การกำหนดกรอบภาพรายการข่าว “ตะลอนข่าว” เช้านี้ ทางสถานีโทรทัศน์ไทยรัฐทีวีช่อง 32
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงคุณภาพเรื่อง “การกำหนดกรอบภาพรายการข่าว “ตะลอนข่าว” เช้านี้ ทางสถานีโทรทัศน์ไทยรัฐทีวีช่อง 32” มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาเนื้อหาและรูปแบบของรายการ “ตะลอนข่าว” เช้านี้ 2) ศึกษาการกำหนดกรอบภาพข่าวรายการ “ตะลอนข่าว” เช้านี้ และ 3) เพื่อศึกษาการใช้อารมณ์ขันในรายการ “ตะลอนข่าว” เช้านี้ ที่นำเสนอทางสถานีโทรทัศน์ไทยรัฐทีวี ช่อง 32 ผู้วิจัยได้ทำการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพ โดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) การสำรวจเอกสาร (Documentary Research)
ผลการศึกษา พบว่า 1) เนื้อหารายการเกี่ยวกับ “ข่าว” การเตือนภัยเกี่ยวกับอุบัติเหตุบนท้องถนน การพาผู้ชมไปชิมเมนูอาหารอร่อยๆ แต่ละพื้นที่ทั่วประเทศ นำเสนอเกี่ยวกับราคาสินค้าในตลาด การรักษาสิ่งแวดล้อม ที่นอกจากจะช่วยสร้างรายได้ สิ่งที่ทำช่วยปกป้องโลกลดมลภาวะ รักษาให้โลกไม่ถูกทำลายจากมลพิษต่างๆ การพาไปสถานที่ต่างๆ ของประเทศไทย ยกกองถ่ายไปถ่ายทำนอกสถานที่ การสร้างรายได้ให้กับเกษตรกร การดูดวง ความเชื่อ การให้ผู้ชมทางบ้านร่วมแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประเด็นคำถามที่สร้างความสนุกสนาน การนำเสนอจุดเด่นของสินค้าในชุมชน วิสาหกิจชุมชน เพื่อจูงใจให้ผู้บริโภคซื้อสินค้า นำเสนอวิถีชีวิตพื้นบ้าน วัฒนธรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชน และ การแนะนำสินค้า โฆษณาสินค้าต่างๆ ส่วนรูปแบบของรายการตะลอนข่าวทัวร์ มีความเป็นข่าว และความบันเทิง อันเป็นลักษณะของความเป็นรายการประเภทสาระบันเทิง (Infotainment) โดยเป็นรายการที่ให้ทั้งความรู้และความบันเทิง 2) เป็นกรอบของสื่อมวลชน (Media Frame) แบ่งตามมุมมองหรือทัศนคติ เป็นกรอบข่าวเชิงบวก (positive news frame) การเสนอแง่มุมในด้านที่ดี สนุกสนานของกลุ่มหรือบุคคลที่เป็นข่าว ชี้ให้เห็นถึงมุมมองเชิงบวก 3) การสร้างอารมณ์ขันเพื่อช่วยให้เป็นเครื่องมือในการเสริมสร้างสถานการณ์ สร้างมนุษยสัมพันธ์ระหว่างผู้ชมรายการ โดยมีการใช้ภาษาที่ทำให้เกิดอารมณ์ขัน พบใน 2 ลักษณะ ได้แก่ การใช้ภาษาที่แสดงน้ำเสียงต่างๆ และการใช้คำถาม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและความเห็นในวารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน มิใช่ของคณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กมลพรรณ ดีรับรัมย์ และสารภี ขาวดี. (2564). พลวัตของเรื่องเล่าและกลวิธีการสร้างอารมณ์ขันในรายการจำอวดหน้าจอ ช่วง ฉ่อย เดอะซีรีย์. วารสารไทยศึกษา, 17(1), 87-120.
ชยพล สุทธิโยธิน และสันติ เกษมสิริทัศน์. (2548). การสร้างสรรค์ละครโทรทัศน์. ในเอกสารการสอนชุดวิชาการสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์ หน่วยที่ 6-10. นนทบุรี: สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พัชรีย์ จำปา และคณะ. (2559). เนื้อหาและการใช้คำสื่ออารมณ์ขันในรายการ “เทยเที่ยวไทย”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 10(1), 1-22,
ฐาปนี สีทาจันทร์ และคณะ. (2564). กลวิธีการใช้ภาษาเพื่อสื่ออารมณ์ขันในรายการ “ตามใจตุ๊ด”. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 21(2), 274–298.
ฐณยศ โล่ห์พัฒนานนท์. (2567). คุณค่าวัฒนธรรม : การเสริมสร้างและการสื่อสาร. https://www.thaimediafund.or.th/article-13022023/
เถกิง พันธุ์เถกิงอมร. (2559). อารมณ์ขันในงานเขียนสารคดี การวิเคราะห์วิจารณ์เชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไทยรัฐออนไลน์. (2560). ตะลอนข่าวเช้านี้. https://www.thairath.co.th/news/911926
มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ. (2563). ผู้ประกาศข่าวไทยรัฐทีวี จากรายการตะลอนข่าว ที่ได้เข้ารับพระราชทาน”รางวัลเทพทอง” ครั้งที่ 20 ประจำปี2562. http://fofa.swu.ac.th/portfolios/baitong_200305/
บริษัท นีลเส็นไอคิว ประเทศไทย จำกัด. (2565). เทรนด์ทีวีในยุคดิจิทัล คนไทยดูรายการข่าวมากสุดแซงหน้าละคร. https://www.brandbuffet.in.th/2022/06/local-news-is-booming-in-the-digital-age/
ศิวพงศ์ เหมือนพะวงศ์. (2551). การวิเคราะห์เนื้อหาและรูปแบบรายการข่าวช่วยชาวบ้าน ทางสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7. [วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณทิตย์].
ศุภศิลป์ กุลจิตต์เจือวงศ์. (2558). การสร้างการรับรู้ของสถานีโทรทัศน์ดิจิทัลให้เป็นที่จดจำของผู้ชม. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 34(3), 79-97.
ศศิวิมล สงวนพงษ์. (2563). อารมณ์ขันในรายการเทยเที่ยวไทย. [วิทยานิพนธ์ อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
ภาษาอังกฤษ
Entman, R., M. (1993). Framing: Toward Clarification of a Fractured Paradigm. Journal of Communication, 43(4), 51-58.
Freud, S. (1905). Jokes and their relation to the unconscious. The standard edition of the complete psychological works of Sigmund Freud, vol 8, 1–247.
Scheufele, D.A. (1999). Framing as a Theory of Media Effects. Journal of Communication, 49(1), 103–122.
Tversky, A., & Kahneman, D. (1981). The framing of decisions and the psychology of choice. Science, 211(4481), 453–458.
Whannel, G. (1992). Field in Vision. Chapter 4. Routledge.
