การวิเคราะห์ภาพสะท้อนพฤติกรรมตัวละครผู้หญิงในการ์ตูนดิสนีย์ พิกซาร์และนิทานพื้นบ้านไทย : กรณีศึกษา Brave และ แก้วหน้าม้า

Main Article Content

พรทิพย์ แก้วจันทึก
ลินลดา สมประโคน
ซินยี่ หลี่
ยะ สุ
หนง หย่งฮ่าว
ศุภิสรา เทียนสว่างชัย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์พฤติกรรมของตัวละครที่มีแตกต่างกันในแต่ละสังคมและวัฒนธรรม โดยเลือกศึกษาผ่านพฤติกรรมผู้หญิงในการ์ตูนดิสนีย์พิกซาร์ (Disney Pixar) เรื่อง Brave และนิทานพื้นบ้านไทย เรื่อง แก้วหน้าม้า พฤติกรรมของตัวละครผู้หญิงที่สะท้อนผ่านการกระทำของตัวละครผู้หญิง ที่เผยแพร่ ในเว็บไซต์ Disney+ Hotstar และ www.youtube.com โดยถอดข้อความออกมาในรูปแบบวัจนภาษา
ผลการวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าภาพสะท้อนพฤติกรรมตัวละครผู้หญิง แบ่งได้ 3 ลักษณะ ได้แก่ ผู้หญิง มีความแข็งแกร่งและห้าวหาญดั่งชายชาตรี พฤติกรรมที่ไม่เป็นไปตามอุดมคติของคนในสังคม และพฤติกรรมที่ถูกกำหนดโดยผู้เป็นผู้ปกครอง ดังนี้ ตัวละครต้องการหลุดจากกรอบความเป็นกุลสตรี อย่างเช่น ตัวละครเจ้าหญิง เมอริด้า มีความกล้าหาญ กล้าคิด กล้าพูดในสิ่งที่ตนเองต้องการได้ และมีพฤติกรรมที่ตรงกันข้ามกับขนบธรรมเนียมเดิมที่สังคมคนรุ่นเก่ากำหนด ในขณะที่ตัวละครแก้วหน้าม้านั้นยังเป็นตัวละครผู้หญิงที่ถูกกดทับอยู่ในกรอบแนวคิดแบบยุคเดิมอยู่ แสดงให้เห็นถึงสภาพทางสังคมที่แตกต่างกันระหว่างฝั่งยุโรปและเอเชียที่ถ่ายทอดผ่านสื่อสมัยใหม่

Article Details

How to Cite
แก้วจันทึก พ., สมประโคน ล. ., หลี่ ซ. ., สุ ย. ., หย่งฮ่าว ห. ., & เทียนสว่างชัย ศ. . (2024). การวิเคราะห์ภาพสะท้อนพฤติกรรมตัวละครผู้หญิงในการ์ตูนดิสนีย์ พิกซาร์และนิทานพื้นบ้านไทย : กรณีศึกษา Brave และ แก้วหน้าม้า: . วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(6), 1567–1580. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jemri/article/view/273423
บท
บทความวิจัย

References

กมลทิพย์ จึงเลิศศิริ. (2558). วาทกรรมความเป็นหญิงกับความงามในสังคมไทย(ศิลปนิพนธ์). มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรารัชต์ มหามนตรี. (2557). ภาษิต สำนวน : ภาพสะท้อนโลกทัศน์ของคนไทยต่อผู้หญิง. วารสารอารยธรรมศึกษาโขง-สาละวิน, 5(2), 9-58.

ณัฐปคัลภ์ อัครภูริณาคินทร์. (2563). กลวิธีการเล่าเรื่องและการใช้ภาษาภาพยนตร์ในภาพยนตร์ ที่กํากับโดย หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 24(3), 207-219.

พนิดา หันสวาสดิ์. (2544). กระบวนการผลิตซ้ำภาพลักษณ์ของผู้หญิงในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ภูริทัต ว่องพุฒิพงศ์. (2563). ทฤษฎีโครงสร้างการเล่าเรื่อง (Storytelling). สืบค้นเมื่อ 8 มีนาคม 2567, จาก https://pharmconnection.blogspot.com/2020/09/storytelling.html

สุพัชริณทร์ นาคคงคำ. (2564). ภาพแทนสตรีในวรรณคดีไทยเรื่อง “ขุนช้างขุนแผน”. พิฆเนศวร์สาร,17(2), 43-59.

อวิรุทธ์ ศิริโสภณา และ ประภัสสร จันทร์สถิตย์พร. (2561). การประกอบสร้างความหมายของผู้หญิงที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครหญิงในละครโทรทัศน์ไทยยอดนิยมที่ถูกผลิตซ้ำ ระหว่างปี พ.ศ. 2530-2560. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า, 5(1), 23-40.

Bradshaw, A. (2565). ฝรั่งมีความกตัญญูมั้ย เลี้ยงพ่อแม่ในวัยชรารึเปล่า??. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2567,

จาก https://youtu.be/gTI8JHQQGYs?si=jw-yKSAN5B8jxZoS