ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดำเนินธุรกิจตามแนวทางเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับปัจจัยพื้นฐานด้านความยั่งยืน และระดับความสำเร็จของธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร และศึกษาปัจจัยพื้นฐานด้านความยั่งยืน ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางในกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แนวคิดปัจจัยพื้นฐานด้านความยั่งยืน และปัจจัยของความสำเร็จของธุรกิจ ตามแนวคิดของ Pletnev & Barkhatov (2016) กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ประกอบการธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางจำนวน 400 ราย ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เครื่องมือ คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์การถดถอย และใช้หลักการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับปัจจัยพื้นฐานด้านความยั่งยืน โดยรวมอยู่ใระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.46 ดังนี้ ด้านมิติสิ่งแวดล้อม รองลงมาคือ ด้านมิติสังคม และด้านมิติธรรมาภิบาล ตามลำดับ 2) ระดับความสำเร็จของธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางในเขตกรุงเทพมหานคร โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ดังนี้ ด้านกำไร รองลงมาคือ ด้านจำนวนลูกค้า และด้านยอดขาย ตามลำดับ 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดำเนินธุรกิจตามแนวทางเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน ได้แก่ ด้านมิติสิ่งแวดล้อม ด้านมิติสังคม และด้านมิติธรรมาภิบาล ตามลำดับ ทั้งนี้ ความเป็นไปได้ในการพยากรณ์ของตัวแปรทั้งหมดรวมกันมีความแม่นยำที่ร้อยละ 72 องค์ความรู้ใหม่จากการวิจัย คือ ธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลางที่อยู่ในช่วงขยายตัวสามารถสร้าง “ความได้เปรียบเชิงปรับตัว” ได้ หากบูรณาการแนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน และปัจจัยพื้นฐานด้านความยั่งยืนเข้ากับโครงสร้างการบริหารลูกค้า ซึ่งไม่เพียงช่วยรักษาฐานลูกค้าในยุคที่ผู้บริโภคให้ความสำคัญกับความยั่งยืน แต่ยังเป็นกลยุทธ์สำคัญในการเติบโตอย่างมั่นคงในระยะยาว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เจนวิทย์ ข้าวทวี และ ภัครดา เกิดประทุม. (2566). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์สู่ความสำเร็จการเป็นผู้นำตลาด ผลิตภัณฑ์โปรตีนเสริมทางการแพทย์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ชล บุนนาค และคณะ. (2564). SDG Insights | สถานะประเทศไทยจาก SDG Index: 4 ปีผ่านไป อะไรดีขึ้นหรือแย่ลงบ้าง? สืบค้นจาก https://progreenecon.wordpress.com/
ณิชากร ปั้นมณี. (2567). แนวทางการพัฒนาธุรกิจขนส่งเอ็กซ์เพรสไทยสู่ความยั่งยืน. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(2), 945–954.
โตสิต วิสาลเสสถ์, ชลวิทย์ เจียรจิตต์ และ อัญชลี ศรีกุลชาญ. (2567). การพัฒนารูปแบบการดำเนินธุรกิจเพื่อสังคมอย่างยั่งยืน. วารสารการพัฒนาที่ยั่งยืน, 12(1), 45–62.
ธนะพัฒน์ วิริต. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จการดำเนินธุรกิจ (SMEs) จากสภาวะ การแพร่ระบาดโรคโควิด-19 ของผู้ประกอบการในจังหวัดปทุมธานี. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(2), 458-473.
นิภาพร พิระภาค และ ฐิตาภรณ์ สินจรูญศักดิ์. (2567). ผลกระทบของความรับผิดชอบต่อสังคม องค์ประกอบคณะกรรมการบริษัทและการเปิดเผยรายงานความยั่งยืนที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพผลการดำเนินงานของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(7), 1–14.
พิชญาภัค เพชรสีสุข. (2565). “ESG” แนวคิดความยั่งยืนที่องค์กรควรใช้เป็นเครื่องมือหรือแค่เทรนด์ตามกระแส. สืบค้นจาก https://www.nia.or.th
ภัณฑิลา เลิศชาคร และมนวิกา ผดุงสิทธิ์. (2568). ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีชี้วัดความยั่งยืนและความเสี่ยงเฉพาะตัวของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์และการจัดการ, 15(2), 88–105.
ศักดิ์ชายวัฒนา สุทนต์, ฟ้าใส สามารถ และ ฐิติมา โห้ลำยอง. (2566). ESG: เครื่องมือที่จะสร้างการเติบโตในระยะยาวและยั่งยืนให้กับธุรกิจ. วารสารบริหารธุรกิจและนวัตกรรม, 9(1), 112–128.
ศูนย์พัฒนาธุรกิจเพื่อความยั่งยืน. (2566). Capital Markets Note: ESG ปัจจัยสำคัญสู่แนวทางการประกอบธุรกิจตามหลักความยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สมาคมบริษัทหลักทรัพย์ไทย.
อภิญญา สิระนาท. (2564). การนําเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGS) มาวัดผลกระทบมีความสำคัญต่อภาค ธุรกิจอย่างไร?. สืบค้นจาก https://shorturl.asia/p1LGq
Chittithaworn, C., Islam, M. A., Keawchana, T., & Yusuf, D. H. M. (2011). Factors Affecting Business Success of Small & Medium Enterprises (SMEs) in Thailand. Asian Social Science, 7(5), 180-190.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2009). Principles of Marketing. (13th ed.). New Jersey: Pearson.
Steiner, A. (2018). Administrator's Statement. New York: United Nations Development Programme.
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis, (2nd ed.). New York: Harper and Row.
