การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และแนวทางในการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน 2) เพื่อสร้างและพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน 3) เพื่อทดลองใช้รูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน และ 4) เพื่อศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ) รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ใช้ทฤษฎีระบบเป็นกรอบการวิจัย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย ผู้ปกครอง จำนวน 297 คน และนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3-6 จำนวน 248 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางของ Krejcie and Morgan โดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 4 ชนิด คือ 1) ข้อคำถามสำหรับการสนทนากลุ่ม 2) แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง 3) แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง 4) แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ในกรณีการวิจัยเชิงปริมาณ ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลที่ได้รับจากงานวิจัยครั้งนี้ทำให้โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ) ได้นวัตกรรมและองค์ความรู้ใหม่ คือ รูปแบบ PSE for SEQ ซึ่งเป็นรูปแบบการบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืน ที่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ในการพัฒนาผู้เรียนให้เป็นเยาวชนที่ดีและมีคุณภาพตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาสามารถใช้เป็นแนวทางในปฏิบัติงานและพัฒนาตนเองได้
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กาญจนา เงารังษี. (2559). การศึกษากับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย, 21(2), 13-18.
จารุรัตน์ ปลื้มชัย และ ปณิธาน วรรณวัลย์. (2561). การบริหารจัดการสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในโรงเรียนสังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. 7(25) 283-292.
ณัฐชา จันทร์ดา. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศงานวิชาการภายในโรงเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18 จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ, 13(1), 1-9.
ณัฐนันท์ หอมชื่น, สมศักดิ์ บุญปู่ และ พีรวัฒน์ ชัยสุข. (2566). การพัฒนารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษาตามแนวพุทธของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(3), 731-746.
ธงชัย ดีมูลพันธ์ และ วรกาญจน์ สุขสดเขียว. (2566). การบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของสถานศึกษาในสหวิทยาศึกษาวังสีทา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 28(2), 236-249.
ธีระ รุญเจริญ. (2549). สู่ความเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นิภา เมธธาวีชัย. (2543). วิทยาการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฎธนบุรี.
พิทักษ์ เอ็นดู. (2563). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการสู่คุณภาพผู้เรียนโรงเรียนเทพศิรินทร์ร่มเกล้า. กรุงเทพฯ: โรงเรียนเทพศิรินทร์ร่มเกล้า.
ภิญโญ สาธร. (2549). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ). (2564). แผนปฏิบัติการประจำปีการศึกษา 2564. สมุทรสาคร: โรงเรียนวัดศรีสำราญราษฎร์บำรุง (แช่มประชาอุทิศ).
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และ สมชาย หิรัญกิตติ. (2545). ทฤษฎีองค์การ ฉบับมาตรฐาน. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สวัสดิ์ ประทุมราช. (2531). แนวคิดเชิงทฤษฎี : การวิจัย การวัดและประเมินผล. กรุงเทพฯ: ครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). คู่มือการใช้เครื่องมือประเมินสมรรถนะสำคัญของผู้เรียนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 – 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). ประกาศสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เรื่อง นโยบายและจุดเน้นของสำนักงานคณะกรมการการศึกษาชั้นพื้นฐาน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567–2568 และนโยบายระยะเร่งด่วน (Quick Win) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุญาดา เฮงชัยโย. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารวิชาการสู่คุณภาพมาตรฐานสากลของโรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย นครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 8(5), 29-40.
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2560). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 28(1), 140-153.
สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2549). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่ : แนวคิด และทฤษฎี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Heizer, J., & Render, B. (2004). Operations Management. (7th ed.) New Jersey: Prentice Hall.
Phumphongkhochasorn, P., Damnoen, S., Tuwanno, P. M., Srichan, P. W., & Udomdhammajaree, P. (2022). Educational Quality Assurance and School Management Standards According to International. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 6(1), 1–16.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2007). Management. (9th ed.). London: Prentice Hall.