พยาบาลวิชาชีพในยุคดิจิทัลต่อการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์และบทบาทในการสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนในโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ ของกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ในประเทศไทยเป็นอุตสาหกรรมที่เติบโตอย่างต่อเนื่อง โดยมีพยาบาลวิชาชีพเป็นกำลังสำคัญในการให้บริการ ซึ่งปัญหาการนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในการให้บริการของพยาบาล อาจส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์และความน่าเชื่อถือของการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ พยาบาลวิชาชีพจำเป็นต้องพัฒนาสมรรถนะเพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว และสามารถปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพตามมาตรฐานสากล โดยบทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาทัศนคติของพยาบาลวิชาชีพต่อการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ในโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ในกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อประเมินบทบาทของพยาบาลในการสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs) ในบริบทของการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการให้บริการ และ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาเพื่อยกระดับคุณภาพการให้บริการทางการแพทย์ในยุคดิจิทัล โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งมีแนวคิดเรื่องการพัฒนาทักษะและการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัย คือโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาลวิชาชีพ จำนวน 400 คน ที่คัดเลือกโดยวิธีเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม และการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติพื้นฐาน เช่น ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ทัศนคติของพยาบาลวิชาชีพต่อการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์เน้นการพัฒนาทักษะและความรู้ ส่วนการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการให้บริการทางการแพทย์ช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานได้มากที่สุด และการสนับสนุนเป้าหมาย SDGs ผ่านการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ได้รับการยอมรับสูง จากงานวิจัยนี้สามารถนำองค์ความรู้ใหม่มาพัฒนาคุณภาพการให้บริการทางการแพทย์ในยุคดิจิทัลเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์อย่างยั่งยืน โดยการฝึกอบรมพยาบาลให้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน ควบคู่กับการดูแลสุขภาพจิตเพื่อลดความเครียดจากการทำงานในสภาพแวดล้อมที่หลากหลายทางวัฒนธรรม และเสริมสร้างความเข้าใจในเป้าหมาย SDGs เพื่อสนับสนุนการเข้าถึงบริการสุขภาพที่มีคุณภาพ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2566). การฟื้นฟูและพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงการแพทย์หลังโควิด-19. กรุงเทพฯ:กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ.
กระทรวงสาธารณสุข. (2564). สมรรถนะวิชาชีพพยาบาลในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.
ธรรมรัตน์ มะโรหบุตร. (2561). ยุทธศาสตร์นโยบายการเป็นศูนย์กลางทางการแพทย์กับสถานการณ์ที่สะท้อนผลกระทบต่อระบบสุขภาพของประเทศไทย. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 14(2),27-41.
ธารทิพย์ ศรีธารทิพย์ และ สวสัดิ์ วรรณรตัน. (2561). การตัดสินใจรับการรักษาพยาบาลในต่างประเทศของคนเมียนมาโดยใช้วิธีกระบวนการตัดสินใจแบบวิเคราะห์ลำดับชั้น. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 10(1), 97-109.
ปิติณัช ราชภักดี. (2566). สมรรถนะดิจิทัลของบัณฑิตพยาบาลจบใหม่. วารสารพยาบาลทหารบก, 24(1), 336-347.
สภาการพยาบาล. (2553). สมรรถนะผู้ประกอบวิชาชีพการ พยาบาลและการผดุงครรภ์. นนทบุรี: ศิริยอดการพิมพ์.
สมาคมโรงพยาบาลเอกชนไทย. (2565). รายงานสถานการณ์การท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ในไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมโรงพยาบาลเอกชนไทย.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ.2566-2580) (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม). สืบค้นจาก http://nscr.nesdc.go.th/wp-content/uploads/2023/03/masterplan_updated2023_080363.pdf
เอื้องพร พิทักษ์สังข์, เจียมรัตน์ โพธิ์เย็น, จันทนา นามเทพ, ราตรี ฉิมฉลอง, ธนวัฒน์ ปัญญาวงค์, วัฒนพรรณ ฤกษ์มงคล และ ศิริพร เลาหสุวรรณพานิช. (2566). ทักษะความเข้าใจและใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของพยาบาลที่ปฏิบัติงาน โรงพยาบาลสังกัดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง. วารสารสภาการพยาบาล, 38(2), 38-48.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. New York: John Wiley & Sons.
Cormack, D. (2020). Cultural Competence in Nursing: A Review of the Literature. Nursing Standard, 35(5), 50-56.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha and the Internal Structure of Tests. Psychometrika, 16, 297–334.
Kothari, A. (2022). International Collaboration in Medical Tourism: Benefits and Challenges. Global Health Action, 15(1), 2022-2034.
McMillan, J H., & Schumacher, S. (1997). Research in Education: A Conceptual Introduction. (4th ed.). New York: Longman.
Puckree, T. (2021). The Impact of Medical Tourism on Healthcare Professionals: A Review of Literature. International Journal of Health Services, 51(3), 321-332.
Rojas, C. (2020). The Impact of Digital Technology on Nursing Efficiency: Evidence from Electronic Health Records and Telemedicine. International Journal of Nursing Studies, 113, 103-109.
Sood, H. (2020). Digital Technology in Nursing: Enhancing Care Delivery and Operational Efficiency. Journal of Nursing Management, 28(5), 1241-1250.
Surakit, P. (2021). Financial Assistance Programs and Accessibility to Healthcare: The Case of Medical Tourism in Thailand. Journal of Medical Systems, 45(7), 1-12.
United Nations. (2015). Transforming Our World: The 2030 Agenda for Sustainable Development. New York: United Nations.
Wong, F. (2022). Stress Management for Nurses Working with International Patients in Medical Tourism: A Systematic Review. Journal of Nursing Science, 39(4), 255-261.
Wootton, R. (2019). Telemedicine in the Future: Reducing Inequities in Healthcare Access. Journal of Telemedicine and Telecare, 25(1), 1-4.