The Creation of Storytelling Sign in an Eco-Tourism Attraction along with Bicycle Route in Loei Province

Main Article Content

ปฤฐฎาง จันทร์บุญเรือง

Abstract

The objectives of this research were to study eco-tourism attractions along bicycle routes in Loei province and to design information and storytelling signs at eco-tourism spots along bicycle routes in Mueang Loei district, Loei. This research was conducted by implementing quantitative and qualitative research methods. The 400 samples were the representatives from government sectors, private sectors, organizations involving with the areas of bicycle routes, tourism organization officers, presses, cyclists,tourists andcommunities in Mueang Loei district, Loei province who were selected using random sampling technique. The 30 informants were selected through purposive sampling technique from the sample group. The research tools comprised questionnaire, interview, and brain-storming form. The qualitative data was analyzed through content analysis whereas the quantitative data was analyzed by frequency, percentage, mean, and standard deviation. The findings were as follows. 1) It was found that information receiving about ecotourism attractions was averagely at high level. For the importance of the routes, the tourism route number 3 “natural tourism route” and tourism route number 2 “Mueang Loei story and Legend Route” were averagely scored the highest by the tourists, followed by the tourism route number 1 “Dharma and Lord Bhddha Worshiping route which was also scored at high level. In addition, the reasons for receiving the information about the 3 tourism routes were at high level as overall and individual aspects. 2)There were 7 signs designed and installed for telling the stories of eco-tourism attractions at Tub Mingkwan temple, Phochai Mongkol temple, Sri Bunrueang Temple, Sriwichai temple, Prakeaw Mueang Loei Temple, and the spirit house of Chao Por Mueang Som and Chao Por Mueang Saen in order to meet the tourists’ requirements focusing on the quality of content with completeness, accuracy, and appropriate illustrations smoothly blended into background color, colors of letters, amount and size of texts, linkage between content and illustrations, and elements of the design. The survey results showed that the informants were satisfied with the storytelling signs, averagely at the highest level.

Article Details

Section
บทความวิชาการ

References

กรมการท่องเที่ยว. (2557). จัดโซนนิ่ง "12 เมืองต้องห้าม...พลาด". กรุงเทพ ฯ : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กลุ่มงานข้อมูลสารสนเทศและการสื่อสาร. (2557). แผนพัฒนาจังหวัดเลย 4 ปี (พ.ศ. 2557 – 2560). เลย: สำนักงานจังหวัดเลย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). การจัดทำป้าย. ค้นเมื่อ 6 กันยายน 2559, จาก https://www. thai.tourismthailand.org.

กุลฉัตร ฉัตรกุล ณ อยุธยา. (2557). ท่องเที่ยวไทยไม่เอาถ่าน. ค้นเมื่อ 2 กันยายน 2559, จาก http://wwww.dhevil.com/crisiswatch/23lowcarbon.docx.

ชรินทร์ญา กล้าแข็งและคณะ. (2556 - 2557). การเพิ่มมิติการประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม ในอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย. เลย : มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย.

นิตยสาร MBA Magazine E-Book. (2559). เที่ยวใหม่สไตล์ “Low Carbon Tourism” @ เกาะหมาก. ค้นเมื่อ 5 กันยายน 2559, จาก http://mbamagazine.net/index.php/blog2/907-lowcarbon-tourism.

ปฤฐฎาง จันทร์บุญเรือง. (2562). การจัดทำป้ายบอกเล่าเรื่องราวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศตามเส้นทางจักรยาน จังหวัดเลย. เลย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

พิทักษ์ ชูมงคล. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณค่าตราสินค้าแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมย่านชุมชนเก่าในกรุงเทพฯ เพื่อประยุกต์ใช้ในการสื่อสารตราสินค้าแหล่งท่องเที่ยว. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า. ปีที 7 ฉบับที่ 1 (กรกฎาคม – ธันวาคม 2563) : 153.

เพชรรัตน์ น้อยวรรณา. (2559). เส้นทางจักรยาน : เลย, จังหวัดเลย.

วิศิษฐ์ศิริ ชูสกุลและคณะ. (2557). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม ในอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย. เลย : มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย.

สุธี ปิงสุทธิวงศ์และคณะ. (2554). โศกนาฏกรรมองค์กรหลงทิศ. กรุงเทพมหานคร : สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.

เสาวลักษณ์ พิสิษฐ์ไพบูลย์. (2558). 5 วิถีเที่ยวใหม่ สไตล์ Low Carbon. ค้นเมื่อ 5 กันยายน 2559, จาก http://www.thaihealth.or.th.

อภิญญา บุญนิยม. (2556). ความเหมาะสมและการใช้ประโยชน์ป้ายสื่อความหมายธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอุทยาน นันทนาการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

อุดม เชยกีวงศ์และคณะ. (2554). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. กรุงเทพ ฯ : แสงดาว.

Doug and Gregory. (2004). Aviation Planning Group Manager. ค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2560, จาก https://www.cmtengr.com.

Hector Ceballs-Lascurain. (1991). Tourism, ecotourism and protected areas park. 2 (3), pp. 31-35.

The Ecotourism Society. (1991). The Ecotourism Society's definition. The Ecotourism Society Newsletter.

Yamane. (1967). Taro Statistic : An Introductory Analysis. New York : Harper &row.