การใช้สัปปายะ 7 เพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชน วัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการใช้หลักสัปปายะ 7 เพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนวัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน แขวงสมเด็จเจ้าพระยา กรุงเทพมหานคร 2) เพื่อเปรียบเทียบการศึกษาสัปปายะ 7 ของพุทธศาสนิกชนวัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร จำแนกตัวแปรอิสระ และ 3) เพื่อศึกษาแนวคิดข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการใช้หลักสัปปายะ 7 การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ผู้ปฏิบัติธรรมที่มาในวันเสาร์ – อาทิตย์ ณ วัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร จำนวน 500 คน โดยผู้วิจัยใช้ตารางกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างของเครจซี่และ มอร์แกน ได้ขนาดของกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 217 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถาม ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.986 วิเคราะห์สรุปข้อมูลลงตารางประกอบการบรรยาย ผลการวิจัยพบว่า 1) การใช้สัปปายะ 7 มีความคิดเห็นโดยรวมอย่ในระดับมาก วัดพิชยญาติการาม มีความเป็นสัปปายะ 7 เพื่อส่งเสริมผู้ที่มาปฏิบัติธรรม 2) ผลการเปรียบเทียบสัปปายะ 7 ของพุทธศาสนิกชนวัดพิชยญาติการาม เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร พบว่า โดยรวม ไม่แตกต่างกันไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3)แนวทางการพัฒนาสถานปฏิบัติธรรมของวัดพิชยญาติการาม เป็นสัปปายะต่อผู้มาปฏิบัติธรรม คือ มีอาคารสถานที่พร้อมใช้งาน รักษาระดับคุณภาพของสำนักปฏิบัติธรรมของวัด ทำแบบสอบถามของผู้ปฏิบัติธรรม เพิ่มพระวิปัสสนาจารย์ให้มากขึ้น ให้พระวิปัสสนาจารย์มีการสอนตามแนวทางมหาสติปัฏฐานสูตร เพื่อเป็นไปในทิศทางเดียวกัน มีการดูแลความปลอดภัยให้แก่ผู้มาปฏิบัติธรรมได้เป็นอย่างดี ในส่วนที่ชำรุดก็ได้มีการซ่อมแซมปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น ก็จะทำให้เป็นที่สัปปายะต่อผู้ที่เข้ามาปฏิบัติธรรม ทำให้มีการพัฒนาทางด้านบริการตามมาตรฐานให้ดีขึ้น ซึ่งจะทำให้ผู้ที่มาปฏิบัติธรรมนั้น ได้รับความสะดวกสบายสมควรแก่การปฏิบัติธรรมสามารถเข้าใจในการปฏิบัติ และนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ด้วยตนเอง