อุบายบรรเทาอกุศลมูลในชีวิตประจำวัน
คำสำคัญ:
อุบายบรรเทา, อกุศลมูล, โลภะ, โทสะ, โมหะบทคัดย่อ
บทความเรื่อง อุบายบรรเทาอกุศลมูลในชีวิตประจำวัน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอกุศลมูลและหลักธรรมที่ เป็นอุบายบรรเทาอกุศลมูลตามคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา ผลการศึกษาวิจัยพบว่า : อกุศลมูล คือ รากเหง้าของอกุศล มี ๓ ประการ คือ (๑) โลภะ ความอยากได้ (๒) โทสะ ความคิดประทุษร้าย หรือความโกรธ และ (๓) โมหะ ความหลง หลักธรรมที่เป็นอุบายบรรเทาอกุศลมูลตามพระไตรปิฎกและอรรถกถาและนักวิชาการร่วมสมัยสรุปได้ว่า หลักธรรมที่ เป็นอุบายบรรเทาโลภะ ความโลภ คือ (๑) การให้ทาน (๒) สันโดษ ความยินดีด้วยของของตน (๓) หิริ ความละอายใจ (๔) โอตตัปปะ ความสะดุ้งกลัวต่อทุจริต (๕) สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีวิตชอบ ส่วนหลักธรรมที่เป็นอุบายบรรเทาโทสะ ความโกรธ คือ (๑) การรักษาศีล (๒) เมตตา ความรัก-กรุณา ความสงสาร (๓) ขันติ ความอดทน (๔) ทมะ การข่มจิตใจ (๕) อักโกธะ ความไม่โกรธ และในส่วนหลักธรรมที่เป็นอุบายบรรเทาโมหะ ความหลง นั้นได้แก่ (๑) การบำเพ็ญภาวนา ๒ อย่าง ได้แก่ สมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา (๒) วิมังสา การหมั่นพิจารณา (๓) อุปสมะ การทำใจให้สงบ (๔) สติ ความระลึกได้ (๕) ปัญญา ความรู้ทั่วถึงเหตุผล (๖) สมาธิ ความตั้งมั่นแห่งจิต (๗) โยนิโสมนสิการ การทำในใจให้แยบคาย (๘) ธัมมวิจยะ การสืบค้นธรรม (๙) อัปปมาทะ ไม่ลืมตัวมัวเมาด้วยขาดสติ (๑๐) พาหุสัจจะ การได้ศึกษาเล่าเรียนมาก
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ปิ่น มุทุกันต์, พันเอก. ๒๕๒๑. สนิมในใจ. กรุงเทพฯ: คลังวิทยา.
พรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต), พระ. ๒๕๕๑. พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: บริษัท เอส อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์.
พรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต), พระ. ๒๕๕๕. พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๙. พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. ๒๕๒๕. พระไตรปิฎกพร้อมอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. ๒๕๓๖. ธัมมปทัฏฐกถา. ภาษาไทย ภาค 5, 6. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. ๒๕๓๖. วิสุทธิมรรคฉบับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับศูนย์พุทธศาสน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว