การประยุกต์ใช้พุทธวิธีการสอนเพื่อแป็นแนวทางการเรียนการสอนศากยบุตรสามเณรสีหะ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษาพุทธวิธีการสอนในคัมภีร์พระพุทธศาสนา เพื่อศึกษาแนวทางการเรียนการสอนศากยบุตรสามเณรสีหะ และเพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้พุทธวิธีการสอนเพื่อเป็นแนวทางการเรียนการสอนศากยบุตรสามเณรสีหะ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหาร และอาจารย์ ของมหาวชิราลงกรณบาลีเถรวาทราชวิทยาลัย จำนวน 13 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า พุทธวิธีการสอนในคัมภีร์พระพุทธศาสนา เป็นวิธีที่พระพุทธเจ้าใช้สอนกับพุทธบริษัทมี 4 วิธี การเรียนการสอนศากยบุตรสามเณรสีหะ ในเบื้องต้นเป็นการปลูกฝังในเรื่องระเบียบวินัย ปลุกฉันทะให้เกิดความพอใจในการศึกษาเล่าเรียน และพยายามให้สามเณรใช้ความคิด เน้นให้ใช้ความจำเป็นหลัก จำแม่แบบต่าง ๆ และเรื่องของระเบียบวินัยเน้นในส่วนของความตั้งใจ และทำความเข้าใจด้วย คือสอนในหลักของไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งศีล เน้นในเรื่องของระเบียบวินัย เรื่องการเรียน สมาธิ เน้นการนุ่งห่มผ้า การตั้งใจเรียน มีจิตใจจดจ่ออยู่กับครูอาจารย์ ปัญญา การทำความเข้าใจในสิ่งที่เรียน เป็นการสอนสามเณรตามหลักไตรสิกขา การประยุกต์ใช้พุทธวิธีการสอนเพื่อเป็นแนวทางการเรียนการสอนศากยบุตรสามเณรสีหะ เนื่องจากสามเณรมาจากหลากหลายพื้นที่ มีพื้นฐานความรู้ที่แตกต่างกัน มีการพูดคุยทำให้สามเณรเกิดความวางใจ พร้อมที่จะเปิดใจแล้วเรียนรู้ร่วมกัน สอนไปตามเนื้อหาที่ได้วางแผนและปรับเปลี่ยนไปตามทักษะของสามเณร โดยการอธิบายซ้ำ ๆ พูดซ้ำ ๆ เพื่อให้สามเณรมีความเข้าใจตรงตามที่สอน หากสามเณรทำไม่ถูก ก็จะไม่บอกว่าผิดในทันที แต่จะบอกสิ่งที่ถูกไปแทน และอบรมในเรื่องการพูดคุย การเดินผ่านผู้ใหญ่ การกราบ การไหว้ จะมีการสอบถามหลังเรียน เมื่อสามเณรตอบไม่ถูก ก็จะไม่บอกผิดในทันที จะอธิบายและบอกสิ่งที่ถูกไปแทน ทำให้เกิดกระบวนการคิดทบทวน ทำให้การเรียนรู้ครบองค์มากกว่าแค่การท่องจำ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ทองล้อม อินทะสร้อย. (2564). รูปแบบการพัฒนาเพื่อส่งเสริมคุณลักษณะสามเณรต้นแบบ ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยพุทธบูรณาการ. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 10(2), 1-14.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2547). โรงเรียนวิถีพุทธ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2560). บวชเณร เห็นชีวิตแห่งการศึกษา สามเณรดี มีปัญญาสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2561). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทางและพุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพฯ: พุทธสมาคมแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์.
สิน งามประโคน. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการศึกษาของวัดสู่คุณภาพชีวิตพระภิกษุ สามเณรในอนาคต. วารสารศิลปการจัดการ, 7(1), 127-140.
Damnoen, P. S., Siri, P., Supattho, P. S., & Kaewwilai, K. (2021). The Development of Student Characteristics in According to the Nawaluk Framework of the Buddhist integration of Buddhapanya Sri Thawarawadee Buddhist College. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(2), 126–135.