The Direct and Total Influences on a Trip of 9 Temples in Phranakhon Si Ayutthaya Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) to study general conditions of personal factors, location, personnel, suitability, services, public relations, and worship of 9 temples, and 2) to examine the influence of personal factors, location, personnel, suitability, services, and public relations on 9-temple worship. This study was conducted applying a quantitative approach. A questionnaire was employed to collect data from 400 Thai tourists who visited Phranakhon Si Ayutthaya for 9-temple worship. The data were analyzed using descriptive statistics (i.e., percentage) and path analysis. The results on general conditions indicated that 1) most Thai tourists were female (60.50%), aged between 41 and 60 years (33.50%), having bachelor's degrees (48.50%), earning between 30,001-45,000 per month (34.50%), operating their own businesses or working as independent traders (30.00%), and being married (57.50%). Most of them thought that a trip of 9-temple worship was good – very good (63.50%) in 3 aspects: (1) monks with admirable manners (55.00%), (2) convenience in parking (50.00%), (3) famous sacred objects (46.00%). However, there were 3 issues that should be improved: (1) communication via online and social media (55.00%), (2) behaviors of sacred object sellers, which should be more trustworthy (55.00%), and (3) the quickness of moving to another temple (32.00%). As for 2) personal factors comprising age, education, marital status, experience, salary, and occupation, they had the most direct (ß = 0.961) and total (ß = 2.832) influences on the 9-temple trip in Phranakhon Si Ayutthaya. Temple-related staff had the most indirect influence (ß = 1.880) on the 9-temple worship tour, followed by personnel, suitability, services, public relations, and location (ß = 0.944) respectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สรุปสถานการณ์พักแรม จำนวนผู้เยี่ยมเยือนและรายได้จากผู้เยี่ยมเยือน เดือนมกราคม 2566 ถึง ธันวาคม 2566. ค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2566, จาก https://www.mots.go.th/news/category/705
กรกฎ พัวตระกูล. (2563). อิทธิพลของปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการท่องเที่ยว และแรงจูงใจในการท่องเที่ยวต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวบางขุนเทียนชายทะเล. ปริญญาสาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
กองวิจัยการตลาดการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). รายงานฉบับสมบูรณ์ (Final Report). โครงการสำรวจพฤติกรรมการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทยปี 2564. ค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2566, จาก http://tourismlibrary.tat.or.th/medias/T27095.pdf
จินต์จุฑา ลาภวาณิชย์สกุล. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดน่านของนักท่องเที่ยวสตรีโสดวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจเพื่อสังคม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณัฐพร ไข่มุกข์. (2566). การศึกษามโนทัศน์เลขเก้าในสังคมไทยในปัจจุบัน. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 20(1), 59-76.
ฐาวรี ขันสำโรง สำราญ ขันสำโรง พรสุข หุ่นนิรันดร์ สุภาดา คำสุชาติ สุภกรรณ จันทวงษ์ และวัชรินทร์ พอสม. (2562). บทบาทและการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมสุขภาพตามกฎบัตรออตตาวาชาเตอร์ของพระภิกษุและสามเณรที่พำนักวัดพัฒนาตัวอย่างในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 10(1), 181-199.
ไทยโพสต์ออนไลน์. (2566). 9 วัดเมืองกรุงเก่าต้องไป ต่อยอดลิซ่า. ค้นเมื่อ 6 มกราคม 2567, จาก https://www.thaipost.net/news-update/402068/
นิชรา ทองเย็น. (2562). การบริหารจัดการวัดในแหล่งท่องเที่ยวกรณีศึกษา: วัดพนัญเชิงวรวิหาร วัดใหญ่ชัยมงคล และวัดท่าการ้อง. ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
บุปผชาติ แต่งเกลี้ยง สิทธิชัย นวลเศรษฐ และดนวัต สีพุธสุข. (2562). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงศาสนาเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวกลุ่มผู้สูงอายุจังหวัดนครศรีธรรมราช. ค้นเมื่อ 11 เมษายน 2567, จาก https://www.repository.rmutsv.ac.th/bitstrea m/handle/123456789/3 2 39/FullText.pdf?sequence=1&isAllowed=y
บ้านเมืองออนไลน์. (2566). วธ. ชวนตามรอย “ลิซ่า” ด้วย “เส้นทางไหว้พระ 9 วัดเมืองกรุงเก่า”. ค้นเมื่อ 6 มกราคม 2567, จาก https://www.banmuang.co.th/news/education/333031
ปิยารัตน์ ตรีรัตนประคอง. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมความตั้งใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติทางภาคใต้ของประเทศไทย. ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิตวิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.
