ปัจจัยสมรรถนะในการทำงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของ พนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยสมรรถนะในการทำงานและระดับประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร และ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยสมรรถนะในการทำงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน โดยการเลือกกลุ่มตัวอย่าง ผู้วิจัยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติ t-test, สถิติ F-test และการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหูคูณ กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับปัจจัยสมรรถนะในการทำงานของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ ด้านความรู้ ค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านทักษะ ด้านแรงจูงใจและเจตคติ และด้านบุคลิกลักษณะประจำตัวของบุคคล และด้านความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเอง ตามลำดับ และระดับปัจจัยประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ได้แก่ ด้านคุณภาพของงาน มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมา คือ ด้านปริมาณงาน ด้านเวลา และด้านค่าใช้จ่าย ตามลำดับ และ 2) ปัจจัยสมรรถนะในการทำงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของพนักงานบริษัทเอกชนในกรุงเทพมหานคร ประกอบด้วย ด้านความรู้ ด้านทักษะ ด้านแรงจูงใจและเจตคติ ด้านบุคลิกลักษณะประจำตัวของบุคคล และด้านความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเอง ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 องค์ความรู้จากงานวิจัยนี้ สามารถนำไปประยุกต์ใช้การพัฒนาสมรรถนะในการทำงาน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานในยุคดิจิทัลของพนักงาน ซึ่งถือเป็นปัจจัยสำคัญในบริหารจัดการองค์การให้ประสบความสำเร็จในอนาคต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤตพล ณ พัทลุง และปิยะมาศ สื่อสวัสดิ์วณิชย์ .(2567). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานบริษัทเอกชนในจังหวัดสงขลา. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(1), 218-233.
จันทร์จิรา เหลาราช .(2564). ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการปรับเปลี่ยนสู่องค์กรดิจิทัล. วารสนสนเทศศาสตร์, 39(4), 1-14.
ชัยรัตน์ ชามพูนท, กมลพร กัลป์ยาณมิตร, สถิต นิยมญาติ, และทัศนีย์ ลักขณาภิชนชัช. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในยุคการเปลี่ยนฉับพลันทางดิจิทัล.วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 8(1), 195-208.
ชัยวุฒิ เทโพธิ์. (2563). ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของพนักงานในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 14(1), 251-265.
ณัฐวัฒน์ ศรีรอด, ชุลีวรรณ โชติวงษ์ และ จุฑารัตน์ ปิณฑะแพทย์. (2564). ปัจจัยสมรรถนะที่สัมพันธ์ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของพนักงานกลุ่มปฏิบัติการสาขาที่ผ่านการอบรมในรูปแบบ E-Learning กรณีศึกษา บริษัท โฮม โปรดักส์ เซ็นเตอร์ จำกัด. วารสารพัฒนาธุรกิจและอุตสาหกรรม, 1(1), 54-63.
บุญช่วง ศรีธรราษฎร์ม .(2561). ผลกระทบของความชำนาญในวิชาชีพบัญชีที่มีต่อประสิทธิภาพการทำงานของนักบัญชีบริษัทกลุ่มร้อยแก่นสารสินธุ์. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 13(2), 103-124.
พิมพ์นิภา ฤทธิบุตร. (2566). การพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรกับประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของเทศบาลตำบลบ้านกลาง จังหวัดปทุมธานี. วารสารสหวิทยาการพัฒนา, 2(1), 83-95.
ภนิดา โพธิ์เกษม, ธารกมล ฐานะชาลา, อัศวิน เสนีชัย, ชุติมา เกตุษา, และพัทธ์ธีรา จิรอุดมสาโรจน์. (2567). ปัจจัยในการเสริมสร้างสมรรถนะในการปฏิบัติงานของพนักงานฝ่ายขายเครื่องสำอางเขตบางกะปิ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 18(3), 98-106.
ภาวิน ชินะโชติ. (2567). สมรรถนะการปฏิบัติงานในยุคดิจิทัลของพนักงาน บริษัท ฟังก์ชั่น อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด (มหาชน). วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 18(1), 122-131.
สุนันท์ ฮ้อแสงชัย และทวีป พรหมอยู่. (2564). ปัจจัยเสริมสร้างสมรรถนะการปฏิบัติงานและสมรรถนะการปฏิบัติงานในยุคดิจิทัล. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 6(1), 51-64.
สุปัญทิพา กีรติฤทธิกุล และนพพงศ์ เกิดเงิน. (2567). ปัจจัยด้านสมรรถนะของพนักงานขับรถที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของธุรกิจขนส่งสินค้าควบคุมอุณหภูมิในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(1), 440-454.
สุพิชญา วงศ์วาสนา. (2567). ผลกระทบจาก COVID-19 ต่อสมรรถนะในการทำงานที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานตรวจรัยลงทะเบียนท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วารสารรัชต์ภาคย์, 18(59), 562-578.
สุพิชัย ชูกิตติกุล และจันทนา แสนสุข. (2561). แรงจูงใจที่ส่งผลต่อขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานและประสิทธิภาพการทำงานของครูวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารเซนต์จอห์น, 21(29), 1-18.
โสมวลี ชยามฤต. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับยุคดิจิทัลขององค์การภาครัฐและเอกชน. วารสารสหวิทยาการมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 38-50.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons.
Davies, B., & Ellison, L. (1997). School Leadership for the 21st Century. London: Rutledge.
McClelland, D. C. (1998). Identifying competencies with behavioral-event interviews. Psychological Science, 9(5), 331-339.
Parry, S. B. (1997). Evaluating the Impact of Training. Virginia: American Society for Training and Development.
Peterson, E., and Plowman, E.G. (1989). Business Organization and Management. Homewood Illinois: Richard D. Irwin.
Richard, E. (1982). The Competent Manager: A Model for Effective Performance. New York: John Wiley & Sons.
Spencer, L. M., & Spencer, S.M. (1993). Competence at Work: Models for Superior Performance. New York: John Wiley & Sons.
