ชีวประวัติพระคังเซิงฮุ่ยในคัมภีร์เกาเซิงจ้วนแปล (2)
ตอนผลกรรมของพระเจ้าซุนโฮ ที่ลบหลู่พระพุทธรูป
คำสำคัญ:
คังเซิงฮุ่ย , เกาเซิงจ้วน , ซุนโฮบทคัดย่อ
คัมภีร์ เกาเซิงจ้วน หรือเรียกว่า บันทึกชีวประวัติพระผู้มีคุณูปการอันสูงส่งต่อพระพุทธศาสนาจีน รจนาโดยพระสมณะฮุ่ยเจี่ยว ในราวปีคริสต์ศักราช 530 ซึ่งเป็นคัมภีร์สำคัญในการศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาจีนในช่วงปีคริสต์ศักราช 67-519 ในคัมภีร์ได้รวบรวมชีวประวัติพระสมณะรูปหลัก 257 รูป และที่เสริมเข้ามาอีกรวมพระและอุบาสกกว่า 200 รูป/ท่าน ทั้งหมดจัดแบ่งไว้เป็น 10 หมวด หมวดที่พระสมณะฮุ่ยเจี่ยวให้ความสำคัญเป็นอย่างมากคือหมวดแรก เป็นหมวดที่เกี่ยวกับพระสมณะผู้มีคุณูปการในการแปลพระสูตร โดยรวบรวมชีวประวัติพระสมณะรูปหลักทั้งหมดมี 35 รูป ผู้เขียนได้ทำการศึกษาพระท่านหนึ่งในหมวดนี้คือ พระคังเซิงฮุ่ย ซึ่งมีชีวิตอยู่ในยุคสามก๊ก ชีวประวัติของท่านคังเซิงฮุ่ยนั้น มีบันทึกไว้อยู่ 2 ช่วงคือ 1) ช่วงชีวิตในสมัยพระเจ้าซุนกวน 2) ช่วงชีวิตในสมัยพระเจ้าซุนโฮ
บทความนี้ ผู้เขียนจะมุ่งเน้นไปในหัวข้อที่ 2) โดยแปลและศึกษาชีวประวัติพระคังเซิงฮุ่ยในรัชสมัยของ พระเจ้าซุนโฮ จากการศึกษาพบว่า พระคังเซิงฮุ่ยต้องเผชิญกับวิกฤตในการปราบปรามลัทธิศาสนาจากทางราชสำนัก เนื่องจากพระเจ้าซุนโฮไม่เห็นความสำคัญของพระพุทธศาสนา แต่ในที่สุดด้วยผลกรรมที่พระเจ้าซุนโฮได้ลบหลู่พระพุทธรูป เป็นเหตุให้ยอมเปิดใจรับฟังพระธรรมเทศนาของพระคังเซิงฮุ่ยในเรื่องผลของกรรมดีกรรมชั่ว จนกลับใจกลายเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภกให้การสนับสนุนพระคังเซิงฮุ่ยและพระพุทธศาสนา
Downloads
เอกสารอ้างอิง
เขมณัฏฐ์ ทรัพย์เกษมชัย. (ผู้แปล). (2557). ประวัติศาสตร์จีนฉบับย่อ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
พระคลัง (หน), เจ้าพระยา. (ผู้แปล). (2559). สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.
เมธี พิทักษ์ธีระธรรม, ปิยาภรณ์ ว่องวรางกูร, พรพิมล ศรีหมอก. (2563). ชีวประวัติ พระคังเซิงฮุ่ยในคัมภีร์เกาเซิงจ้วนแปล (1): การอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ ของพระคังเซิงฮุ่ยในรัชสมัยพระเจ้าซุนกวนยุคสามก๊ก. วารสารพุทธศาสน์ ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ปีที่ 27 ฉบับที่ 2, 104-138.
ยง อิงคเวทย์. (2532). วิวัฒนาการกวีนิพนธ์จีน (ซือจิง: ฉู่ฉือ). กรุงเทพฯ: มูลนิธิเสถียร โกเศศ-นาคะประทีป.
สุวรรณา สถาอานันท์. (2555). หลุนอี่ว์: ขงจื่อสนทนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ openbooks.
HIRAI, Shun'ei. (1993). 高僧伝の注釈的研究 III. 駒沢大学仏教学部論集 24, 1-36(L).
JIn Shu/56 (晉書巻56). (n.d.). Retrieved from https://zh.wikisource. org/ wiki/ 晉書/卷056
JIn Shu/57 (晉書巻57). (n.d.). Retrieved from https://zh.wikisource.org /wiki/晉書/卷057
JIn Shu/77 (晉書巻77). (n.d.). Retrieved from https://zh.wikisource.org/ wiki/晉書/卷077
JIn Shu/100 (晉書巻100). (n.d.). Retrieved from https://zh.wikisource.org/ wiki/晉書/卷100
KAMATA, Shigeo. (1982).中国仏教史 I. 東京: 東京大学出版会.
NAKAMURA, Hajime. (2003). 遊行経 上. 東京: 大蔵出版.
NATTIER, Jan. (2008). A Guide to the Earliest Chinese Buddhist Translation: Texts from the Eastern Han and Three Kingdoms Periods. Bibliotheca Philologica et Philosophica Buddhica 10. Tokyo: The International Research Institute for Advanced Buddhology.
ROBERT, Shih. (1968). Biographies des moines éminents (Kao seng tchouan) de Houei-kiao, Traduites et annotées. Louvain: Institut Orientaliste, Université de Louvain.
Sanguo Zhi/47 (三国志巻47). (n.d.). Retrieved from https://zh.wiki- source .org/wiki/三國志/卷47
Sanguo Zhi/64 (三国志巻64). (n.d.). Retrieved from https://zh.wiki- source.org/wiki/三國志/卷64
YOSHIKAWA, Tadao., and Toru, FUNAYAMA. (2009a). 高僧伝I. 東京: 岩波文庫.
YOSHIKAWA, Tadao., and Toru, FUNAYAMA. (2009b). 高僧伝II. 東京: 岩波文庫.
ZACCHETTI, Stefano. (2010a). Some Remarks on the Authorship and Chronology of the Yin Chi Ru Jing Zhu陰持入經註: The Second Phase in the Development of Early Chinese Buddhist Exegetical Literature. In Giacomella Orofino, & Silvio Vita (Eds.), Buddhist Asia 2: Papers from the Second Conference of Buddhist Studies Held in Naples in June 2004 (pp. 141-198). Kyoto: Italian School of East Asian Studies.
ZACCHETTI, Stefano. (2010b). The Nature of the Da Anban Shouyi Jing Reconsidered. Journal of the International Association of Buddhist Studies 32 (1-2): 421-484.
ZÜRCHER, Erik. (2007). The Buddhist Conquest of China: The Spread and Adaptation of Buddhism in Early Medieval China. Leiden: Brill.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว