การศึกษาผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ เพื่อพัฒนาการเรียนรู้ทักษะการปฏิบัติงานเกษตร ของนักเรียนระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 สาขาเกษตรศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาทักษะการปฏิบัติงานเกษตรของนักเรียนระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่1 สาขาเกษตรศาสตร์ โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ และ2) เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ รูปแบบการวิจัยเป็นแบบก่อนทดลอง โดยใช้แบบแผนการวิจัยกลุ่มเดียววัดครั้งเดียว กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่1 สาขาเกษตรศาสตร์ วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีอุทัยธานี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 1 ห้อง นักเรียน 15 คน ได้มาโดยการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 3 ชนิด คือ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบวัดทักษะปฏิบัติงานเกษตร และ3) แบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า
1) นักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ มีพัฒนาการทักษะการปฏิบัติงานเกษตรเพิ่มขึ้น โดยการวัดพัฒนาการครั้งที่ 1 นักเรียน 8 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 มีพัฒนาการระดับกลาง และนักเรียน 7 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 มีพัฒนาการระดับต้น ครั้งที่ 2 นักเรียน 4 คน คิดเป็นร้อยละ 26.67 มีพัฒนาการระดับสูงมาก นักเรียน 7 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 มีพัฒนาการระดับสูง และนักเรียน 4 คน คิดเป็นร้อยละ 26.67 มีพัฒนาการระดับกลาง และครั้งที่ 3 นักเรียน 11 คน คิดเป็นร้อยละ 73.33 มีพัฒนาการระดับสูงมาก และนักเรียน 4 คน คิดเป็นร้อยละ 26.67 มีพัฒนาการระดับสูง
2) นักเรียนมีพึงพอใจต่อรูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2559). การวัดและประเมินทักษะการปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กุลวดี สอนกลิ่น. (2553). ความหมายของเกษตร. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2565, จาก www.l3nr.org/posts/403148.
ขนิษฐา ชัยรัตนาวรรณ. (2561). แนวทางการขับเคลื่อนและพัฒนาอาชีวศึกษาไทย. วารสารการอาชีวศึกษาภาคกลาง, 2(2), 1-9.
งานประกันคุณภาพและมาตรฐานการศึกษา. (2564). รายงานการประเมินตนเอง ประจำปีการศึกษา 2564. อุทัยธานี: วิทยาลัยเกษตร และเทคโนโลยีอุทัยธานี.
ชาญสิปป์ ศิลารัตน์. (2560). การเสริมสร้างทักษะปฏิบัติ โดยการจัดการเรียนการสอนตามรูปแบบของเดวีส์ที่มีเว็บสนับสนุน สำหรับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบรบือ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ทัศนีย์ การเร็ว. (2554). ผลการจัดกิจกรรมเกษตรที่มีต่อทักษะพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ของเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 34(3-4), 21-30.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิโลบล นิ่มกิ่งรัตน. (2531). การวัดผลภาคปฏิบัติ. วารสารการวัดผลและวิจัยการศึกษา, 4(29), 24-43
ประสาท อิศรปรีดา. (2523). จิตวิทยาการเรียนรูกับการสอน. กรุงเทพฯ: กราฟิคอาร์ต
ปิยะสุดา เพชราเวช. (2564). แนวทางการวัดผลประเมินผลการเรียนรู้ในยุคโควิด. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธิ ศาสตร์ปริทรรศน์, 8(2), 103-115.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2550). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เฮ้าส์ ออฟเคอร์มิสท์.
ระบบบริหารสถานศึกษา ศธ.02 ออนไลน์ สำหรับสถานศึกษาอาชีวศึกษาภาครัฐ. (1 พฤษภาคม 2561). วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีอุทัยธานี สืบค้นข้อมูลวันที่ 1 เมษายน 2565, จาก https://std2018.vec.go.th/web/
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2527). หลักการสร้างแบบทดสอบความถนัดทางการเรียน. กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
วีณา ประชากูล และประสาท เนืองเฉลิม. (2559). รูปแบบการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
วุฒิไกร ศาสสนสุพิน และคณะ (2563). การพัฒนาทักษะปฏิบัติ วิชางานเครื่องมือกลเบื้องต้น ระดับชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่1 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดของเดวีส์. Journal of Buddhist Education and Research: JBER, 6(2), 306-312.
ศุภกร แก้วละเอียด และเจนจิรา มีบุญ. (2558). ความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนการสอนของวิทยาลัยรัตภูมิ. (รายงานการวิจัย). สงขลา : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2552). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนันทา สังขทัศน์. (2556) การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา โดยใช้แนวคิด Balanced Scorecard (BSC).วารสารวิชาการ คณะบริหารธุรกิจ, 8(1), 99- 112.
สุภรณ์ ลิ้มบริบูรณ. (2535). การวัดผลการเรียนภาคปฏิบัติ. สารพัฒนาหลักสูตร, 11(112), 15-18.
สมชาย บุญสุ่น. (2554). ความพึงพอใจของนิสิตที่มีต่อการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 8(3), 47-57.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2565, 17 พฤษภาคม). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช 2562 (ปรับปรุง พ.ศ 2565)
อรวรรณ ธนูศร. 2561. ความพึงพอใจของนิสิตต่อการจัดการเรียนการสอนหลักสูตรการศึกษาบัณฑิตสาขาวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์. (รายงานการวิจัย). สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อรรถวัตร ทิพยเลิศ. (2560). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เสริมสร้างทักษะการปฏิบัติกีตาร์ตามแนวคิดของเดวีส์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาครั้งที่ 2 ประจำปี 2560. มหาสารคาม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Scott, W.A. (1955). Reliability of content analysis: the case of nominal scale coding. Public Opinion Quarterly, 19(3), 321-325.