พศวีร์ โกตาเมย์. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวภายในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวไทยในกรุงเทพมหานคร. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วนัสนันทน์ โพธิ์เพชร. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ของผู้เยี่ยมเยือนชาวไทย กรณีศึกษาอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วีรยา เจริญสุข. (2562). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อปัจจัยในการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำอัมพวาจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารการบริหารและการจัดการ, 7(1), 40-49.
ศุจินธร ทรงสิทธิเดช กฤตยา วงษ์เมือง สโรชา ศรีสุภะ และชัชพงศ์ แย่งเพ็ชร. (2564). ปัจจัยการตัดสินใจเพื่อการท่องเที่ยวของผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและวิศวกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 3(3), 241-253.
สุดาพิมพ์ สรสุชาติ สายพิณ ปั้นทอง และจิรารัตน์ จันทวัชรากร. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บ้านบางเขน. วารสารสุทธิปริทัศน์, 35(2), 164-179.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2555). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2565). รายงานสถานการณ์สังคมจังหวัดพระนครศรีอยุธยาปีงบประมาณ พ.ศ.2565. ค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2566, จาก https://www.m-society.go.th/ewtadmin/ewt/mso_web/download/arti cle/article20220920143343.pdf
อรรถชัย ณ ภิบาล. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานสำนักงานที่ดินจังหวัดสงขลา. หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
Aguinis, H., Kraus, H., Poček, J., Meyer, N., & Jensen, S.H. (2023). The why, how, and what of public policy implications of tourism and hospitality research. Tourism Management, 97, 56-72.
Chen, C. (2024). Assessment of test validity in the context of the duolingo english test. Journal of Modern Linguistics, 14, 1-7.
Marini, J.P., Westrick, P.A., Young, L., Shmueli, D., & Shaw, J.E. (2019). Differential validity and prediction of the SAT. Retrieved April 11, 2024 from https://files.eric.ed.gov/ fu lltext/ED25.pdf
Parasuraman, P, Zeithaml, V.A., & Berry, L.L. (1988). SERVQUAL A multiple-item scale for measuring consumer perceptions of service quality. Journal of Retailing, 64(1), 12-40.
Racy, F., Morin, A., & Hagerty, J. (2022). Concurrent validity and reliability of representative inner speech questionnaires. Psychological Reports, 127(3), 56-69.
Roebianto, A., Savitri, L., Sriyanto, A.S., & Syaiful, L.A. (2023). Content validity: Definition and procedure of content validation in psychological research. TPM – Testing, 30(1), 5-18.
Ronkko, M., & Cho, E. (2020). An updated guideline for assessing discriminant validity. Organizational Research Methods, 25(1), 4-15.
Schuler, J., Anderson, B., & Kusshauer, A. (2023). Test-Retest Reliability in Metric Conjoint Experiments: A New Workflow to Evaluate Confidence in Model Results. Entrepreneurship Theory and Practice, 48(2), 42-57.
Shrestha, N. (2022). Factor Analysis as a Tool for Survey Analysis. American Journal of Applied Mathematics and Statistics, 9(1), 4-11.
Vorosmarty, G., & Dobos, L. (2020). Green purchasing frameworks considering firm size: multicollinearity analysis using variance inflation factor. Supply Chain Forum, 21(3), 1-12.
Zhang, K., Zhang, J., & Yang, J. (2023). The influence of human elements in photographs on tourists' destination perceptions and intentions. Tourism Management, 95, 112-123.