องค์ประกอบเชิงยืนยันคุณลักษณะการสื่อสารของอาจารย์มหาวิทยาลัยในศตวรรษที่ 21 ที่สอดคล้องกับความต้องการของผู้เรียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบเชิงยืนยันปัจจัยการสื่อสารที่ส่งผลต่อความสำเร็จการถ่ายทอดองค์ความรู้ของอาจารย์มหาวิทยาลัยในศตวรรษที่ 21
ใช้การวิจัยแบบผสมผสาน ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพ โดยวิจัยเชิงปริมาณ เก็บแบบสอบถาม 1,117 ชุด ใช้สถิติการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (Confirmatory Factor Analysis) และการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกอีก 30 คน
ผลการวิจัยพบว่า คุณลักษณะการสื่อสารของอาจารย์มหาวิทยาลัยในศตวรรษที่ 21 ที่สอดคล้องกับความต้องการของผู้เรียนมีทั้งหมด 3 องค์ประกอบ มีทั้งหมด 22 คุณลักษณะ ค่า KMO เท่ากับ .986 ตัวแปรทั้งหมดมีความสัมพันธ์กัน ที่ระดับนัยสำคัญ .01 โดยองค์ประกอบคุณลักษณะการสื่อสารของอาจารย์มหาวิทยาลัย มีน้ำหนักความสำคัญเรียงจากลำดับมากไปน้อย ได้แก่ 1) คุณลักษณะด้านเนื้อหาและความเข้าใจผู้เรียน 2) คุณลักษณะด้านผู้สอน 3) คุณลักษณะด้านบุคลิกภาพและวิธีการพูด สอดคล้องกับข้อมูลจากข้อมูลการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก พบว่า ผู้เรียนต้องการให้ผู้สอนเห็นอกเห็นใจ ให้กำลังใจผู้เรียน ให้เกียรติผู้เรียนในฐานะมนุษย์ซึ่งกันและกัน เข้าใจผู้เรียนว่ามีความแตกต่างกัน ใช้คำพูดที่เหมาะสม ให้ความเท่าเทียมในห้อง เป็นประเด็นที่ถูกพูดถึงมากที่สุดจากผู้ให้สัมภาษณ์ และประเด็นเรื่อง การเรียบเรียงเนื้อหาการสอนให้เข้าใจได้ง่าย ยกตัวอย่างเนื้อหาชัดเจนและเป็นรูปธรรม เป็นลำดับถัดมา
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและความเห็นในวารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน มิใช่ของคณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
กวีภัทร ฉาวชาวนา และปกรณ์ ประจันบาน. (2559). การพัฒนาตัวชี้วัดทักษะการจัดการ
ห้องเรียนในศตวรรษที่ 21 ของครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร,
(4), 197-209.
ทิศนา แสงระวี และเรชา ชูสุวรรณ. (2565). ครูไทยกับการจัดการเรียนรู้ในยุค Digital
Disruption. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน, 9(4), 13-25.
พนมนคร มีราคา. (2017). ครูต้องมีลักษณะอย่างไร...ในศตวรรษที่ 21. วารสาร ศึกษาศาสตร์
มมร, 5(2), 23-35.
พรรณิการ์ สมัคร, วารินท์พร ฟันเฟื่องฟู และเปรมปรีดิ์ โพธิ์ศรีทอง. (2565). การศึกษาความ
คิดเห็นของผู้ใช้หลักสูตรนาฏดุริยางคศิลป์ ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ พุทธศักราช
ประเภทวิชาศิลปกรรม วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี. วารสารวไลยอลงกรณ์
ปริทัศน์, 12(1), 47-62.
รชต กฤตธรรมวรรณ, รุ่งนภา ตั้งจิตรเจริญกุล และองค์อร สงวนญาติ. (2020). การพัฒนา
สมรรถนะบุคลากรทางการศึกษาวิถีใหม่. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 5(2), 779-
สหไทย ไชยพันธุ์. (2555). แนวคิดทฤษฎีการพูดสื่อสารในสังคม. วารสารมหาวิทยาลัย
นราธิวาสราชนครินทร์, 4(3), 140-154.
Al-Zahrani, A. S., Khalil, I. A., & Eleraky, R. M. (2023). Faculty members' practice
of 21st century skills in teaching: A perspective from Bisha
University. Information Sciences Letters, 12(6), 26472658.
https://doi.org/10.18576/isl/120636
Bakic-Tomic, L., Dvorski, J., & Kirinic, A. (2015). Elements of teacher
communication competence: An examination of skills and knowledge
to communicate. International Journal of Research in Education and
Science (IJRES), 1(2), 157-166.
Borja II, R. E. (2018). Honing the 21st century characteristics of lecturers in the
Faculty of Education for effective job performance. African
Educational Research Journal, 6(3), 160-164.
Bratanić, M. (1999). Education as an Interactive-Communicative Process,
International Symposium “Education and Educator”. In Third Part:
Education as an educational relation of persons, 283 – 291.
Brent D. Ruben & Lea Stewart. (1998). Communication and Human Behavior.
(4thed.). Pearson
Güler, D., & Tunce, F. (2023). The Effect of The Creative Drama Method on Pre-
Service Physical Education Teachers’ Classroom Management Self-
Efficacy Beliefs and Communication Skills. International Journal of
Progressive Education, 19(4), 116–130.
https://doi.org/10.29329/ijpe.2023.579.7
Lidija Zlatića, Dragana Bjekićb, Snezana Marinkovića, Milevica Bojovićc. (2014).
Development of teacher communication competence. Procedia-Social
and Behavioral Science, 116, 606-610. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.01.265
Simsek, S., & Erdem, A. R. (2020). Corelation between Communication Skills
and Motivation of Teachers. International Online Journal of
Educational Sciences, 12(3), 1–9.
https://doi.org/10.15345/iojes.2020.03.001
UNESCO. (2015). Rethinking education: Towards a global common good? Paris:
