพื้นฐานชีวิตเรื่องราวแท้จริงของบริบทสังคมตามสมัยนิยม  ยุคศิลปะพ็อพ อาร์ต   (Pop Art) เป็นศิลปะที่เฉลิมฉลองวัฒนธรรมหรือศิลปะระดับล่าง  โดยมีศิลปะชั้นสูงเป็นขั้วตรงกันข้าม  ซึ่งศิลปะชั้นสูงที่กล่าวมา  หมายถึงงานศิลปะที่ได้รับการยกย่องเป็นผลงานที่มีคุณภาพ  มีคุณค่า  แต่ละชิ้นมีความหมายเป็นต้นแบบตามต้นฉบับ  ซึ่งรูปแบบวิธีคิด และวิธีการทำงานส่งผลให้งานศิลปะในยุคหลังสมัยใหม่ โพสโมเดิร์นนิสม์  (Postmodernism)  ซึ่งเป็นศิลปะที่เกิดจากสิ่งที่คนชอบและคุ้นเคยมาใช้นั่นเอง ส่งผลให้ศิลปะพ็อพ  อาร์ต เป็นที่ชื่นชอบทั่วไปกลายเป็น  “ประชานิยม” จากข้อมูลข้างต้นจะเห็นได้ว่า  ในยุคสมัยนั้นมีความก้าวหน้า  การพัฒนาเทคนิค  และแนวความคิดที่แปลกใหม่ จะเห็นได้จากงานประติมากรรมรูปปั้น งานแกะสลักหินอ่อน  และงานหล่อสำริด  โดยส่วนใหญ่จะเป็นรูปเหมือนจริง  หรืออนุสาวรีย์แต่ประติมากรรมของศิลปิน  แคลส์  โอลเดนเบิร์ก (Claes Oldenburg)  ได้สร้างผลงานศิลปะจากวัสดุใหม่ๆ เช่น   ไม้หนีบผ้า  กระดุม  ก๊อกน้ำ   สายยาง  และขนมพาย  สร้างเป็นผลงานประติมากรรมขนาดใหญ่ซึ่งเรียกว่าประติมากรรมนุ่ม  (Soft Sculpture) สามารถนำเสนอให้เห็นถึงความผิดธรรมชาติของวัตถุนั้นๆ  เช่น วัตถุที่มีขนาดเล็กกลายเป็นวัตถุที่มีขนาดใหญ่  และวัตถุที่มีความแข็งกลายเป็นวัตถุที่อ่อนนุ่ม  อีกทั้งยังถูกค้นพบว่ามีศิลปินหญิง  ยะโยะอิ  คุสะมะ  (Kusama  yayoi)  และโจแอนนา วาสคอนเซลอส  (Joana Vasconcelos) ต้องการนำเสนอเกี่ยวกับเรื่องเพศ  อันเป็นเหตุให้ศิลปินหญิงสร้างสรรค์ผลงานด้วยประติมากรรมนุ่ม  ในการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา แนวความคิดหรือแรงบันดาลใจ   วัสดุที่ศิลปินนำมาสร้างผลงานประติมากรรมนุ่มที่สอดคล้อง   และตรงกับแนวความคิด  ส่งผลให้เกิดเป็นผลงานศิลปะที่กระตุ้นตอบสนองทางความรู้สึกโดยแสดงออกด้วยผลงานประติมากรรมนุ่ม