วิเคราะห์การสาธยายธรรมเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติสมถกรรมฐาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการสาธยายธรรมในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อวิเคราะห์การสาธยายธรรมเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติสมถกรรมฐาน ระเบียบวิธีวิจัยใช้การวิจัยเอกสาร วิเคราะห์เชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า 1) สาธยายธรรมในคัมภีร์ในพระพุทธศาสนา หมายถึง การท่อง การสวด การทบทวน เพื่อให้จำได้หรือเรียกว่าการสวดมนต์เป็นการสรรเสริญคุณคำสอนของพระพุทธเจ้า เมื่อน้อมใจตามบทสวดและได้พิจารณาความหมาย ย่อมเกิดความเข้าใจในธรรมนั้นเป็นปรมัตถ์ หรือพิจารณาเสียง จิต หรือสติในขณะสาธยาย ใจย่อมเกิดปีติปราโมทย์ กายย่อมสงบ จิตย่อมตั้งมั่น 2) การสาธยายธรรมเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติสมถกรรมฐาน การสาธยายธรรมย่อมตรึกตรองเพ่งดูด้วยใจซึ่งทำตามที่ได้ฟังมาจำได้คล่องปาก เจนใจ ย่อมเข้าใจในธรรม ใจย่อมปีติ ปราโมทย์ เมื่อใจเกิดปีติแล้วกายย่อมสงบผู้มีกายสงบย่อมเกิดความสุข เมื่อมีความสุขทางใจจิตย่อมตั้งมั่นเป็นสมาธิ กิเลสทั้งหลายย่อมสงบระงับนิวรณ์จัดเป็นสัมมาทิฏฐิ เป็นการส่งเสริมการปฏิบัติสมถกรรมฐาน เป็นเหตุแห่งการหลุดพ้น
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิราภรณ์ ผันสว่าง, พระครูกิตติวราทร, อมรรัตน์ ผันสว่าง, เอกราช โฆษิตพิมานเวช และ ระพีพัฒน์ หาญโสภา. (2567). รูปแบบการสร้างภูมิคุ้มกันและแก้ไขการทะเลาะวิวาทอย่างสร้างสรรค์ โดยใช้หลักอริยสัจสี่ของเยาวชนกลุ่มเปราะบาง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 401–420.
พระชานุวัฒน์ ฉวีลักษณ์. (2567). คุณค่าการสวดอุปปาตะสันติคาถาเพื่อพัฒนาสมาธิของผู้ปฏิบัติธรรม วัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(3), 693–702.
พระภาวนาพิศาลเมธี วิ. (ประเสริฐ มนฺตเสวี). (2566). การยกอารมณ์ฌานขึ้นสู่วิปัสสนาตามแนวอานาปานสติภาวนา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.
พระมหาวุฒิชัย วุฑฒิชโย. (2563). การศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการพัฒนาจิตของกรรมฐาน 5 สายในสังคมไทย. วารสารธรรมธารา, 6(1), 3-50.
พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2553). วิปัสสนานัย เล่ม 1. พระคันธสาราภิวงศ์ (แปลและเรียบเรียง). กรุงเทพฯ: ประยูรสาส์นไทยการพิมพ์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2560). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2563). สวดมนต์ต้องไม่โค่นสาธยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.
Damnoen, P. S., Siri, P., Supattho, P. S., & Kaewwilai, K. (2021). The Development of Student Characteristics in According to the Nawaluk Framework of the Buddhist integration of Buddhapanya Sri Thawarawadee Buddhist College. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(2), 126–135.
Klomkul, L., Damnoen, S., Sawasdee, U., & Wilairadtanakun, A. (2023). Network Development of Buddhist Communication Innovative Space For Media Literacy of Thai Youths. Journal of Namibian Studies: History Politics Culture, 35, 919-935.