การวิเคราะห์เปรียบเทียบเชิงบูรณาการหลักสูตรวิชาพุทธศาสนากับวิชาที่เกี่ยวข้องในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

การวิเคราะห์เปรียบเทียบเชิงบูรณาการหลักสูตรวิชาพระพุทธศาสนากับวิชาที่เกี่ยวข้องในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาพบว่า หลักสูตรวิชาพระพุทธศาสนาในอดีตเน้นการบูรณาการเรื่องปริยัติและปฏิบัติมากกว่าหลักสูตรใหม่ๆ คือไม่เพียงแต่สอนทฤษฎีแต่มุ่งผลไปถึงการลงมือปฏิบัติจริงด้วย หลักสูตรยุคแรกเน้นเรื่องศีลสิกขามากกว่าเรื่องอื่น ส่วนหลักสูตรในสมัยต่อมาได้เพิ่มเรื่องสมาธิสิกขาเข้าไป แต่โดยภาพรวมเรื่องเกี่ยวกับสมาธิสิกขาก็ยังมีสัดส่วนอยู่น้อย เรื่องปัญญาสิกขานั้น หลักสูตรเก่าเน้นการสร้างให้เกิดขึ้นจริงแต่หลักสูตรใหม่เน้นด้านปริยัติมากกว่า น่าสังเกตว่าวิชาภาษาไทยในหลักสูตรเก่าๆ บูรณาการเรื่องปัญญาสิกขาได้มากกว่าวิชาพระพุทธศาสนา และยังเน้นการบูรณาการทฤษฎีกับการปฏิบัติได้มากกว่า หากสังเกตเรื่องการบูรณาการในไตรสิกขาก็จะพบว่า หลักสูตรเกือบทั้งหมดเน้นเฉพาะเรื่องศีลสิกขาเท่านั้น ส่วนสมาธิสิกขาขาดมากที่สุด และถึงแม้ว่าบางหลักสูตรจะบูรณาการหลักไตรสิกขาได้ครบถ้วน แต่บูรณาการทฤษฎีเข้ากับการปฏิบัติได้เพียงบางสิกขาเท่านั้น ดังนั้นหลักสูตรการศึกษาที่ผ่านมาเกือบทั้งหมดจึงยังมิได้บูรณาการหลักปริยัติและปฏิบัติเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์