การพัฒนากระบวนการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวงตามหลักพุทธธรรมสำหรับครูสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวง
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวง 2) เพื่อพัฒนากระบวนการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวงสำหรับครูสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวง 3) เพื่อทดลองใช้กระบวนการสอนฯ และ 4) เพื่อประเมินกระบวนการสอนฯ รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ใช้แนวคิดเกี่ยวกับองค์ประกอบการสอน กระบวนการสอน และหลักพุทธธรรมเป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัย คือ สำนักเรียนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีทั่วประเทศ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารและครู จำนวน 302 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบสุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 4 ชนิด คือ 1) แบบสอบถาม 2) แบบประชุมเชิงปฏิบัติการ 3) คู่มือการใช้กระบวนการสอนฯ แบบประเมินพึงพอใจ และ 4) แบบประเมินกระบวนการสอนฯ วิเคราะห์ข้อมูลการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้สถิติพื้นฐาน คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า
1. การศึกษาสภาพการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีสนามหลวง พบว่า หลักสูตร การจัดการเรียนการสอน กิจกรรมการเรียนการสอน สื่อการเรียนการสอนและการวัดและประเมินผล ทั้ง 5 ด้านนั้น การจัดการเรียนการสอนอยู่อันดับ 1
2. การพัฒนากระบวนการสอนฯ มี 4 ขั้น คือ 1) การกำหนดเส้นทางเดินเรื่อง : การกำหนดปัญหา (ทุกข์) (Plan) 2) การตั้งคำถามนำเข้าสู่กิจกรรมการสอน : การตั้งสมมติฐาน (สมุทัย) (Do) 3) การดำเนินกิจกรรมการสอน : การทดลองและเก็บข้อมูล (นิโรธ) (Check) และ 4) การประเมินผลการสอน : การวิเคราะห์ข้อมูลและสรุปผล (มรรค) (Act) มี 5 องค์ประกอบคือ (1) วัตถุประสงค์ (2) การบูรณาการหลักอริยสัจ 4 (3) บทบาทผู้สอน (4) บทบาทผู้เรียนและ (5) กิจกรรมการเรียนการสอน
3. การทดลองใช้กระบวนการสอนฯ มีผลพึงพอใจในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
4. การประเมินกระบวนการสอนฯ มีผลประเมินในภาพรวมในระดับมาก
องค์ความรู้เป็นผลการศึกษาวิจัยดังกล่าว คือ “ABS” ได้แก่ A = Ariyasacca หลักอริยสัจ 4 B = Bali Sanam Luang Prapariyattidhamma teaching การสอนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีสนามหลวง และ S = Storyline method วิธีการสอนแบบเล่าเรื่อง ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อการสอนบาลีในปัจจุบันให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชลธิชา หอมฟุ้ง. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนวรรณคดีไทยโดยประยุกต์ใช้อริยสัจสี่เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการอ่านอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. Veridian E-Journal, 8(2), 1313-1326.
ชาริณี ตรีวรัญญู. (2559). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการพัฒนานวัตกรรมการเรียนการสอนของนิสิตนักศึกษาครู โดยใช้แนวคิดการพัฒนาบทเรียนร่วมกันเสริมด้วยกระบวนการคิดการปฏิบัติตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารครุศาสตร์, 45(2), 21-40.
ฐิติวัสส์ สุขป้อม. (2557). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวพุทธวิธีเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ด้านคุณธรรมจริยธรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วารสารเกษมบัณฑิต, 15(1), 56-74.
ทิศนา แขมมณี. (2566). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
พระมหาชัยวัฒน์ ปัญญาวชิโร. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีเพื่อให้เข้าถึงพระไตรปิฎกตามหลักอริยสัจ 4 ของโรงเรียนวัดบ้านขุนเตรียมพุทธศาสตร์ อําเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 8(2), 149-164.
พระมหาสมพงษ์ เกษานุช (2561). สภาพการจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกธรรมและแผนกบาลีของสำนัก ศาสนศึกษา ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 8. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(1), 1-12.
พระมหาสุทัศน์ อุตฺตโร (จันอากาศ). (2566). การศึึกษารูปแบบการจััดการเรียนรู้พระปริยัติิธรรมแผนกธรรมของสำนักศาสนศึึกษาในเขตอำเภอน้ำพอง จัังหวััดขอนแก่น. วารสารสถาบันวิจัยพิมลธรรม, 10(3), 23-37.
เพ็ญพิศุทธิ์ ใจสนิท. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการจัดการเรียนการสอนที่เน้นความแตกต่างระหว่างบุคคลเพื่อส่งเสริมความสามารถในการออกแบบการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง, 5(2), 1-17.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2557). คู่มือการจัดระบบการเรียนการสอนที่ยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : ศูนย์เรียนรู้การผลิตและจัดการธุรกิจสิ่งพิมพ์ดิจิตอล มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2564). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 43). กรุงเทพฯ: ผลิธัมม์.
สำนักงานแม่กองบาลีสนามหลวง. (2566). เรื่องสอบบาลีของสนามหลวงแผนกบาลี. กรุงเทพฯ: อาทรการพิมพ์.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude